الکترو-ال

الکترو-ال
الکترو-ال در نمایشگاه سبیت ۲۰۱۱
سازندهلاوچکین
کشور اصلیروسیه
اپراتورروسکوسموس
کاربردهواشناسی
ویژگی‌ها
اتوبوسNavigator
جرم پرتاب۱٬۷۶۴ کیلوگرم (۳٬۸۸۹ پوند)
توان1,800 W
رژیم مداریGEO
طول عمر۱۰ سال
ساخت
وضعیتدر حال تولید
ساخته شده۳۴
پرتاب شده۳
عملیاتی شده۲
نخستین پرتاب۲ ژانویه ۲۰۱۱

الکترو-ال (به انگلیسی: Elektro–L) (روسی: Электро-Л) نسلِ جدیدی از ماهواره‌های هواشناسی است که توسط لاوچکین برای آژانس فضایی فدرال روسیه طراحی شده است. اولین ماهواره از این نسل با نام الکترول-ال شماره ۱ (به انگلیسی: Elektro-L No.1) در دوم ژانویه ۲۰۱۱ پرتاب شد[۱]. این ماهواره اولین ماهواره هواشناسی روسیه بود به صورت موفقیت آمیز در مدار زمین‌ثابت قرار گرفته بود[۲]. همچنین این ماهوراه دومین ماهواره هواشنایی عملیاتی روسیه است. [۳]این ماهواره جرمی برابر با ۱۶۲۰ کیلوگرم داشته و عمرِ عملیاتی برابر با ۱۰ سال برای آن در نظر گرفته شده است. این ماهواره توانایی تصویربرداری از تمامی زمین از طریق فرکانس‌های فروسرخ و آشکار را داراست. داده‌های جمع‌اوری شده به منظور مشاهده تغییراتی اقلیمی، بررسی وضعیت اقیانوس‌ها مورد استفاده است و امکان پیش‌بینی وضعیت آب‌وهوایی را فراهم میکند.

طراحی

[ویرایش]

الکترو-ال توسط شرکت لاوچکین طراحی و به توسط آژانس فضایی فدرال روسیه تامین مالی شده است. ساخت این ماهوراه بین سال‌های ۲۰۰۶-۲۰۱۵ انجام شده است. این ماهرواه توسط روسکوسموس مدیریت شده و داده‌های توسط روسکوسموس ،مرکز عملی تخقیقاتی هیدرومتئورولوژی فضا و خدمات فدرالی هیدرومتئورولوژی و نظارت محطی روسیه مورد استفاده قرار می‌گیرد. .[۲] ماهواره‌ٔ پیشین که با نام الکترو ۱ شناخته می‌شود در سال ۱۹۹۴ به فضا پرتاب شده بود و به مانند الکترو-ال، با هدفِ قرار گیری در مدارِ زمین-ثابت در نظر گرفته شده بود که به این هدف دست نیافت[۴].

هدف

[ویرایش]

هدفِ ماهواره‌های فراهم آوردنِ توانایی تحلیلِ آب‌وهوا و پیش‌بینی آن است. این ماهواره قابلیت تحلیلِِ آب‌وهوای سرزمین روسیه و جهان را داراست. [۱] ماهواره‌ها توانایی تصویربرداری تمامی کره‌زمین با استفاده از فرکانس‌هایِ طیف مرئی و فروسرخ را دارست. همچنین نظارت بر تغییرات آب و هوایی و اقیانوس‌ها از دیگر وظایف این سری از ماهواره‌هاست. [۲] یک ماهواره الکترو-ال می‌تواند به منظور دریافت و ارسال مجدد سیگنال‌های اضطراریِ کوسپاس-سارست نیز مورد استفاده قرار گیرد. [۵]با اضافه شدن ماهواره الکترو-ال شماره ۱ به شبکه‌ٔ ماهواره‌ایی روسیه، انتظار می‌رود تا پیش‌بینی آب‌وهوایی در روسیه دقت بیشتری یابد[۱].

پرتاب‌ها

[ویرایش]

الکترو-ال شماره ۱

[ویرایش]

اولین فضاپیما از این دسته، ‍‍الکترو ال شماره ۱، ۲۰ ژانویه ۲۰۱۱، ساعتِ ۱۵«۲۹ دقیقه به وقت مسکو و از سکوی ۴۵ پایگاه فضایی بایکونور به فضا پرتاب شد. در پرتاب این ماهوراه از موشک زنیت استفاده شده بود.

الکترو-ال شماره ۲

[ویرایش]

نسل بعدی از این سری، الکترو-ال شماره ۲ که در ابتدا برای پرتاب در سال ۲۰۱۳ برنامه‌ریزی شده بود، در نهایت در دسامبر ۲۰۱۵ از پایگاه فضایی بایکونور، در ساعت ۱۳:۴۵ پرتاب شد[۶] .[۷]

الکترو-ال شماره ۳

[ویرایش]

سومین ماهواره از این دست، الکترو-ال شماره ۳، از ایستگاه فضایی بایکونور، در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۳ توسط موشک پروتون-ام پرتاب شد[۸] مدارِ این ماهواره از طریق uphere.space قابل رهگیری است.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Russia puts meteorological satellite into orbit (Update 1)". RIA Novosti. 2011-01-21. Archived from the original on 2011-02-09.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "Zenith/Electro-L Prelaunch Processing Continues at Baikonur". Roscosmos. 2011-01-17. Archived from the original on 30 July 2013. Retrieved 2 July 2021.
  3. ↑ "Russia meteo satellite Electro-L successfully orbited". ITAR-TASS. 2011-01-21. Archived from the original on 2011-01-22.
  4. ↑ "Zenit rocket climbs to orbit with weather satellite". Spaceflight Now. 2011-01-20.
  5. ↑ "Электро-Л: Геостационарный гидрометеорологический космический комплекс второго поколения". NPO Lavochkin. Archived from the original on 2010-09-18. Retrieved 2011-01-22.
  6. ↑ "Zenit rocket raised on launch pad for possible final flight". Spaceflightnow.com. 2015-12-09.
  7. ↑ "Final (?) Zenit 3 Rocket Thunders off from Baikonur with Elektro-L Weather Satellite". Spaceflight101.com. 2015-12-11.
  8. ↑ Zak, Anatoly. "Proton launches Elektro-L3". www.russianspaceweb.com. Retrieved 25 December 2019.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ الکترو-ال موجود است.