امامرود
امامرود | |
|---|---|
روستا | |
محل  | |
  امامرود | |
| مختصات: ۳۶°۴۱′۱۱٫۰۰″ شمالی ۵۱°۲۱′۵۶٫۹۹″ شرقی / ۳۶٫۶۸۶۳۸۸۹°شمالی ۵۱٫۳۶۵۸۳۰۶°شرقی | |
| استان | مازندران |
| شهرستان | چالوس |
| بخش | مرکزی |
| دهستان | کلارستاق غربی |
| جمعیت | ۷۸۰ نفر |
امامرود یا امامرود، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان چالوس در استان مازندران ایران.
جمعیت
[ویرایش]امامرود دارای جمعیتی بالغ بر 780 نفر می‌باشد. مردم امامرود از قومیت طبری هستند.[۲] مردم امامرود به زبان طبری با گویش چالوسی سخن می‌گویند.[۳]
زبان
[ویرایش]مردم امامرود به زبان طبری با گویش چالوسی سخن می‌گویند.[۴]
ساکنین
[ویرایش]مردم امامرود از قومیت طبری هستند.[۵] به مرور زمان طوایفی از کلنو سفلی و کلنو علیا به امامرود هجرت کردند و تاکنون نیز مقیم و ساکن این روستا هستند. [نیازمند منبع]
تفریحات
[ویرایش]ساحل امام رود با دارا بودن وسایل تفریحی متنوع از جمله قایق و موتر چاهار چرخ در خدمت شماست
امیر ارسلان روحی . امیر ارسلان روحی . امیر ارسلان روحی
وجه تسمیه
[ویرایش]در مورد وجه تسمیه این روستا منبع موثقی موجود نیست اما بنا به روایات محلی ، در حدود 100 سال پیش از این در منطقه‌ای از این روستا منطقه‌ای زیارتی و مقدس (گویا محل دفن بزرگ یا امام زاده‌ای بوده‌است )وجود داشت که اهالی بسیار به آن احترام میگذاشتند اما در حال حاضر اثری از آن وجود ندارد
تاریخچه
[ویرایش]دوران باستان
[ویرایش].jpg)
استان مازندران پیش از اسلام تپورستان (به پهلوی: 
) نامیده می‌شد که برگرفته از نام قوم تپوری (به یونانی: Τάπυροι) می‌باشد که پس از اسلام قوم طبری نام گرفتند و سرزمینشان طبرستان نامیده شد.[۶][۷][۸] تپورستان در اصل ناحیه‌ای در غرب مازندران و شرق گیلان بود و این ناحیه به کل مازندران گفته می‌شد.[۹]
به گفته واسیلی بارتلد تپوری‌ها در قسمت جنوب شرقی ولایت سکونت داشتند و در قید اطاعت هخامنشیان درآمده بودند و آماردها مغلوب اسکندر مقدونی و بعد مغلوب اشکانیان شدند و اشکانیان در قرن دوم ق.م آنها را در حوالی ری سکونت دادند و اراضی سابق آماردها به تصرف تپوری‌ها درآمد و بطلمیوس در شرح دیلم یعنی قسمت شرقی گیلان در ساحل بحر خزر فقط از تپوری‌ها نام می‌برد.[۱۰] به گفته مجتبی مینوی قوم آمارد و قوم تپوری در سرزمین مازندران می‌زیستند و تپوری‌ها در ناحیه کوهستانی مازندران و آماردها در ناحیه جلگه‌ای مازندران سکونت داشتند. در سال ۱۷۶ ق.م فرهاد اول اشکانی قوم آمارد را به ناحیه خوار کوچاند و تپوری‌ها تمام ناحیه مازندران را فرو گرفتند و تمام ولایت به اسم ایشان تپورستان نامیده شد.[۱۱] شهرهای آمل، چالوس، کلار، سعیدآباد و رویان جزئی از سرزمین قوم تپوری بودند.[۱۲] سرزمین لنگا و تنکابن بخشی از سرزمین دو قوم تپوری و آمارد بود.[۱۳]
دوران قاجار
[ویرایش]در اواسط قرن 13 خورشیدی (حدود سالهای 1260 ) ناخوش احوالی به این روستا رسیده و جمعیت زیادی را به کام مرگ میکشاند عده‌ای هم به جاهای دیگر متواری و کوچ کردند و پس از چند سال دوباره عده‌ای به این روستا آمده و به آباد کردن و سکونت در آن پرداختند که از مهمترین آنها میرزا مباشر نام داشت که بعد از ایشان نصرت الله فرزند بزرگ او و بعد از مرگ زودهنگام نصرت الله برادرش صدر الله زمیندار و کدخدای ده به‌شمار می آمدند
اهمیت منطقه‌ای
[ویرایش]این روستا از دیرباز منطقه ی مهمی به‌شمار می آمد ، وجود تنها نام این روستا در میان آبادی‌های اطراف ، در لغتنامه دهخدا و فرهنگ جغرافیای ایران ، خود دلیل محکمی بر این ادعاست و در دوران مشروطه محل استقرار ژاندارمری ناحیه ی غربی نوشهر چالوس بوده‌است
رودها
[ویرایش]زرد کیله (رود زرد) که آب آن از رودخانه سردآبرود تأمین می‌شود و محل رسیدن آن به دریا حد فاصل بین امامرود و دوجمان است. [نیازمند منبع]
هم جواری
[ویرایش]این روستا از شمال به دریاچه خزر و از جنوب به روستای کلاچان و از شرق به روستای دوجمان و از غرب به شهر هچی رود ختم می‌شود
منابع
[ویرایش]- ↑ «: کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران :». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
- ↑ نصری اشرفی، جهانگیر (۱۳۹۹). جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۱۱۱.
- ↑ نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک). - ↑ نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک). - ↑ نصری اشرفی، جهانگیر (۱۳۹۹). جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۱۱۱.
- ↑ عمادی، اسدالله (۱۳۷۲). بازخوانی تاریخ مازندران. نشر فرهنگ خانه مازندران. ص. ۷۲.
- ↑ مارکوارت، یوزف (۱۳۷۳). ایرانشهر بر مبنای جغرافیای موسی خورنی. ترجمهٔ مریم میر احمدی. تهران انتشارات اطلاعات. ص. ۲۴۵.
- ↑ BORJIAN, HABIB (2004). "Mazandaran: Language and People (The State of Research)". Yerevan State University (به انگلیسی): 289. doi:10.1163/1573384043076045.
- ↑ ملک زاده، عبدالحسین (۱۳۹۵). «ورزش‌های باستانی در گیلان» (PDF). فرهنگستان گیلکی (۵): ۷.
- ↑ بارتلد، واسیلی (۱۳۰۸). تذکره جغرافیای تاریخی ایران. اتحادیه تهران. ص. ۲۸۳.
- ↑ مینوی، مجتبی (۱۳۴۲). مازیار. موسسه مطبوعاتی امیرکبیر. ص. ۹.
- ↑ محمدپور، صفرعلی (۱۳۸۶). چالوس در آیینه تاریخ. انتشارات کلام مسعود. ص. ۳۷۰.
- ↑ یوسفی‌نیا، علی‌اصغر (۱۳۵۶). لنگا. انتشارات وزارت فرهنگ و هنر. ص. ۷۱.
