اندی گلدزورثی افسر والا مقام امپراتوری بریتانیا | |
---|---|
زادهٔ | ۲۵ ژوئیهٔ ۱۹۵۶ (۶۷ سال) چشر، انگلستان |
شناختهشده برای | مجسمهسازی، عکاسی |
جنبش | هنر محیطی، هنر خاکی |
اندی گلدزورثی (به انگلیسی: Andy Goldsworthy) (زاده ۲۵ ژوئیه ۱۹۵۶) یک مجسمهساز، عکاس و دوستدار محیطزیست انگلیسی است که آثار هنری مکانویژه و هنر خاکی در محیطهای طبیعی و شهری تولید میکند.
گلدزورثی در ۲۵ ژوئیه ۱۹۵۶ در چشر متولد شد. پدرش استاد سابق ریاضیات کاربردی در دانشگاه لیدز بود.[۱][۲] او که از ۱۳ سالگی به عنوان کارگر در مزارع کار میکرد، کیفیت تکراری کارهای مزرعه را به روال ساخت مجسمه تشبیه کردهاست: «بسیاری از کارهای من مانند چیدن سیبزمینی است؛ باید به ریتم آن وارد شوید.»[۳] او رشته هنرهای زیبا را از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۵ در کالج هنر برادفورد و از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۸ در پلیتکنیک پرستون (در حال حاضر دانشگاه مرکزی لنکاوی) خواند و[۱] لیسانس خود را از این دانشگاه دریافت کرد.
او پس از ترک کالج، در یورکشر، لانکاشر و کامبریا زندگی کرد.[۴] و در سال ۱۹۸۵ به اسکاتلند نقل مکان کرد ابتدا در لنگهولم زندگی کرد و سپس یک سال بعد در پنپونت نقل مکان کرد و هنوز در این شهر ساکن است. گفته میشود که کوچ تدریجی او به سمت شمال «به دلیل شیوه زندگی که کنترل کاملی بر آن نداشت» بودهاست، اما عوامل مؤثر، فرصتها و تمایل به کار در این زمینهها و «دلایل اقتصادی» بودهاست.[۴]
در سال ۱۹۹۳، گلدزورثی یک مدرک افتخاری را از دانشگاه برادفورد دریافت کرد. او در سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ و ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸، استاد مجسمهسازی در دانشگاه کرنل بود.[۵]
در سال ۲۰۰۳،[۶] گلدزورثی یک اثر سفارشی برای حیاط ورودی موزه د یانگ سانفرانسیسکو به نام «سنگ کشیده» تولید کرد که بازنمای زلزلههای مکرر سانفرانسیسکو و اثرات آن است. چیدمان او شامل یک شکاف عظیم در سنگفرش بود که به شکافهای کوچکتر تبدیل شد و یک سنگ آهک شکسته که میتوانست برای نشستن استفاده شود. ترکهای کوچکتر با چکش ایجاد میشدند که غیرقابلپیشبینیبودن کار را در زمان ایجاد آن سبب میشد.[۷]
مواد مورد استفاده در هنر گلدزورثی اغلب شامل گلهای رنگارنگ، یخ، برگ، گل، درخت کاج، برف، سنگ، شاخه و خار است. از او نقل شدهاست که میگوید: «من فکر میکنم کار با گل و برگ و گلبرگ فوق العاده شجاعانه است. اما از سر اجبار: نمیتوانم موادی را که با آنها کار میکنم ویرایش کنم. وظیفه من کار با طبیعت به عنوان یک کل است.»[۸]
کار او به جای دخالت در فرآیندهای طبیعی، فرآیندهای موجود را از طریق حداقل مداخله عمدی در چشمانداز زیر ذرهبین میبرد. گلدزورثی میگوید: «من تمایلی به کندن یا شکستن سنگهای صلب طبیعی ندارم… بین سنگهای بزرگ و ریشهدار و ریگهای موجود در پای صخره، سنگریزههای ساحل، تفاوتی احساس میکنم… در هنگام سفر میتوانم با آنها به روشی کار کنم که با یک تختهسنگ عظیم نمیتوانم.»[۹] تعهد گلدزورثی به کار با مواد طبیعی موجود، نوعی محدودیت ذاتی و تصادف را به ذات کارهای هنری او میافزاید.[۱۰]
برخلاف دیگر هنرمندانی هنر خاکی، بیشتر آثار گلدزورثی در مقیاس کوچک و در اجرا موقتی هستند.[۱۱] برای این آثار زودگذر، گلدزورثی اغلب فقط از دستان برهنه، دندانها و ابزارهای یافت شده برای تهیه و چیدمان مواد استفاده میکند. روند او یک نگاه گذرا و توجه ویژه به موادی را آشکار میکند که به وضوح پیر و پوسیده میشوند، دیدگاهی که در تضاد با نگاه یادمانگرایانه در هنر خاکی قرار دارد.[۱۲]
عکاسی به دلیل حالت اغلب موقت و گذرای آثارش، نقشی تعیینکننده در هنر او دارد. عکسها (که عمدتاً توسط خود گلدزورثی تهیه شده) از آثار هنری مکانویژهاش، امکان اشتراکگذاری آنها را فراهم میکند.[۱۳]
عکاسی به گلدزورثی در درک آثارش به همان اندازه که آنها را به مخاطبان منتقل میکند، کمک میکند. او گفتهاست: «عکاسی روش من برای صحبت کردن، نوشتن و فکر کردن دربارهٔ هنرم است. عکاسی مرا از ارتباطات و تحولاتی آگاه میسازد که ممکن بود در غیر این صورت آشکار نشوند. این شواهد بصری است که در کل هنر من جریان دارد و به من دید وسیعتر و دورتر از کاری که انجام میدهم میدهد.»[۱۴]
گلدزورثی موضوع فیلم مستندی به نام رودها و موجها به کارگردانی توماس ریدلشایمر در سال ۲۰۰۱ است.[۱۵] همین کارگردان در سال ۲۰۱۸ دومین مستند در مورد او را با عنوان تکیه بر باد منتشر کرد.[۱۶]
{{cite journal}}
: Cite journal requires |journal=
(help)
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Andy Goldsworthy». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴.