اوستکینوماب
 | این مقاله دقیق، کامل و صحیح ترجمه نشده و نیازمند ترجمه به فارسی است. کل یا بخشی از این مقاله به زبانی به‌جز زبان فارسی نوشته شده‌است. اگر مقصود ارائهٔ مقاله برای مخاطبان آن زبان است، باید در نسخه‌ای از ویکی‌پدیا به همان زبان نوشته شود (فهرست ویکی‌پدیاها را ببینید). در غیر این صورت، خواهشمند است ترجمهٔ این مقاله را با توجه به متن اصلی و با رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی بهبود دهید و سپس این الگو را از بالای صفحه بردارید. همچنین برای بحث‌های مرتبط، مدخل این مقاله در فهرست صفحه‌های نیازمند ترجمه به فارسی را ببینید. اگر این مقاله به زبان فارسی بازنویسی نشود، تا دو هفتهٔ دیگر نامزد حذف می‌شود و/یا به نسخهٔ زبانی مرتبط ویکی‌پدیا منتقل خواهد شد. اگر شما اخیراً این مقاله را به‌عنوان صفحهٔ نیازمند ترجمه برچسب زده‌اید، لطفاً عبارت {{جا:هبک-ترجمه به فارسی|1=اوستکینوماب}} ~~~~را نیز در صفحهٔ بحث نگارنده قرار دهید. |
| پادتن مونوکلونال | |
|---|---|
| گونه | Whole antibody |
| منبع | انسان |
| هدف | IL-12 و IL-23 |
| داده‌های بالینی | |
| نام‌های تجاری | Stelara |
| AHFS/Drugs.com | monograph |
| مدلاین پلاس | a611013 |
| داده‌ها | |
| رده‌بندی داروهای بارداری |
|
| روش مصرف دارو | subcutaneous injection |
| کد ATC | |
| وضعیت قانونی | |
| وضعیت قانونی | |
| شناسه‌ها | |
| شمارهٔ سی‌ای‌اس | |
| کم‌اسپایدر | |
| UNII | |
| KEGG | |
| ChEMBL | |
| داده‌های فیزیکی و شیمیایی | |
| فرمول شیمیایی | C6482H10004N1712O2016S۴۶ |
| جرم مولی | 145.64 kDa g·mol−1 |
  (این چیست؟) (صحت‌سنجی) | |
اوستکناماب (انگلیسی: Ustekinumab؛ تلفظ صحیح انگلیسی: یوستکینوماب) با نام تجاری استرلا یک پادتن تک‌تیره انسانی است. این دارو برای هدایت اینترلوکین ۱۲ و اینترلوکین ۲۳، پروتئین تنظیم سیستم ایمنی بدن و اختلالات التهابی با واسطهٔ ایمنی است.
اوستکناماب در کانادا، اروپا و ایالات متحده برای درمان پسوریازیس پلاکی متوسط تا وخیم تأیید شده‌است. اوستکناماب در فاز II مطالعات برای سارکوئیدوز، درمان دومی در مقابل Simponi (گولیموماب) مورد آزمایش قرار گرفت. در ۲۴ سپتامبر سال ۲۰۱۳، FDA استفاده از اوستکناماب را برای درمان ورم مفاصل پسوریاتیک مورد تأیید قرار داد. آن برای بیماری ام اس مؤثر واقع نشد.
در دو آزمایش فاز III، اوستکناماب برای پسوریازیس متوسط تا شدید، طولانی ترین> ۷۶ هفته، بی‌خطر و مؤثر بود. مطالعهٔ فاز III سوم مقایسهٔ اثربخشی و ایمنی اوستکناماب با اتانرسپت در درمان پسوریازیس پلاکی متوسط تا وخیم بود. این آزمایش یافت که یک پاسخ بالینی به‌طور قابل توجهی بالاتر با اوستکناماب در طول دورهٔ مطالعه ۱۲ هفته نسبت به دوز بالای اتانرسپت وجود دارد. همچنین به نفع بالینی اوستکناماب در میان بیمارانی که قادر به پاسخگویی به اتانرسپت نبودند نشان داد.