اولگ لوبوف
اولگ لوبوف | |
|---|---|
Олег Лобов | |
| منشی سازمان شورای امنیت روسیه | |
| دوره مسئولیت ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۳ – ۱۸ ژوئن ۱۹۹۶ | |
| رئیس‌جمهور | بوریس یلتسین |
| پس از | یوگنی شاپوشنیکوف |
| پیش از | الکساندر لبد |
| وزیر اقتصاد | |
| دوره مسئولیت ۱۵ آوریل ۱۹۹۳ – ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۳ | |
| نخست‌وزیر | ویکتور چرنومیردین |
| پس از | آندری نچایف یوگنی شاپووالیانتس |
| پیش از | یگور گایدار الکساندر شوخین |
| معاون اول نخست وزیر روسیه | |
| دوره مسئولیت ۱۹ آوریل ۱۹۹۱ – ۱۵ نوامبر ۱۹۹۱ | |
| نخست‌وزیر | ایوان سیلایف |
| پس از | یوری اسکوکوف |
| پیش از | گنادی بوربولیس |
| نخست‌وزیر روسیه | |
| دوره مسئولیت ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۱ – ۱۵ نوامبر ۱۹۹۱ | |
| رئیس‌جمهور | بوریس یلتسین |
| پس از | ایوان سیلایف |
| پیش از | بوریس یلتسین |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | اولگ ایوانوویچ لوبوف ۷ سپتامبر ۱۹۳۷ کی‌یف, اوکراین شوروی, اتحاد جماهیر شوروی |
| درگذشته | ۶ سپتامبر ۲۰۱۸ (۸۰ سال) |
| آرامگاه | گورستان ترویکوروفسکوی |
| حزب سیاسی | حزب کمونیست اتحاد شوروی (۹۱–۱۹۷۱) |
| جایزه‌ها |  الگو:Order of the October Revolution   |
اولگ ایوانوویچ لوبوف ( روسی: Олег Иванович Лобов، ۷ سپتامبر ۱۹۳۷ – ۶ سپتامبر ۲۰۱۸) سیاستمدار روس بود که از ۱۹ آوریل ۱۹۹۱ تا ۱۵ نوامبر ۱۹۹۱ به عنوان سرپرست معاون اول شورای وزیران جمهوری سوسیالیستی فدرال شوروی روسیه خدمت کرد و همچنین سرپرستی شورای وزیران را برعهده داشت.
لوبوف تا ۱۷ مارس ۱۹۹۷ در سمت های مختلف در ارگان های دولتی روسیه خدمت می کرد. آخرین سمت وی معاون رئیس دولت فدراسیون روسیه بود. از اکتبر ۲۰۱۰، لوبوف رئیس انجمن غیردولتی همکاری های بین المللی است و در انجمن ها و اتحادیه های مختلف مرتبط با ساخت و ساز شرکت می کند. [۱]
تحصیلات
[ویرایش]وی در کی‌یف متولد شد و دارای مدرک کاندیدای علوم فنی (PhD) است و در سال ۱۹۶۰ از موسسه مهندسین حمل و نقل ریلی روستوف فارغ التحصیل شد.
حرفه
[ویرایش]از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۰، او در شیمی و صنایع ساختمانی دریکاترینبورگ مشغول به کار شد.
از ۱۹ تا ۱۵ آوریل ۱۹۹۱ لوبوف معاون اول رئیس شورای وزیران در کابینه اول و دوم ایوان سیلایف بود. با استعفای سیلایف در ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۱، لوبوف طبق قانون نخست وزیر روسیه شد. وی این سمت را تا تشکیل کابینه اصلاح طلبان در ۶ نوامبر و استعفای نهایی کابینه دوم سیلایف در ۱۵ نوامبر بر عهده داشت. [۲] [۳]
جنجال
[ویرایش]از سال ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۱، لوبوف فعالانه به اوم شینریکو ، یک جنبش مذهبی جدید ژاپنی، کمک کرد تا در روسیه فعالیت کند. بر اساس ادعاهای مطرح شده در سنای ایالات متحده در سال ۱۹۹۵، رابطه لوبوف با اوم در دسامبر ۱۹۹۱ آغاز شد و تا سال ۱۹۹۵ ادامه یافت. لوبوف متهم به دریافت پیش پرداخت های نقدی از اوم و ملاقات منظم با اوم "وزیر ساختمان" کیوهیده هایاکاوا بود. ظاهراً لوبوف با شوکو آساهارا در ژاپن ملاقات کرد و سفر خود آساهارا به روسیه را در سال ۱۹۹۲ ترتیب داد [۴] [۵]
فعالیت های تجاری
[ویرایش]او دو نهاد تجاری به نام‌های Rinco (РИНКО) و ZentrEKOMASH (ЦЕНТР ЭНЕРГОМАШ) تأسیس کرد.
جوایز
[ویرایش]- نشان لنین (۱۹۷۸)
- نشان برجسته افتخار (۱۹۷۴)
- نشان افتخاری "سازنده ارجمند فدراسیون روسیه" (۱۹۸۲)
- نشان "در چهلمین سالگرد تکمیل مبارزات آزادیبخش ملی مردم چکسلواکی و آزادی چکسلواکی توسط ارتش شوروی" (۱۹۸۵)
منابع
[ویرایش]- ↑ Oleg Lobov. Biography (in Russian) بایگانی‌شده در ۴ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine. Association for International Cooperation. Retrieved 31 October 2010.
- ↑ «Россия: Главы правительства: 1991–2020». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳.
- ↑ Постановление Верховного Совета РСФСР от 15.11.1991 № 1881-I
- ↑ Proliferation of Weapons of Mass Destruction, pt. VI.
- ↑ Frost, pp. 39–40.
| مناصب سیاسی | ||
|---|---|---|
| پیشین: ایوان سیلایف |
فهرست سران دولت روسیه ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۱– ۱۵ نوامبر ۱۹۹۱ |
پسین: بوریس یلتسین |
| پیشین: یوگنی شاپوشنیکوف |
منشی سازمان شورای امنیت روسیه ۱۹۹۶–۱۹۹۳ |
پسین: الکساندر لبد |