اولین زیستگاه (انگلیسی: Habitat I) اشاره به اولین کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد سکونتگاههای انسانی، که در ونکوور، بریتیش کلمبیا در کانادا، ۳۱ مه - ۱۱ ژوئن ۱۹۷۶، توسط سازمان ملل متحد تشکیل شد، زیرا دولتها شروع به تشخیص بزرگی و پیامدهای شهرنشینی سریع کردند.
در ۱۶ دسامبر ۱۹۷۶ مجمع عمومی قطعنامه ۳۱/۱۰۹ را تصویب کرد.[۱] این گزارش به گزارش کنفرانس، بیانیه ونکوور در مورد سکونتگاههای انسانی،[۲] توجه داشت که یک برنامه عملیاتی با ۶۴ توصیه برای اقدام ملی را ارائه میکرد. به عنوان یک نتیجه دیگر از کنفرانس، در سال ۱۹۷۷ قطعنامه مجمع عمومی ۳۶/۱۶۲ مرکز ملل متحد برای سکونتگاههای انسانی – UNCHS (هبیتات) را تأسیس کرد. کمیسیون سکونتگاههای انسانی، یک کمیسیون کارکردی از شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد را بهعنوان نهاد حاکم تعیین کرد.
کنفرانس دوم در استامبول ترکیه در ژوئن ۱۹۹۶ و کنفرانس سوم در کیوتو مرکز اکوادور در اکتبر ۲۰۱۶ تشکیل شد.
در مقدمه این بیانیه توضیح داده شده است که سکونتگاههای انسانی غیرقابل قبول، احتمالاً با شهرنشینی کنترل نشده و رشد اقتصادی ناعادلانه تشدید میشود، مگر اینکه اقدام مثبت و عملی در سطوح ملی و بینالمللی انجام گیرد.
در این بیانیه آمده است که «سرپناه و خدمات مکفی یک حقوق اساسی بشر است» و دولتها باید از طریق کمک به مقامات محلی برای مشارکت بیشتر در امر توسعه ملی کمک کنند.[۲]
|عنوان=
در موقعیت 23 (کمک)