ایزومری اتصال
ایزومری اتصال (به انگلیسی: Linkage isomerism) گونه ای از ایزومری در ترکیبات کوئوردیناسون است که زمانی مشاهده می‌شود که لیگاند متصل شونده به فلز مرکزی دوسردندانه باشد. در نتیجه اتصال از هر یک از این دندانه‌ها می‌تواند یک ایزومر مستقل ایجاد نماید.[۱]
لیگاندهای معمولی که باعث ایجاد ایزومرهای اتصال می‌شوند عبارتند از:
- تیوسیانات، SCN − - ایزوتیوسیانات، NCS −
- سلنوسیانات، SeCN − - ایزوسلنوسیانات، NCSe −
- نیتریت، NO۲−
- سولفیت، SO۳۲−
منابع
[ویرایش]- ↑ میسلر، گری ال.؛ تار، دونالد ای. (۱۳۹۴). شیمی معدنی. ج. ۲. ترجمهٔ جواد صابونچی. همدان: انتشارات دانشگاه بوعلی سینا. ص. ۵۵۲-۵۵۳. شابک ۹۶۴-۶۸۸۳-۲۰-۶.