عوارض جانبی شایع این دارو، یبوست و تهوع است اما در کارآزماییهای بالینی احتمال آنکه یبوست منجر به قطع دارو شود، برای هر دو گروهِ آزمایششونده و شاهد یکسان بود. عوارض جانبی نادر دارو شامل احساس خستگی، برونشیت و گاستروآنتریت ویروسی است. عوارض خطرناک اما نادر دارو عبارتند از: پانکراتیت (۰٫۳٪) که احتمالش با دوز ۱۰۰ میلیگرم (۰٫۳٪) بیشتر از دوز دارویی ۷۵ میلیگرم (۰٫۲٪) بودهاست.[۶] خطر این عارضه در کسانی که کیسه صفرا ندارند بیشتر است و مصرف این دارو در اینگونه افراد توصیه نمیشود.[۷] در واقع در ماه مارس ۲۰۱۷ میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا هشداری در ارتباط با خطر بروز پانکراتیت در افرادی که کیسه صفرا ندارند منتشر کرد.[۸] بررسیها نشان دادهاست که در این افراد، مصرف ایلوکسادولین موجب انقباض اسفنکتر اودی شده و خطر پانکراتیت را افزایش میدهد.[۹] سازمان غذا و داروی آمریکا گزارش داد که در برخی موارد، حتی مصرف یک یا دو قرص ۷۵ میلیگرمی در این افراد موجب بروز پانکراتیت شدهاست.[۹] هر دو مورد مرگی که تا تاریخ فوریهٔ ۲۰۱۷ میلادی در اثر مصرف این دارو گزارش شده، در کسانی بوده که کیسه صفرا نداشتهاند.[۸]
ایلوکسادولین یک آگونیست گیرندههای اوپیوئیدی «کاپا» و «میو» و یک آنتاگونیست گیرندهٔ اوپیوئیدی «دلتا» است[۱۱] که به صورت موضعی در دستگاه عصبی رودهها عمل میکند و اثرات ناخواستهٔ دستگاه عصبی مرکزی بر روی رودهها را کم میکند.[۱۲][۱۳]
این دارو هیچگونه اثر تحریکی یا مهاری بر روی سیتوکروم پی ۴۵۰ ندارد.[۱۴] با تجویز یک دوز ۱۰۰ میلیگرمی، غلظت حداکثر سرمی (Cmax) در حدود ۲ تا ۴ نانوگرم در میلیلیتر است. ایلوکسادولین فارماکوکینتیک خطی دارد و مصرف همرمان آن با غذاهای پُرچرب، غلظت حداکثر سرمی را تا ۵۰٪ و سطحِ زیرنمودار (AUC) را تا ۶۰٪ کاهش میدهد.[۱]