ایلیوشین ایل-۳۸

ایلیوشین ۳۸
ایلیوشین ایل-۳۸ نیروی دریایی هند در سال ۲۰۰۷
کاربری هواگرد ضد زیردریایی و هواگرد گشت دریایی
گروه طراحی ایلیوشین
نخستین پرواز ۲۸ سپتامبر ۱۹۸۱
معرفی ۱۹۶۷
وضعیت در خدمت
کاربر اصلی هوا دریای شوروی (historical)
هوا دریای روسیه
هوا دریای هند
ساخته‌شده ۱۹۶۷-۱۹۷۲
تعداد ساخته‌شده ۵۸
توسعه‌یافته از ایلیوشین ایل-۱۸

ایلیوشین ایل-۳۸ "دلفین" [۱] ( نام ناتو : می ) یک هواپیمای گشت دریایی و هواپیماهای جنگی ضد زیر دریایی است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی شده است. این هواپیما نسخه توسعه یافته یلیوشین ایل-۱۸ بود.

ایلیوشین ایل-۳۸ ممکن است در 18 مه 1979 از USS Midway کم عبور کند

انواع مختلف

[ویرایش]
Ilyushin IL-38 بدون مارک ، که بعداً در سال ۱۹۸۳ به نیروی دریایی هند تحویل داده شد و اولین Il-38 نیروی دریایی بود که به استاندارد SD ارتقا یافت.
ایل-۳۸
هواپیماهای تولیدی
ایل-۳۸ام
به عنوان بخشی از سیستم سوخت گیری هوای با استفاده از کاوشگر و گیرنده اصلاح شده. ساخته نشده است.
ایل-۳۸ ام زد
تانکر نوع ایل -۳۸. فقط نمونه اولیه
ایل-۳۸ان
نوع پیشرفته ای که گاهی اوقات به عنوان Il-38SD برای Sea Dragon گفته می شود ، که یک سیستم جستجو و ردیابی جدید است. نسخه نیروی دریایی روسیه مجهز به سیستم Novella P-38 است. [۲] نولا P-38 قادر است اهداف هوایی را در محدوده تا 90 کیلومتر پیدا کند و اشیاء سطحی را در شعاع 320 کیلومتر دنبال کند ، می تواند 32 هدف فوق و زیر آب را به طور همزمان ردیابی کند. [۳] 8 هواپیما به نیروی دریایی روسیه تحویل داده شده است. [۴] هواپیماهای ضد زیردریایی مدرن با ناوگان اقیانوس آرام و شمال روسیه وارد کار شدند. [۵] [۶]

کاربران

[ویرایش]
Il-38 نیروی دریایی هند در INS Hansa در گوا ، با یک توپولوف Tu-142 در پیش زمینه
 هند
  • هوا دریای هند
 روسیه
  • هوا دریای روسیه
 اتحاد جماهیر شوروی
  • هوا دریای شوروی

مشخصات (Il-38)

[ویرایش]

داده‌ها از Russian Navy at RIAT 1996[۱]

ویژگی‌های عمومی

  • خدمه: seven-eight[۱]
  • طول: ۴۰٫۱۸۵[۱] متر (۱۳۱ فوت ۱۰ اینچ)
  • پهنای بال: ۳۷٫۴[۱] متر (۱۲۲ فوت ۸ اینچ)
  • ارتفاع: ۱۰٫۱۷[۱] متر (۳۳ فوت ۴ اینچ)
  • مساحت بال‌ها: ۱۴۰[۱] متر مربع (۱٬۵۰۰ فوت مربع)
  • وزن خالی: ۳۵٬۵۰۰[۱] کیلوگرم (۷۸٬۲۶۴ پوند)
  • بیشترین وزن برخاست: ۶۶٬۰۰۰[۱] کیلوگرم (۱۴۵٬۵۰۵ پوند)
  • پیشرانه: ۴ عدد turboprop engines Ivchencko/Progress AI-20M[۱], ۳٬۱۵۱ کیلووات (۴٬۲۲۵[۱] اسب بخار) در هر موتور

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۶۴۵ کیلومتر بر ساعت (۴۰۱ مایل بر ساعت، ۳۴۸ گره)
  • بُرد معبر: ۷٬۵۰۰ کیلومتر (۴٬۷۰۰ مایل، ۴٬۰۰۰ مایل دریایی)
  • مداومت پروازی: 13 hours[۱]
  • حداکثر ارتفاع: ۱۱٬۰۰۰[۱] متر (۳۶٬۰۰۰ فوت)
  • نرخ صعود: ۵٫۳۳ متر بر ثانیه (۱٬۰۴۹ فوت بر دقیقه)

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ ۱٫۱۳ ۱٫۱۴ Borst, Marco P.J. (Summer 1996). "Ilyushin IL-38 May- the Russian Orion" (PDF). Airborne Log. Lockheed: 8–9. Archived from the original (PDF) on 10 September 2016. Retrieved 26 November 2019.
  2. ↑ "Северный флот получил модернизированный противолодочный самолет". lenta.ru.
  3. ↑ http://www.navyrecognition.com/index.php/news/defence-news/2016/november-2016-navy-naval-forces-defense-industry-technology-maritime-security-global-news/4614-russia-s-upgraded-il-38n-maritime-patrol-aircraft-receives-lightweight-electrical-power-supply-units.html
  4. ↑ "Восьмой модернизированный Ил-38Н". 23 December 2016.
  5. ↑ "Upgraded Anti-Submarine Planes Enter Russia's Pacific Fleet". sputniknews.com.
  6. ↑ "Il-38N antisubmarine aircraft go on Arctic duty". airrecognition.com.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایلیوشین ایل-۳۸ موجود است.