دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | Lozol, Natrilix |
AHFS/Drugs.com | monograph |
مدلاین پلاس | a684062 |
ردهبندی داروهای بارداری |
|
روش مصرف دارو | خوراکی |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی | |
دادههای فارماکوکینتیک | |
پیوند پروتئینی | 71–79% |
متابولیسم | Liver |
نیمهعمر حذف | standard release: 14–18 hours,[۲] slow release: 14–24 hours (mean 18)[۳] |
شناسهها | |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.043.633 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C16H16ClN3O3S |
جرم مولی | ۳۶۵٫۸۳ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(صحتسنجی) |
اینداپامید (انگلیسی: Indapamide) یک داروی دیورتیک شبه تیازیدی است که در درمان فشار خون بالا و همچنین نارسایی قلبی جبراننشده استفاده میشود. فراوردههای ترکیبی با پریندوپریل (یک مهارکننده ACE ضد فشار خون) در دسترس هستند. دیورتیکهای شبه تیازیدی (اینداپامید و کلرتالیدون) خطر حوادث قلبی عروقی عمده و نارسایی قلبی را در بیماران مبتلا به فشار خون در مقایسه با هیدروکلروتیازید با بروز مشابهی از عوارض جانبی کاهش میدهند.[۴] هم دیورتیکهای تیازیدی و هم دیورتیک های شبه تیازیدی در کاهش خطر سکته موثر هستند.[۴][۵][۶] به نظر میرسد که هر دو گروه دارویی دارای میزان عوارض جانبی قابل مقایسهای با سایر داروهای ضد فشار خون مانند مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین II و مسدود کنندههای کانال کلسیم دیهیدروپیریدین و شیوع کمتر عوارض جانبی در مقایسه با مهارکننده های ACE و مسدود کننده های کانال کلسیم غیر دی هیدروپیریدین هستند.[۴][۷]
اینداپامید در حساسیت مفرط شناخته شده به سولفونامیدها، نارسایی شدید کلیوی، آنسفالوپاتی کبدی یا نارسایی شدید کبدی و سطح پایین پتاسیم خون منع مصرف دارد.
دادههای ایمنی کافی برای توصیه استفاده از اینداپامید در بارداری یا شیردهی وجود ندارد.
عوارض جانبی گزارش شده عبارتند از: سطوح پایین پتاسیم، خستگی، افت فشار خون ارتواستاتیک (کاهش بیش از حد فشار خون در هنگام ایستادن، که اغلب با سنکوپ همراه است) و علائم آلرژیک.
سطوح سرمی پتاسیم و اسید اوریک باید بهویژه در افرادی که مستعد سطوح پایین پتاسیم در خون و نقرس هستند بررسی شود.
توصیه میشود در ترکیب اینداپامید با لیتیم و داروهایی که باعث طولانی شدن فاصله QT (در EKG) یا آریتمی انفجاری میشوند (مانند آستمیزول، بپریدیل، اریترومایسین، هالوفانترین و... ) احتیاط شود.
علائم مصرف بیش از حد، آن شامل اختلالات الکترولیت، فشار خون پایین و ضعف عضلانی مرتبط است. درمان باید علامتی و در جهت اصلاح ناهنجاری های الکترولیتی باشد.