![]() | |
![]() | |
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | Crixivan |
AHFS/Drugs.com | monograph |
مدلاین پلاس | a696028 |
دادهها |
|
روش مصرف دارو | خوراکی |
کد ATC | |
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | ~۶۵٪ |
پیوند پروتئینی | ۶۰٪ |
متابولیسم | کبدی از طریق CYP3A4 |
نیمهعمر حذف | ۱٫۸ ± ۰٫۴ ساعت |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
NIAID ChemDB | |
لیگاند بانک داده پروتئین | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C36H47N5O۴ |
جرم مولی | ۶۱۳٫۸۰۳ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
![]() ![]() |
ایندیناویر (انگلیسی: Indinavir) با نام تجاری Crixivan، ساخته شده توسط شرکت مرک اند کو. یک مهارکننده پروتئاز است که به عنوان بخشی از درمان ضد ویروسی بسیار فعال برای درمان اچآیوی/ایدز به کار میرود. این پودر سفید محلول به صورت خوراکی در ترکیب با سایر داروهای ضد ویروسی تجویز میشود. این دارو از عملکرد طبیعی پروتئاز جلوگیری میکند. در نتیجه، ویروسهای HIV نمیتوانند تکثیر شوند و باعث کاهش بار ویروسی میشود. ایندیناویر تجاری که به فروش میرسد ایندیناویر بدون آب است که با یک آمین اضافی در ستون فقرات هیدروکسی اتیلن ایندیناویر است. این امر حلالیت و فراهمی زیستی آن را افزایش میدهد و مصرف آن را برای کاربران آسان میکند. این ماده به منظور مهار پروتئاز در ویروس HIV به صورت مصنوعی تولید شد.[۱]
در حال حاضر، استفاده از آن در درمان ایدز به دلیل عوارض جانبی آن سفارش نمیشود. افزون بر این، به دلایل فراوانی از توسعه آن تا استفاده از آن بحثبرانگیز است.
این دارو در سال ۱۹۹۱ ثبت شد و در سال ۱۹۹۶ برای کاربرد پزشکی تأیید شد.[۲]
ایندیناویر ایدز را درمان نمیکند، اما با کند کردن پیشرفت بیماری میتواند طول عمر فرد را برای چندین سال افزایش دهد. نوعی از ایندیناویر که بهطور گسترده مورد استفاده و ایجاد شده توسط شرکت مرک است، سولفات ایندیناویر است. قرصها از نمکهای سولفات ایجاد شده و در دوزهای ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۳۳ و ۴۰۰ میلیگرم ایندیناویر به فروش میرسند. معمولاً به عنوان یکی از سه دارو در درمان ترکیبی سهگانه برای ویروس HIV استفاده میشود.
کپسولهای تجاری موجود باید در دمای ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری شوند؛ همچنین باید در ظرف محکم نگهداری شود تا از رطوبت دور باشد؛ بنابراین، پیشنهاد میشود که کاربران قرصها را در بطری تهیه شده توسط سازنده نگهداری کنند و مواد خشککننده را حذف نکنند.
ایندیناویر پس از مصرف به سرعت از بین میرود. ایندیناویر بدون افزایش نیاز به دوز بسیار دقیق ۴۰۰ میلیگرم هر هشت ساعت برای جلوگیری از ایجاد جهشهای مقاوم در برابر HIV از جمله مقاومت در برابر سایر مهارکنندههای پروتئاز دارد. ایندیناویر تقویت شده به دو کپسول ایندیناویر ۴۰۰ میلیگرم با ۱ تا ۲ کپسول ۱۰۰ میلیگرم ریتوناویر دو بار در روز نیاز دارد. در هر دو مورد، داروها باید با آب فراوان یک یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شوند. پیشنهاد میشود که مصرفکنندگان دستکم ۱٫۵ لیتر آب و مایعات در روز در هنگام مصرف دارو بنوشند. مصرفکنندگان مواد مخدر باید مصرف آب خود را به دلیل حلالیت کم ایندیناویر که میتواند باعث متبلور شدن آن شود، به میزان قابل توجهی افزایش دهند. محدودیتهایی در مورد نوع غذا که ممکن است همزمان با درمان ایندیناویر تقویت نشده مصرف شود وجود دارد. افزون بر این، به دلیل بار قرص و خطر سنگ کلیه، دیگر در ایالات متحده برای استفاده در درمانهای اولیه پیشنهاد نمیشود.[۴]
بسیاری از مردم در مورد امیدوار بودن بیش از حد به ایندیناویر به دلیل وقایع قبلی که با زیدوودین اتفاق افتاده بود، تردید داشتند. مقاومت ویروسی در برابر دارو باعث میشود که دارو بیفایده شود زیرا ویروس تکامل یافته و دارای سلولهایی است که قادر به مقاومت در برابر مهارکننده پروتئاز هستند. به منظور جلوگیری از این امر تا حد ممکن، برای مصرفکنندگان مهم است که بهطور مداوم مقدار دقیق دارو را در زمانهای اختصاصی مصرف کنند. این ترس از مقاومت ویروسی باعث شد بسیاری از مصرفکنندگان نسبت به این دارو احتیاط کنند.
شایعترین عوارض جانبی ایندیناویر عبارتند از: