باسیتراسین

باسیتراسین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریBaciim
AHFS/Drugs.commonograph
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: D
روش مصرف داروداروی موضعی، تزریق ماهیچه‌ای
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
شناسه‌ها
  • (4R)-4-[(2S)-2-({2-[(1S)-1-amino-2-methylbutyl]- 4,5-dihydro-1,3-thiazol-5-yl}formamido)-4-methylpentanamido]-4-{[(1S)- 1-{[(3S,6R,9S,12R,15S,18R,21S)- 18-(3-aminopropyl)-12-benzyl-15-(butan-2-yl)-3-(carbamoylmethyl)- 6-(carboxymethyl)-9-(1H-imidazol-5-ylmethyl)-2,5,8,11,14,17,20- heptaoxo-1,4,7,10,13,16,19-heptaazacyclopentacosan-21-yl]carbamoyl}- 2-methylbutyl]carbamoyl}butanoic acid
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEMBL
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC66H103N17O16S
جرم مولی1422.69 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • CCC(C)C(N)NC4=NC(C(=O)N[C@@H](CC(C)C)C(=O)N[C@H](CCC(O)=O)C(=O)N[C@@H](C(C)CC)C(=O)N[C@H]3CCCCNC(=O)[C@H](CC(N)=O)NC(=O)[C@@H](CC(O)=O)NC(=O)[C@H](Cc1cnc[nH]1)NC(=O)[C@@H](Cc2ccccc2)NC(=O)[C@H](C(C)CC)NC(=O)[C@@H](CCCN)NC3=O)CS4
  • InChI=1S/C66H103N17O16S/c1-9-35(6)52(69)66-81-48(32-100-66)63(97)76-43(26-34(4)5)59(93)74-42(22-23-50(85)86)58(92)83-53(36(7)10-2)64(98)75-40-20-15-16-25-71-55(89)46(29-49(68)84)78-62(96)47(30-51(87)88)79-61(95)45(28-39-31-70-33-72-39)77-60(94)44(27-38-18-13-12-14-19-38)80-65(99)54(37(8)11-3)82-57(91)41(21-17-24-67)73-56(40)90/h12-14,18-19,31,33-37,40-48,52-54H,9-11,15-17,20-30,32,67,69H2,1-8H3,(H2,68,84)(H,70,72)(H,71,89)(H,73,90)(H,74,93)(H,75,98)(H,76,97)(H,77,94)(H,78,96)(H,79,95)(H,80,99)(H,82,91)(H,83,92)(H,85,86)(H,87,88)/t35?,36?,37?,40-,41+,42+,43-,44+,45-,46-,47+,48?,52?,53-,54-/m0/s1 ✔Y
  • Key:CLKOFPXJLQSYAH-NVOBBBONSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

باسیتراسین (انگلیسی: Bacitracin) مخلوطی از پپتیدهای حلقوی است که به عنوان یک داروی ضد باکتری به صورت پماد موضعی مورد مصرف قرار می‌گیرد. این دارو نخستین بار در سال ۱۹۴۳ و از باکتری باسیلوس سوبتیلیس استخراج شد. به دلیل عوارض کلیوی بالای این دارو، فقط به صورت موضعی تجویز می‌شود. پماد موضعی این دارو اغلب به صورت ترکیب با پلی میکسین یا نئومایسین و با دوز ۵۰۰ واحد در گرم تولید می‌شود.[۱]

کارکرد

[ویرایش]

این پپتیدها با تداخل در دیواره سلول و سنتز پپتیدوگلیکان، کارکرد باکتری‌های گرم مثبت را مختل می‌کنند.[۲]

آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند باسیتراسین به عنوان محرک‌های پوستی عمل می‌کنند و ممکن است در زخم‌های استریل در غیر این صورت باعث کند شدن روند ترمیم شوند.[۳][۴]

منابع

[ویرایش]
  1. کاتزونگ، برترام (۱۳۹۸). فارماکولوژی پایه و بالینی. ج. ۲. ترجمهٔ مجید متقی‌نژاد. تهران: اندیشه رفیع. ص. ۲۹۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۸۷-۸۰۱-۰.
  2. J. Elks; C. R. Ganellin (1990). The Dictionary of Drugs: Chemical Data: Chemical Data, Structures and Bibliographies. Springer. pp. 119–. ISBN 978-1-4757-2085-3.
  3. Spann CT, Taylor SC, Weinberg JM (July 2004). "Topical antimicrobial agents in dermatology". Disease-a-Month. 50 (7): 407–21. doi:10.1016/j.disamonth.2004.05.011. PMID 15280871.
  4. Trookman NS, Rizer RL, Weber T (March 2011). "Treatment of minor wounds from dermatologic procedures: a comparison of three topical wound care ointments using a laser wound model". Journal of the American Academy of Dermatology. 64 (3 Suppl): S8-15. doi:10.1016/j.jaad.2010.11.011. PMID 21247665.

پیوند به بیرون

[ویرایش]