باسیتراسین

باسیتراسین

داده‌های بالینی
نام‌های تجاری	Baciim
AHFS/Drugs.com	monograph
رده‌بندی داروهای بارداری	AU: D
روش مصرف دارو	داروی موضعی، تزریق ماهیچه‌ای
کد ATC	D06AX05 J01XX10 (WHO)‎ R02AB04 (WHO)‎ QA07AA93
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	AU: فقط با نسخه (اس۴) US: داروی بدون نسخه فقط استعمال خارجی; Rx-only for injection
شناسه‌ها
نام آیوپاک (4R)-4-[(2S)-2-({2-[(1S)-1-amino-2-methylbutyl]- 4,5-dihydro-1,3-thiazol-5-yl}formamido)-4-methylpentanamido]-4-{[(1S)- 1-{[(3S,6R,9S,12R,15S,18R,21S)- 18-(3-aminopropyl)-12-benzyl-15-(butan-2-yl)-3-(carbamoylmethyl)- 6-(carboxymethyl)-9-(1H-imidazol-5-ylmethyl)-2,5,8,11,14,17,20- heptaoxo-1,4,7,10,13,16,19-heptaazacyclopentacosan-21-yl]carbamoyl}- 2-methylbutyl]carbamoyl}butanoic acid
شمارهٔ سی‌ای‌اس	1405-87-4^Y
پاب‌کم CID	439542
دراگ‌بنک	DB00626^Y
کم‌اسپایدر	10481985^Y
UNII	58H6RWO52I
KEGG	D00128^N
ChEMBL	ChEMBL1200558^N
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C66H103N17O16S
جرم مولی	1422.69 g/mol g·mol^−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES CCC(C)C(N)NC4=NC(C(=O)N[C@@H](CC(C)C)C(=O)N[C@H](CCC(O)=O)C(=O)N[C@@H](C(C)CC)C(=O)N[C@H]3CCCCNC(=O)[C@H](CC(N)=O)NC(=O)[C@@H](CC(O)=O)NC(=O)[C@H](Cc1cnc[nH]1)NC(=O)[C@@H](Cc2ccccc2)NC(=O)[C@H](C(C)CC)NC(=O)[C@@H](CCCN)NC3=O)CS4
InChI InChI=1S/C66H103N17O16S/c1-9-35(6)52(69)66-81-48(32-100-66)63(97)76-43(26-34(4)5)59(93)74-42(22-23-50(85)86)58(92)83-53(36(7)10-2)64(98)75-40-20-15-16-25-71-55(89)46(29-49(68)84)78-62(96)47(30-51(87)88)79-61(95)45(28-39-31-70-33-72-39)77-60(94)44(27-38-18-13-12-14-19-38)80-65(99)54(37(8)11-3)82-57(91)41(21-17-24-67)73-56(40)90/h12-14,18-19,31,33-37,40-48,52-54H,9-11,15-17,20-30,32,67,69H2,1-8H3,(H2,68,84)(H,70,72)(H,71,89)(H,73,90)(H,74,93)(H,75,98)(H,76,97)(H,77,94)(H,78,96)(H,79,95)(H,80,99)(H,82,91)(H,83,92)(H,85,86)(H,87,88)/t35?,36?,37?,40-,41+,42+,43-,44+,45-,46-,47+,48?,52?,53-,54-/m0/s1^Y Key:CLKOFPXJLQSYAH-NVOBBBONSA-N^Y
^NY (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

باسیتراسین (انگلیسی: Bacitracin) مخلوطی از پپتیدهای حلقوی است که به عنوان یک داروی ضد باکتری به صورت پماد موضعی مورد مصرف قرار می‌گیرد. این دارو نخستین بار در سال ۱۹۴۳ و از باکتری باسیلوس سوبتیلیس استخراج شد. به دلیل عوارض کلیوی بالای این دارو، فقط به صورت موضعی تجویز می‌شود. پماد موضعی این دارو اغلب به صورت ترکیب با پلی میکسین یا نئومایسین و با دوز ۵۰۰ واحد در گرم تولید می‌شود.^[۱]

کارکرد

این پپتیدها با تداخل در دیواره سلول و سنتز پپتیدوگلیکان، کارکرد باکتری‌های گرم مثبت را مختل می‌کنند.^[۲]

آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند باسیتراسین به عنوان محرک‌های پوستی عمل می‌کنند و ممکن است در زخم‌های استریل در غیر این صورت باعث کند شدن روند ترمیم شوند.^[۳][۴]

منابع

1. کاتزونگ، برترام (۱۳۹۸). فارماکولوژی پایه و بالینی. ج. ۲. ترجمهٔ مجید متقی‌نژاد. تهران: اندیشه رفیع. ص. ۲۹۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۸۷-۸۰۱-۰.
2. J. Elks; C. R. Ganellin (1990). The Dictionary of Drugs: Chemical Data: Chemical Data, Structures and Bibliographies. Springer. pp. 119–. ISBN 978-1-4757-2085-3.
3. Spann CT, Taylor SC, Weinberg JM (July 2004). "Topical antimicrobial agents in dermatology". Disease-a-Month. 50 (7): 407–21. doi:10.1016/j.disamonth.2004.05.011. PMID 15280871.
4. Trookman NS, Rizer RL, Weber T (March 2011). "Treatment of minor wounds from dermatologic procedures: a comparison of three topical wound care ointments using a laser wound model". Journal of the American Academy of Dermatology. 64 (3 Suppl): S8-15. doi:10.1016/j.jaad.2010.11.011. PMID 21247665.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bacitracin». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ مارس ۲۰۲۰.

پیوند به بیرون