باورپذیری یا اعتبار اجزای عینی و ذهنی قابل باور بودن یک پیام یا منبع را در بر میگیرد. باورپذیری دو عنصر کلیدی شامل قابل اعتماد بودن و تخصص را داراست که خود نیز دارای اجزای بیرونی و درونزا میباشند. بعد از این دو عنصر، پویایی و کاریزمای منبع نیز اهمیت دارد.[۱]
اهمیت اعتبار و قابل باور بودن در دوران اینترنت افزایش یافتهاست، تا جایی که برخی مراکز پژوهشی مانند دانشگاه استنفورد نسبت به تدوین معیارهای باورپذیری آنلاین اقدام کردهاند.[۲][۳]
از جمله باورپذیریهایی که بیشتر مورد پژوهش قرار گرفتهاند میتوان به اعتبار رسانهای، اعتبار علمی، اعتبار پزشکی، اعتبار تجاری و اعتبار آکادمیک اشاره کرد.[۴][۵]