بخش جغین | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | هرمزگان |
شهرستان | رودان |
مرکز بخش | بالاشهر |
شهرها | بالاشهر |
دهستانها | جغین شمالی، جغین جنوبی |
سال تأسیس | ۱۳۸۴ خورشیدی |
مردم | |
جمعیت | ۱۴٬۴۶۸نفر (۱۳۹۵) |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۳۴۱ کیلومتر مربع |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۳۷ درجهٔ سانتیگراد |
بارش سالانه | ۲۰روزدرسال |
روزهای یخبندان سالانه | ۰ |
دادههای دیگر | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۷۶ |
بخش جغین، یکی از بخشهای شهرستان رودان در استان هرمزگان ایران است. مرکز این بخش، شهر بالاشهر است.[۱]جمعیت این بخش عمدتاً بندری زبانان ایران میباشد که اکنون به واسطه مهاجرت عده ای ازمردم کرمان به این بخش ازجمله طایفه ابراهیمی ساکن بجگوییه و طوایف دیگراز شهرهای رودبار، قلعه گنج، منوجان و همینطور مردم بلوچ داری تنوع نژادی میباشد
جغین در ۴۰کیلومتری شهرستان رودان قرار دارد که از شمال شرق و شرق با روستای تجدانو (استان کرمان) -از غرب با روستای برنطین -و از جنوب با هشتبندی هممرز است. دشت جغین پوشیده از باغ مرکبات نظیر لیمو ترش -پرتقال - لیموشیرین - نارنگی -و انبوهی از درختان خرما است. رود خشکی که از وسط جغین میگذرد و از شرق به غرب امتداد دارد جغین را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم میکند. در فصل بهار با آغاز شکوفه زدن درختان لیمو شیرین و پرتقال و نارنج و پخش شدت عطر این گلها در فضای روستا آن را به بهشتی بی نظیر تبدیل میکند. شغل بیشتر مردم جغین کشاورزی است. زمینهای مستعد و منابع آبی زیر زمینی فراوان جغین را به قطب کشاورزی و باغ داری هرمزگان تبدیل کردهاست. لیمو ترش جغین شهرتی جهانی دارد و در کشور مشتریان خاص خود را دارا میباشد. ارتفاعات شمالی جغین زیستگاه خرس سیاه آسیایی است که یکی از گونههای کمیاب و در حال انقراض جانوری میباشد. در جغین مردم به دو لهجهٔ محلی تکلم میکنند، اگر جغین را به دو قسمت شرق و غرب تقسیم کنیم مردم سمت غرب به لهجه محلی هرمزگانی و افرادی که سمت شرق جغین سکونت دارند به لهجهٔ محلی جنوب کرمان (گویش رودباری)صحبت میکنند. سوغات جغین عمدتاً لیمو ترش و خرما میباشد. صنایع دستی همچون گلابتون دوزی، خوس بافی، شک دوزی، در بین بانوان و چیلک ریسی، سبند بافی، و پری دوزی در بین آقایان رواج دارد.
شهر: بالاشهر
بر پایه سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، جمعیت بخش جغین برابر با ۱۴٬۴۶۸ نفر است.[۲]