بدنسازی زنان عنوانی است که برای ورزش بدنسازی در رده زنان بهکار میرود. در بدنسازی زنان، مسابقه تناسباندام و فیگور (که زیبایی بدن در آن برجستهتر است) هواداران بیشتری نسبت به مسابقه پرورشاندام زنان (که در آن حجم عضلهها برجستهتر است) دارد. چرا که در آن حجم عضلانی بیشتر، اهمیت بالایی ندارد و تناسباندام در یک حجم متعارف (همانند بدن راشل مکلیش) مدنظر قرار گرفته میشود. همچنین این مسابقات گاه دارای گزینههای ایروبیک نیز میباشند، همچنین زیبایی چهره نیز در آنها تأثیرگذار است.[۱][۲]
بدنسازی زنان در اصل نه تنها بهعنوان پیامدی از دگرگونیهای بدنسازی در واپسین دوره سده نوزدهم اروپا، بلکه بهعنوان برآیندی پیشرفته از بدنسازی مردان نیز گسترش یافت.[۳][۴]
مسابقههای فیزیک زنان، دست کم به دهه ۱۹۶۰ با مسابقههایی چون Miss Physique، Miss Body Beautiful U.S.A.، W.B.B.G برمیگردد.[۵]
نخستین قهرمانی زیبایاندام زنان آمریکا در سال ۱۹۸۷ میلادی در شهر کانتون ایالت اوهایو توسط هنری مکجی برگزار شد که نخستین مسابقه بدنسازی زنان در نظر گرفته میشود و در آن شرکتکنندگان تنها بر پایهٔ عضلانی بودن قضاوت میشدند. در سال ۱۹۸۰ میلادی اولین مسابقه بانوی المپیا برگزار شد که اولین مسابقه معتبر حرفهای به شمار میآید و راشل مکلیش در آن به قهرمانی رسید که همچنین همان سال در مسابقه قهرمانی ان.پی.سی. آمریکا نیز به قهرمانی رسیده بود. این مسابقه نقطه عطف بزرگی برای بدنسازی زنان به حساب میآید و مکلیش در آن الهام بخش بسیاری از زنان برای تمرین و مسابقه شد.[۶]
دو دسته دیگر از رقابت وجود دارد که پیوندی نزدیک با بدنسازی دارند و بیشتر بهعنوان بخشی از یک رویداد برگزار میشوند. مسابقههای تناسباندام یا فیتنس دارای یک دور با پوشاک شنا و یک دور هستند که بر پایه اجرای یک روتین از جمله ایروبیک، رقص یا ژیمناستیک قضاوت میشود. رقابت فیگور فرمت تازهتری است که آمیختگیای از بدنسازی و ژیمناستیک زنانه را به طور کلی شامل میشود و صرفاً بر پایه تقارن و تون عضلانی قضاوت میشود و تاکید بسیار کمتری بر اندازه عضلهها نسبت به بدنسازی دارد.
در سریالها، فیلمها، بازیها و ترانههای سرشناسی به بدنسازی زنان پرداخته شدهاست. از جمله جاسوسان تمامعیار! و بزرگتر، قوی تر، سریعتر.