بلو مارلین در حال حمل یواساس کول.
| |
پیشینه | |
---|---|
مالک | |
نام: | بلو مارلین |
مالک: | Dockwise Limited |
کاربر: | Dockwise Limited |
بندر ثبت: |
آنتیل هلند، کوراسائو پاناما ۲۰۰۰-۲۰۰۳ |
سازنده: | شرکت کشتیسازی چین (کاوهسیونگ، تایوان) |
آباندازی: | ۸ آوریل ۱۹۹۹ |
آغاز کار: | ۲۳ دسامبر ۱۰۰۱ |
تکمیل ساخت: | ۲۵ آوریل ۲۰۰۰ |
شناسایی: |
ABS class no: ارتباطات مخابراتی: PJFM DNV ID: 20651 شماره آیاماو: 9186338 MMSI no.: 306589000 |
وضعیت: | عملیاتی |
پینوشت: | [۱] |
مشخصات اصلی | |
کلاس و نوع: | A1 General Cargo Carrier E0 DK(+) PWDK TMON |
گنجایش: |
51,821 GT ۱۵٬۵۴۷ NT 76,061 DWT |
درازا: | ۲۲۴٫۸ متر (۷۳۸ فوت) |
پهنا: | ۶۳٫۱ متر (۲۰۷ فوت) |
آبخور: | ۱۳٫۳ متر (۴۴ فوت) |
زیرنویس: | [۱] |
اموی بلو مارلین (به انگلیسی: MV Blue Marlin) کشتی کِشنده سنگین وزن برای حمل و نقلهای بسیار بزرگ چندمنظوره و دستگاههای نیمه شناور در بالای عرشه طراحی شده است. این کشتی بزرگ دارای ۳۸ کابین با ظرفیت ۶۰ پرسنل و خدمه میباشد و همچنین دارای اتاقهای تمرین، سونا و امکانات شنا میباشد.
مارلین آبی به همراه خواهرش مارلین سیاه، جز کلاس کشتیهای مارلین ساخت شرکت "حمل و نقل سنگین Offshore" در شهر اسلو نروژ میباشند که به ترتیب در آوریل ۲۰۰۰ و نوامبر ۱۹۹۹ ساخته شدهاند. این دو کشتی در ۶ ژوئیه ۲۰۰۱ به شرکت کشتیرانی Dockwise در کشور هلند فروخته شدند.
نیرو دریایی آمریکا از مارلین آبی برای حمل ناوشکن صدمه دیده USS Cole در جریان حمله انتحاری نیروهای القاعده به آن در بندر عدن یمن از این کشتی کشنده استفاده کرده بود. در نیمه دوم سال ۲۰۰۳ این کشتی جهت افزایش ظرفیت و بهبود مانور کشتی مورد بازبینی قرار گرفت و مجدداً در سال ۲۰۰۴ وارد عرصه شد. پس از این توسعه یافتن مارلین آبی، جایگاه نفتی Thunder Horse PDQ را با وزن ۶۰ هزار تن را برای تکمیل شدن به کورپس کریستی، تگزاس برد. پس از آن مارلین آبی پالایشگاه گاز Snøhvit را از محل ساخت خود کادیز به هامرفست برد که ۱۱ روز به طول انجامید.