بهرام کورشن اوغلو (۱۴ مارس ۱۹۲۲ – ۲۵ اکتبر ۲۰۰۳) فیزیکدان ترکیه ای و بنیانگذار و مدیر مرکز مطالعات نظری دانشگاه میامی بود. او را بیشتر به دلیل آثارش در زمینه نظریه میدان واحد می شناسند.
و در اواخر دهه 1950 میلادی در مطالعه ی دو نوع مختلف نوترینو همکاری داشت. در طول فعالیت خود در دانشگاه میامی ، او چندین تن از برندگان جایزه نوبل مانند پل دیراک ، لارس اونساگر و رابرت هافستاتر را همراهی کرد. او کتاب های زیادی در مورد جنبه های مختلف فیزیک نوشته است که برجسته ترین آنها نظریه کوانتومی مدرن (1962) است.
مشخصات شخصی | توضیحات |
---|---|
تولد | 14 مارس 1922، چای کارا، طرابزون، ترکیه |
درگذشت | 25 اکتبر 2003 (81 سالگی)، میامی، فلوریدا، ایالات متحده ی آمریکا |
فرزندان | سویل، عصمت، آیدا |
همسر | سودا عارف |
کار علمی | توضیحات |
---|---|
شاخه | فیزیک نظری |
موسسات | دانشگاه فنی خاورمیانه و دانشگاه میامی |
تحصیلات | دانشگاه آنکارا، ادینبرو و کمبریج |
شناخته شده برای | توسعه ی نظریه ی میدان واحد اینشتین |
بهرام کورشن اوغلو در منطقه چای کارای طرابزون به دنیا آمد. زمانی که او دانشجوی سال سوم ریاضیات و نجوم در استانبول بود، از طریق بورس تحصیلی وزارت آموزش ترکیه در سال 1945 در دانشگاه ادینبرو پذیرش شد.
پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه ادینبرو ، مدرک دکترای خود را در رشته فیزیک در دانشگاه کمبریج بدست آورد. در فاصله ی سال های 1956 تا 1958، او به عنوان رئیس دانشکده علوم و فناوری هسته ای در دانشگاه فنی خاورمیانه و مشاور بخش امور ترکیه خدمت کرد. او در چندین دانشگاه در ایالات متحده سمت تدریس داشت و از سال 1958 به عنوان استاد در دانشگاه میامی مشغول به کار شد.
در سال 1965 مرکز مطالعات نظری دانشگاه میامی را پایه گذاری کرد و اولین مدیر آن شد. او همچنین در این دوره در سمت های مشاور با چندین نهاد پژوهشی و آزمایشگاهی در اروپا همکاری داشت. با دعوت آکادمی علوم روسیه ، در سال 1968 به عنوان استاد مدعو در دانشگاه های اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی مشغول به تدریس شد.
او تا سال 1992 در مرکز مطالعات نظری دانشگاه میامی به کار خود ادامه داد.
کورشن اوغلو در 25 اکتبر 2003 بر اثر حمله قلبی درگذشت. این رخداد اندکی پیش از گردهمایی علمی در کورال گیبلز آن سال، که یادبودی برای پل فرامیتون بود. این گردهمایی از سال 1964 به پیشنهاد کورشن اوغلو برگزار می شد و در سال 2003 با بزرگداشت خود او نیز مقارن شد.
1. مروری بر نظریه ی میدان واحد اینشتین (1951)
2. حساب دیفرانسیل و بازسازی عددی معادلات تام - دنکف (1953)
3. انتظارات از نظریه ی میدان واحد (1953)
4. نظریه ی میدان واحد و الکترودینامیک بورن - اینفِلد (1953)
1. گرانش و الکترودینامیک (1952)
2. روش های تام - دنکف و نیرو های هسته ای (1954)
3. اصلاح معادلات امواج نسبیتی (1956)
4. تابش ترمزی پروتون (1957)
5. حرکت براونی در میدان مغناطیسی (1963)
6. ذرات بنیادی و گروه های تقارنی جدید (1964) (تعمیم گروه لورنس در الکترودینامیک)
7. فضا - زمان و منشاء تقارن درونی (1967)
8. نظریه ی دینامیک هادرون ها و لپتون ها (1968)
1. نظریه ی چندگانگی نسبیتی (جلد اول) (1970) : طیف سنجی الکترودینامیکی باریون
2. نظریه ی چندگانگی نسبیتی (جلد دوم) (1970) : تناوب در طیف سنجی هادرون ها
3. گرانش و بار مغناطیسی (1974)
4. توضیح المسائل : گرانش و بار مغناطیسی (1975)
5. پیامد های غیر خطی بودن در نظریه ی عمومی گرانش (1976)
6. سرعت نور در نظریه ی عمومی گرانش (1976)
1. 1961 مجموعه متعامد و پاداورتوگونال نمایندگی گروه لورنتس
2. 1967 نمایندگی های واحد U(2، 2) و میدان های بدون جرم
1. 1957 مکاتبات در نظریه تعمیم یافته گرانش
الف) عضو انجمن فیزیک آمریکا (1965)
ب) جایزه علمی TÜBİTAK (1972)
ج) جایزه انجمن افتخاری فی کاپا فی
د) جایزه انجمن تحقیقات علمی سیگما شی
هـ) جایزه سیگما پی سیگما
و) جایزه "علم راهنمایی است" از انجمن آتاتورک آمریکا (2001)