بوسکو-زدروی | |
---|---|
![]() | |
مختصات: ۵۰°۲۸′ شمالی ۲۰°۴۳′ شرقی / ۵۰٫۴۶۷°شمالی ۲۰٫۷۱۷°شرقی | |
استانهای لهستان | ![]() |
پوویات | شهرستان بوسکو |
گمینا | گمینا بوسکو-زدروی |
پایهگذاری | قرن دوازدهم |
امتیاز شهر | ۱۲۸۷–۱۸۶۹, ۱۹۱۶ |
حکومت | |
• شهردار | والدمار سیکورا |
مساحت | |
• کل | ۱۲٫۲۸ کیلومتر مربع (۴٫۷۴ مایل مربع) |
بیشترین ارتفاع | ۲۵۰ متر (۸۲۰ فوت) |
کمترین ارتفاع | ۲۲۰ متر (۷۲۰ فوت) |
جمعیت (۳۱ دسامبر ۲۰۲۱[۱]) | |
• کل | ۱۵۳۱۰ |
• تراکم | ۱۲۰۰/کیلومتر مربع (۳۲۰۰/مایل مربع) |
منطقهٔ زمانی | یوتیسی +۱ (زمان اروپای مرکزی) |
• تابستانی (DST) | یوتیسی +۲ (ساعت تابستانی اروپای مرکزی) |
کد پستی | ۲۸–۱۰۰ |
کد منطقه | +۴۸ ۴۱ |
شمارّد پلاک خودرو | TBU |
وبگاه | http://www.busko.pl |
بوسکو-زدروی (لهستانی: Busko-Zdrój؛ [ˈbuskɔ ˈzdrui̯] () یک شهر کوچک در )استان اشویداشکسیه در جنوب لهستان است که مرکز شهرستان بوسکو محسوب میشود و جمعیت آن ۱۵٬۳۱۰ نفر است. (آمار دسامبر ۲۰۲۱).[۱]
تاریخچهٔ این شهر به قرن ۱۲ میلادی بازمیگردد و امتیاز شهری خود را از سال ۱۲۸۷ میلادی بهدستآورد. این شهر از سال ۱۸۰۹ جزئی از دوکنشین ورشو بود و ۶ سال بعد طبق موافقتهای بهعمل آمده در کنگره وین، جزئی از پادشاهی لهستان شد. جالب آنکه این شهر در ۱۸۶۹ امتیاز شهری خود را از دست داد و مجدداً آنرا در سال ۱۹۱۶ بهدستآورد.
نزدیکترین فرودگاههای بینالمللی به این شهر، فرودگاه بینالمللی ژان پل دوم کراکوف-بالیس در ۱۰۰ کیلومتری، فرودگاه بینالمللی کاتوویتسه در ۱۶۰ کیلومتری و فرودگاه شوپن ورشو در ۲۲۰ کیلومتری است.
بوسکو-زدروی بابت منابع آبنمک و چشمههای آبمعدنی شناخته میشود و دارای ۱۳ مرکز درمانی با امکانات استفاده از آبگرم و آب معدنیِ دارایِ سولفید است که سالانه در حدود نیم میلیون گردشگر را جهت درمان برخی بیماریهای خاص از جمله بیماریهای قلبی-عروقی، روماتیسم، مشکلات ارتوپدی، اختلالات عصبی، بیماریهای پوستی و تسکین علائم فلج مغزی کودکان به این شهر میکشاند.
این شهر یک پارک مشهور چشمهٔ آبگرم معدنی هم دارد و دارای ۴۵۰۰ گونه درخت است که ۱۲٪ آنها بیش از ۱۰۰ سال عمر دارند.