یک حسگرزیستی مبتنیبر ترانزیستور اثرِمیدانی، که به عنوان ترانزیستور اثرمیدانی زیسحسگر (بیُوفِت[۱] یا بایوفت)، زیسحسگر اثرمیدانی (FEB)،[۲] یا ماسفت زیسحسگر،[۳] نیز شناخته میشود، یک ترانزیستور اثرمیدانی (براساس ساختار ماسفت) است.[۳] که توسط تغییرات پتانسیل سطحی القاشده ناشی از اتصالسازی مولکولها گیتدار میشود. هنگامی که مولکولهای باردار، مانند زیستمولکولهای، به گِیتِ فِت، که معمولاً یک ماده دیالکتریک است، متصل میشوند، میتوانند توزیع بار مواد نیمرسانای زیرلایهساز را تغییردهند و درنتیجه رسانایی کانال فت تغییرکند.[۴][۵] یک بیوفت از دو بخش اصلی تشکیل شدهاست: یکی عنصر بازشناختش زیستی (به انگلیسی: biological recognition) و دیگری ترانزیستور اثرمیدانی است.[۱][۶] ساختار بیوفت تا حد زیادی براساس ترانزیستور اثرمیدانیِ حساس-به-یون (ISFET)، نوعی ترانزیستور اثر میدانی فلز-اکسید-نیمرسانا (MOSFET) است که در آن گیت فلزی با یک غشاء حساسبه یون، محلول الکترولیت و الکترود مرجع جایگزین میشود.[۷]
↑Lin, M. C.; Chu, C. J.; Tsai, L. C.; Lin, H. Y.; Wu, C. S.; Wu, Y. P.; Wu, Y. N.; Shieh, D. B.; Su, Y. W. (2007). "Control and Detection of Organosilane Polarization on Nanowire Field-Effect Transistors". Nano Letters (به انگلیسی). 7 (12): 3656–3661. CiteSeerX10.1.1.575.5601. doi:10.1021/nl0719170.