سید محمد بابا تاج الدین | |
---|---|
زادهٔ | ۲۷ ژانویهٔ ۱۸۶۱ |
درگذشت | ۱۷ اوت ۱۹۲۵ ناگپور، هند |
دوره | عصر معاصر |
حیطه | فلسفه اسلامی |
مکتب | صوفیزم |
علایق اصلی | خواندن قرآن |
تأثیرگرفته از
| |
تأثیرگذار بر |
تاجالدین بابا با نام کامل سید محمد بابا تاجالدین (۲۷ زانویهٔ ۱۸۶۱ تا ۱۷ اوت ۱۹۲۵) یک استاد هندی مسلمان صوفی بود (قطب). او در ناگپور هند زندگی میکرد.[۱]
تاجالدین بابا در ۱۲۶۸ (حقیرا: تقویم مسلمانان) به دنیا آمد. تاریخ مذکور توسط خود تاجالدین بابا تأیید شد.[۲] بابا از نوادگان حسن بن علی و حسین. نسل دهم مؤسس صوفی نقشبندی از سلسلهٔ بهاءالدین نقشبند بخاری و بیست و دومین نسل از امام شیعیان حسن عسکری.[۳] نیاکان بابا از مکه مهاجرت کرده و در مدرس هند سکنی گزیدند و اکثراً در ارتش مشغول به خدمت بودند. بابا در مدرس متولد شد و سپس به کمتی نقل مکان کرد. پدر بابا زمانی که مادرش باردار بود وفات یافت. نام پدر وی حضرت سیدنا مولانا بدرالدین بود. بابا مادر خویش مخدوما محترما سیده اما مریم بی بی صاحبا، را زمانی که کودک بود از دست داد. پدربزرگ مادری وی حضرت شیخ میران بزرگ، پس از مرگ مادرش سرپرستی وی را بر عهده گرفت.
تاج الدین بابا کودک یتیمی که توسط مادربزرگ مادری و دایی خود عبدالرحمان بزرگ شد در مدرسهای در کمتی، ناگپور حضور یافت [۴]؛ که در آن جا عبدالله شاه قادری را ملاقات نمود و به موجب آن، تشرف بابا در مسیر معنوی آغاز گردید.
سید عبدالله شاه صاحب که قدیس سالک مجذوب از سلسلهٔ صوفی قادری بود در مورد بابا به آموزگار خود اشاره میکند که: «هیچ نیازی به آموزش این پسر نیست، وی از پیش فردی فاضل است». او همچنین به تاج الدین بابای جوان میوه خشک و آجیل به عنوان موهبت خود میداد که گفته میشود این کار به منظور قرار دادن پسر جوان در حالت مداومی از خلسه معنوی بود. بابا تحصیلات خود را تکمیل کرد و اردو، انگلیسی، عربی، و فارسی را مطالعه نمود.[۵]