تاریخ حیات بر زمین، از پیدایش اولیه حیات گرفته تا کنون، فرآیندهایی را ردگیری میکند که توسط آنها جانداران زنده و جانداران سنگواره فرگشت پیدا کردهاند. زمین در حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش شکل گرفت و شواهد نشان میدهد که حیات فزون بر ۳٫۷ میلیارد سال پیش پدیدار گشتهاست.[۱][۲][۳] همچنین شواهدی مبنیبر پیدایش هستی در پیشاز ۴٫۱ تا ۴٫۲۸ میلیارد سال وجود دارد که سبب ایجاد جدال بر سر سازوکارهای غیرزیستی که ممکن است زندگی پس از آن را شکل داده باشد، گردیدهاست.[۴][۵][۶]
شباهتها میان همهٔ جانداران امروزی وجود اجدادی مشترک که همهٔ گونهها در روند فرگشت خود از آنان منشعب شدهاند را نشان میدهد.[۷] حدود ۹۹ درصد از همه گونههایی که از آغاز پدیدار گشتهاند (حدود پنج میلیارد گونه) امروزه وجود ندارند و منقرض شدهاند.[۸] گونههایی که امروزه در زمین وجود دارند حدود ۱۰ تا ۱۴ میلیون برآورد میشود[۹] که حدود ۱٫۹ میلیون گونه نامگذاری شده و ۱٫۸ میلیون گونه در پایگاههای داده تا به امروز ثبت شدهاست.[۱۰]
فرشهای میکروبیباکتریها و آرکیها شکل غالب حیات در آغاز دوران نخستزیستی بودند و تصور میشود بسیاری از گامهای اصلی در فرگشت اولیه در این محیط رخ دادهاست.[۱۶] فرگشت فتوسنتز، در حدود ۳٫۵ میلیارد سال پیش، در نهایت منجر به تجمع ماده زائد آن، اکسیژن، در اتمسفر شد، که خود منجر به رویداد بزرگ اکسیژنی شد که در حدود ۲٫۴ میلیارد سال پیش آغاز گردید.[۱۷] نخستین شواهد یوکاریوتها (سلولهای پیچیده با اندامک) مربوط به ۱٫۸۵ میلیارد سال پیش است،[۱۸][۱۹] و در حالی که ممکن است پیشتر وجود داشته باشند، زمانی که آغاز به کاربرد اکسیژن در متابولیسم خود کردند، تنوعزایی آنها تسریع شد. سپس، در حدود ۱٫۷ میلیارد سال پیش، جانداران چندسلولی آغاز به ظهور کردند، با سلولهایی تمایزیافته که عملکردهای تخصصی را انجام میدادند.[۲۰]تولیدمثل جنسی، که شامل ادغام سلولهای تولیدمثلی نر و ماده (گامتها) برای ایجاد یک زیگوت در فرآیندی به نام لقاح است، برخلاف تولیدمثل غیرجنسی، روش اصلی تولیدمثل برای بیشتر جانداران ماکروسکوپی، از جمله تقریباً همه یوکاریوتها است (که شامل جانوران و گیاهان میشود).[۲۱] با این حال، اگرچه منشأ و فرگشت تولیدمثل جنسی برای زیستشناسان یک معما باقیماندهاست، اما از یک نسب مشترک که یک گونه یوکاریوتی تکسلولی بود، فرگشت یافتهاست.[۲۲]دوسوئیان، جانورانی که دارای سمت چپ و راست هستند که تصویر آینهای یکدیگر میباشند، در ۵۵۵ میلیون سال پیش ظاهر شدند.[۲۳]
گیاهان خشکی چندسلولی جلبکمانند حتی به حدود ۱ میلیارد سال پیش برمیگردند،[۲۴] اگرچه شواهد نشان میدهد که حداقل ۲٫۷ میلیارد سال پیش میکروارگانیسمها نخستین بومسازگان زمینی را تشکیل دادهاند.[۲۵] تصور میشود که میکروارگانیسمها راه را برای پیدایش هموار کردهاند. گیاهان زمینی در دوره اردویسین آنقدر موفق بودند که تصور میشود در رویداد انقراض دونین پسین نقش داشتهاند.[۲۶] (بهنظر میرسد زنجیرهٔ طولانی علت و معلولی دلالت بر پیروزی باستانسرخس اولیه درختی است (۱) کاهش سطوح CO۲، منجر به سرمایش جهانی و کاهش سطح دریاها شد، (۲) ریشههای باستانسرخس توسعه خاک را تقویت کرد که باعث افزایش هوازدگی سنگ شد، و متعاقب آن رواناب مواد مغذی ممکن است باعث شکوفایی جلبکی شده باشد، که خود منجر به بیاکسیژنی گردیده و باعث مرگ جانوران دریایی شد. گونههای دریایی قربانیان اولیه انقراض دونین پسین بودند.
کهنترین تکههای شهابسنگی که روی زمین یافت شدهاند حدود ۴٫۵۴ میلیارد سال قدمت دارند. این، در درجه نخست با قدمت نهشتههای سرب باستانی، سن تخمینی زمین را در آن زمان نشان میدهد.[۳۶]ماه ترکیبی مشابه پوسته زمین دارد اما هسته غنی از آهن مانند هسته زمین ندارد. بسیاری از دانشمندان میاندیشند که حدود ۴۰ میلیون سال پس از تشکیل زمین، با جسمی به اندازه مریخ برخورد کرد و مواد پوسته را به مداری که ماه را تشکیل داد پرتاب کرد. فرضیه دیگر این است که زمین و ماه همزمان آغاز به ادغام کردند، اما زمین، با داشتن گرانش بسیار قویتر از ماه اولیه، تقریباً تمام ذرات آهن منطقه را به خود جذب کرد.[۳۷]
تا سال ۲۰۰۱، کهنترین سنگهای یافتشده روی زمین حدود ۳٫۸ میلیارد سال قدمت داشتند.[۳۸][۳۶] بر این اساس، نام این بخش از تاریخ زمین را پیشازیستی گذاشتند.[۳۹] با این حال، تجزیه و تحلیل زیرکنهای تشکیلشده ۴٫۴ میلیارد سال پیش نشان میدهد که پوسته زمین حدود ۱۰۰ میلیون سال پس از شکلگیری سیاره جامد شد و این سیاره به سرعت اقیانوسها و اتمسفر را به دست آورد، که ممکن است قادر به پشتیبانی از حیات باشد.[۴۰][۴۱][۴۲]
شواهد بهدستآمده از ماه نشان میدهد که از ۴ تا ۳٫۸ میلیارد سال پیش دچار آخرین بمباران سنگین توسط بقایای باقیمانده از شکلگیری منظومه شمسی شده است و زمین به دلیل گرانش قویتر باید بمباران شدیدتری را تجربه می کرده.[۳۹][۴۳] درحالیکه هیچ شواهد مستقیمی از شرایط زمین ۴ تا ۳٫۸ میلیارد سال پیش وجود ندارد، دلیلی وجود ندارد که اندیشه کنیم زمین نیز تحت تأثیر این آخرین بمباران سنگین قرار نگرفتهاست.[۴۴] این رویداد ممکن است هر جو و اقیانوس پیشینی را از میان برده باشد. در این مورد گازها و آب ناشی از برخورد دنبالهدار ممکن است در جایگزینی آنها نقش داشته باشند، اگرچه رهش گاز از آتشفشانهای روی زمین حداقل نیمی از آنها را تأمین می کرد.[۴۵] با این حال، اگر حیات میکروبی زیرسطحی تا این مرحله فرگشت یافته بود، از بمباران جان سالم بهدر میبرد.[۴۶]
↑Futuyma، Douglas J (۲۰۰۵). Evolution. Sunderland, MA: Sinauer Associates. شابک۹۷۸-۰-۸۷۸۹۳-۱۸۷-۳.
↑Stearns, Beverly Peterson; Stearns, S. C. ; Stearns, Stephen C. (۲۰۰۰). Watching, from the Edge of Extinction. Yale University Press. شابک۹۷۸-۰-۳۰۰-۰۸۴۶۹-۶.نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (رده)