تجربهٔ دینی، تجربهٔ مذهبی، تجربهٔ معنوی، یا تجربهٔ قدسی یک تجربهٔ کیفی ذهنی که در چهارچوب مذهبی تفسیر میشود.[۱] این مفهوم در قرن ۱۹ام برای دفاع در برابر گسترش خردگرایی در غرب تدوین شد و ویلیام جیمز این مفهوم را مشهور ساخت.[۲]
بسیاری از ادیان و مذاهب تجربهٔ دینی را حاصل الهامهای خدایی میدانند و نه اموری طبیعی. این تجربهها نتیجهٔ تعامل با خدا یا خدایان یا تماس با امور فراطبیعی —که انسانها در حالت عادی از آنها آگاه نیستند— دانسته میشوند.[۳]
دانشمندان تجربهٔ دینی را یک خاصیت تکامل یافتهٔ مغز انسان میدانند که با مطالعات علمی قابل بررسی است. مشترکات و تفاوتهای تجربههای دینی دانشمندان را قادر به طبقهبندی آنها برای مطالعهٔ دانشورانه کردهاست.[۴]
{{cite book}}
: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link)