تصرف سنگاپور توسط ژاپن
سیونان-تو 昭南島 Shōnantō سنگاپور تحت اشغال ژاپن | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۴۲–۱۹۴۵ | |||||||||
 Imperial Seal
| |||||||||
شعار: هاکو ایچیو (八紘一宇) | |||||||||
_-_SGP_-_UNOCHA.svg) | |||||||||
.svg) The Empire of Japan at its peak in 1942:
Territory (1870–1895) Acquisitions (1895–1930) Acquisitions (1930–1942) | |||||||||
| وضعیت | Military occupation by the امپراتوری ژاپن | ||||||||
| پایتخت و بزرگترین شهر | "سنگاپور" ۱°۱۷′ شمالی ۱۰۳°۵۰′ شرقی / ۱٫۲۸۳°شمالی ۱۰۳٫۸۳۳°شرقی | ||||||||
| Official language and national language | زبان ژاپنی | ||||||||
| Common languages | زبان چینی، زبان مالایی، زبان تامیلی، زبان انگلیسی | ||||||||
| دین(ها) | دین رسمی: None دفاکتو: شینتوی حکومتی[nb ۱] | ||||||||
| حکومت | Military occupation by a نظام تک‌حزبی تمامیت‌خواهی دیکتاتوری نظامی under an پادشاهی مطلقه | ||||||||
| فهرست امپراتوران ژاپن | |||||||||
• ۱۹۴۲–۱۹۴۵ | هیروهیتو | ||||||||
| فهرست نخست‌وزیران ژاپن | |||||||||
• ۱۹۴۲–۱۹۴۴ | توجو هیدکی | ||||||||
• ۱۹۴۴–۱۹۴۵ | کوایسو کونی‌آکی | ||||||||
| دوره تاریخی | World War II | ||||||||
• آغاز جنگ اقیانوس آرام | 8 December 1941a | ||||||||
• محاصره امپراتوری بریتانیا سنگاپور امپراتوری ژاپن | ۱۵ فوریه ۱۹۴۲ | ||||||||
| نوامبر ۱۹۴۴ – مه ۱۹۴۵ | |||||||||
| ۱۵ اوت ۱۹۴۵ | |||||||||
• Singapore surrendered to British Military Administration | 12 September ۱۹۴۵ | ||||||||
• Singapore becomes a مستعمره تاج | ۱ آوریل ۱۹۴۶ | ||||||||
| واحد پول | Japanese-issued dollar | ||||||||
| منطقه زمانی | یوتی‌سی+۹ (زمان استاندارد ژاپن) | ||||||||
| گاه‌شماری |
| ||||||||
| جهت رانندگی | جهت رانندگی در کشورهای مختلف | ||||||||
| کد ایزو ۳۱۶۶ | JP | ||||||||
| |||||||||
| امروز بخشی از |  سنگاپور | ||||||||
| |||||||||
.svg)
تصرف سنگاپور توسط ژاپن (انگلیسی: Japanese occupation of Singapore) اشغال و تحت کنترل گرفتن سنگاپور توسط امپراتوری ژاپن پس از سقوط و تسلیم نیروهای نظامی انگلیس در ۱۵ فوریه ۱۹۴۲ در طول جنگ جهانی دوم بود.
پس از شکست ژاپن
[ویرایش]روند استعمارزدایی در شبه‌جزیره مالایا شامل مالزی، سنگاپور و برونئی، که از آسیایی‌های استعمارشده توسط انگلیس بودند، نسبتاً آرام پیش رفت، که در مقایسه با کشورهای همسایه جنوب شرقی آسیا کاملاً تضاد داشت.
مالایا در سال ۱۹۵۷ موفق به کسب استقلال سیاسی شد و در سال ۱۹۶۳ تشکیل فدراسیون مالزی اعلام شد. طبق قانون اساسی، مالزی از ۱۸ ایالت تشکیل شده‌است که ۹ ایالت از آنها ایالت‌هایی هستند که در راس آنها پادشاهان موروثی قرار دارند. پادشاهان از ترکیب خود برای مدت هفت سال عالی‌ترین حاکم کشور را انتخاب می‌کنند. دولت مرکزی به ریاست نخست‌وزیر نقش مهمی دارد. تونکو عبدالرحمان اولین نخست‌وزیر مالزی مستقل بود.
سنگاپور، که در یک زمان به عنوان یک بندر حمل و نقل رایگان ایجاد شده بود، پس از تشکیل فدراسیون مالزی بخشی از این کشور شد. با این حال، به زودی سنگاپوری‌ها احساس نابرابر بودن موقعیت خود را در این شکل‌گیری ایالتی کردند. در اوت ۱۹۶۵، تونکو عبدالرحمان و سیاستمدار مشهور سنگاپور لی کوآن یو نخست‌وزیر در آینده / توافق‌نامه ای در مورد خروج سنگاپور از مالزی را امضا کردند. در ۹ اوت ۱۹۶۵، استقلال سنگاپور اعلام شد و در دسامبر همان سال، وضعیت جمهوری به‌طور رسمی به سنگاپور اختصاص یافت.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Explore Japan National Flag and National Anthem". Retrieved 29 January 2017.
- ↑ "National Symbols". Archived from the original on 2 February 2017. Retrieved 29 January 2017.
- ↑ Josephson, Jason Ānanda (2012). The Invention of Religion in Japan. University of Chicago Press. p. 133. ISBN 978-0-226-41234-4.
- ↑ Thomas, Jolyon Baraka (2014). Japan's Preoccupation with Religious Freedom (Ph.D.). Princeton University. p. 76.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Japanese occupation of Singapore». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ مه ۲۰۲۱.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| امپراتوری بریتانیا | .svg){kind=small} | |
|---|---|---|
| قلمروهای ایالات متحده آمریکا | ||
| دیگر کشورها | ||
| ۱۸۷۰–۱۹۳۷ | ||
خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «nb» وجود دارد، اما برچسب <references group="nb"/> متناظر پیدا نشد. ().