این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
استفاده از مترجمهای ماشینی نظیر دیپال یا ترجمهگر گوگل نقطهٔ آغاز خوبی برای ترجمه است، اما کاربران ترجمهکننده باید در صورت نیاز خطاها را برطرف، و دقت ترجمه را بررسی کنند؛ و نباید تنها متن ترجمهشده بهصورت ماشینی را بدون اصلاح در ویکیپدیای فارسی قرار داده و منتشر کنند.
متنی که غیر قابل اطمینان یا کم کیفیت به نظر میرسد را ترجمه نکنید. در صورت امکان صحت متن را در منابع ارائهشده در مقالهٔ خارجیزبان بررسی کنید.
شما ملزم هستید با ارائهٔ یک پیوند میانزبانی به مقالهٔ مبدأ ترجمه، انتساب حق تکثیر را در خلاصه ویرایش بههمراه ترجمهٔ خود ارائه دهید. یک روش برای انتساب در خلاصه ویرایش میتواند استفاده از این عبارت باشد
محتوای این ویرایش از مقالهٔ موجود در ویکیپدیای انگلیسی در [[:en:Reflective equilibrium]] ترجمه شده است؛ برای انتساب، تاریخچهٔ آن مقاله را ببینید. (ابزارهایی نظیر ترجمهٔ محتوا و به ویکیفا خلاصه ویرایش و پیوند میانزبانی مناسب را بهطور خودکار تولید میکنند.)
پس از ترجمه، الگوی {{صفحه ترجمهشده|en|Reflective equilibrium}} باید به صفحهٔ بحث افزوده شود.
تعادل تأملی[۱] (به انگلیسی:Reflective equilibrium) حالتی از تعادل یا انسجام بین مجموعه ای از باورها است که از طریق فرایند تعدیل و تنظیم متقابل مشورتی در بین اصول کلی و حکمهای خاص به دست میآید. نلسون گودمن (اگرچه که او از این اصطلاح استفاده نکرد) روش تعادل بازتابی را به عنوان رویکردی برای توجیهاصول[en ۱]منطق استقرایی[۲] معرفی کرد (این روش اکنون به عنوان روش گودمن[en ۲] شناخته میشود).[۳] اصطلاح تعادل تأملی توسط جان رالز ابداع شد و در نظریه عدالت او به عنوان روشی برای رسیدن به محتوای اصول عدالت رایج شد.
به گفته «Dietmar Hübner [de]» تفسیرات زیادی از این مفهوم وجودداشته که منجر به منحرف شدن قدرت مجاب سازی این مفهوم میشود.[۴]