تلسکوپ لاموست
 | |
| نام‌گذاری به نام | گوا شوچینگ  |
|---|---|
| رصدخانه | ایستگاه زینگلونگ |
| مکان | جمهوری خلق چین |
| مختصات جغرافیایی | ۴۰°۲۳′۴۵″شمالی ۱۱۷°۳۴′۳۳″شرقی / ۴۰٫۳۹۵۷۶۱°شمالی ۱۱۷٫۵۷۵۸۶۱°شرقی |
| فرازا | ۹۶۰ متر (۳٬۱۵۰ فوت) |
| طول‌موج | ۳۷۰ نانومتر (۸۱۰ تراhertz)-۹۰۰ نانومتر (۳۳۰ تراhertz) |
| ساخت | سپتامبر ۲۰۰۱ ویرایش این در ویکی‌داده–اکتبر ۲۰۰۸ ویرایش این در ویکی‌داده |
| نوع | تلسکوپ نوری دوربین اشمیت |
| قطر | ۴ متر (۱۳ فوت ۱ اینچ) |
| قطر دوم | ۶ متر (۱۹ فوت ۸ اینچ) |
| گستره گردآوری | ۱۸٫۸۶ متر مربع (۲۰۳٫۰ فوت مربع) |
| فاصله کانونی عدسی | ۲۰ متر (۶۵ فوت ۷ اینچ) |
تلسکوپ فیبر نوری طیف‌سنجی چند شیء ناحیه بزرگ که با نام‌های لاموست و تلسکوپ گوا شوچینگ (چینی: 郭守敬望远镜) نیز شناخته می‌شود و به افتخار اخترشناس چینی قرن سیزدهم نام‌گذاری شده است،[۱] یک تلسکوپ اشمیت بازتابی است که در ایستگاه زینگلونگ، استان هبئی، چین واقع شده است. پروژه ساخت این تلسکوپ توسط آکادمی علوم چین انجام شده و هدف آن انجام یک بررسی طیفی ۵ ساله از ۱۰ میلیون ستاره راه شیری و میلیون‌ها کهکشان است. بودجه این پروژه ۲۳۵ میلیون یوان اعلام شده است.
اپتیک
[ویرایش]لاموست به‌عنوان یک تلسکوپ اشمیت بازتابی با اپتیک فعال طراحی شده است. این تلسکوپ دارای دو آینه است که هرکدام از چندین بخش شش‌ضلعی ۱٫۱ متری تشکیل شده‌اند. آینه اول، با نام اِم‌اِی (۲۴ بخش که در یک مستطیل به ابعاد ۵٫۷۲×۴٫۴ متر جای می‌گیرند)، شامل یک صفحه اصلاح‌کننده اشمیت در گنبدی در سطح زمین است.[۲] آینه تقریباً تخت اِم‌اِی نور را به سمت جنوب و از طریق تونلی شیب‌دار (۲۵ درجه بالای افق) به آینه متمرکزکننده کروی که بزرگ‌تر است و اِم‌بی (۳۷ بخش که در یک مستطیل به ابعاد ۶٫۶۷×۶٫۰۹ متر جای می‌گیرد) نام دارد، منعکس می‌کند. این آینه نور را به صفحه کانونی با قطر ۱٫۷۵ متر که مربوط به یک میدان دید پنج درجه‌ای است، هدایت می‌کند.
صفحه کانونی با ۴۰۰۰ واحد تنظیم فیبر پوشیده شده است که هرکدام یک فیبر نوری را تغذیه می‌کنند. این فیبرها نور را به یکی از شانزده طیف‌نگار ۲۵۰ کاناله منتقل می‌کنند.
هر طیف‌نگار دارای دو دوربین افزاره بارجفت‌شده با وضوح ۴k×4k است که از تراشه‌های افزاره بارجفت‌شده ساخته شده توسط ای۲وی استفاده می‌کند. این دوربین‌ها شامل بخش‌های آبی (۳۷۰–۵۹۰ نانومتر) و قرمز (۵۷۰–۹۰۰ نانومتر) هستند. همچنین، تلسکوپ می‌تواند در حالت وضوح طیفی بالاتر با محدوده ۵۱۰–۵۴۰ و ۸۳۰–۸۹۰ نانومتر مورد استفاده قرار گیرد.[۲]
استفاده از تکنیک اپتیک فعال برای کنترل صفحه اصلاح‌کننده بازتابی، این تلسکوپ را به ابزاری منحصربه‌فرد تبدیل کرده است که ترکیبی از اپرچر بزرگ و میدان دید وسیع را فراهم می‌کند. صفحه کانونی بزرگ موجود می‌تواند تا هزاران فیبر نوری را در خود جای دهد که نور جمع‌آوری‌شده از اجرام آسمانی دور و کم‌نور تا قدر ۲۰٫۵ را به طیف‌نگارها منتقل می‌کند و نرخ بسیار بالای ثبت طیف‌ها را با ده‌ها هزار طیف در هر شب ممکن می‌سازد.
اهداف علمی
[ویرایش]این تلسکوپ یک بررسی میدان‌گسترده به نام عملیاتی «آزمایش لاموست برای درک و تکامل کهکشان» را انجام می‌دهد. اهداف علمی خاص لاموست شامل موارد زیر است:
- بررسی طیف‌نگاری فراکهکشانی برای روشن کردن ساختار بزرگ مقیاس جهان
- بررسی طیف‌نگاری ستاره‌ای، از جمله جستجوی ستارگان فقیر از نظر فلزی در هاله کهکشانی، برای ارائه اطلاعات دربارهٔ ساختار کهکشان ما
- شناسایی متقابل بررسی‌های چند موجی
همچنین امید می‌رود که حجم عظیم داده‌های تولیدشده منجر به کشفیات تصادفی اضافی شود. مشاهدات اولیه تأیید کرده‌اند که یک روش جدید شناسایی کوازارها بر اساس رنگ مادون قرمز آن‌ها ممکن شده است.[۳]
هدف اصلی تلسکوپ، ارتقاء اخترشناسی چین در قرن ۲۱ و ایفای نقشی پیشرو در طیف‌نگاری میدان‌گسترده در حوزه‌های اخترشناسی و فیزیک نجومی با نمونه‌های بزرگ است.
نتایج اولیه
[ویرایش]یک ارائه کنفرانسی در سال ۲۰۱۱[۴]: 10–12 نشان می‌دهد که در ابتدا مشکلی در دقت موقعیت‌یاب‌های فیبر وجود داشت که باعث کاهش بهره‌وری می‌شد، اما این مشکل با افزودن یک مرحله کالیبراسیون دیگر برطرف شد. همچنین، همان ارائه به این نکته اشاره می‌کرد که محل تلسکوپ، تنها در فاصله ۱۱۵ کیلومتر (۷۱ مایل) شمال غربی پکن[۴]: 9 ، چندان ایده‌آل نیست، زیرا این منطقه سطح بالایی از آلودگی هوا و آلودگی نوری دارد. وضعیت عملیاتی این تلسکوپ به‌طور کلی ناامید کننده بوده است.[۵] یکی از دلایل نامطلوب بودن تلسکوپ این است که این منطقه تنها ۱۲۰ شب آسمان صاف در سال دارد.[۶]
اولین انتشار داده‌های لاموست در ژوئن ۲۰۱۳ (DR1) انجام شد. انتشارهای بعدی داده‌ها در سال‌های ۲۰۱۴ (DR2)، ۲۰۱۵ (DR3)، ۲۰۱۶ (DR4)، ۲۰۱۷ (DR5)، ۲۰۱۸ (DR6)، ۲۰۱۹ (DR7) و جدیدترین انتشار داده‌ها، DR8، در ماه مه ۲۰۲۰ صورت گرفت.[۷]
پیوند به بیرون
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "郭守敬望远镜"冠名仪式在国家天文台兴隆观测站举行 (مراسم نام‌گذاری تلسکوپ گوا شوچینگ در ایستگاه زینگلونگ، BAO) (به زبان چینی)، رصدخانه ملی نجوم چین (BAO), 2010-04-20.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Yongheng ZHAO (2009-03-27). "Preparing first light of LAMOST" (PDF).
- ↑ Xue-Bing Wu; Zhendong Jia; Zhaoyu Chen; Wenwen Zuo; Yongheng Zhao; Ali Luo; Zhongrui Bai; Jianjun Chen; Haotong Zhang (2010). "Eight new quasars discovered by LAMOST in one extragalactic field". Research in Astronomy and Astrophysics. 10 (8): 745–752. arXiv:1006.0143. Bibcode:2010RAA....10..745W. doi:10.1088/1674-4527/10/8/004. S2CID 118606164.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Martin Smith (2011-06-04). "Progress and plans for Chinese surveys" (PDF).
- ↑ Huang, Yongming (11 August 2017). "Spat over design of new Chinese telescope goes public". News from Science.
Chen, an astronomer at Peking University in Beijing, notes … LAMOST 'is not very successful,' he adds … its performance doesn't match that of the 2.5-meter Sloan Digital Sky Survey telescope at Apache Point Observatory in New Mexico.
- ↑ Normile, Dennis (14 June 2017). "Spat threatens China's plans to build world's largest telescope". News from Science.
They note that LAMOST has fallen short of its primary goal: observing faint galaxies beyond the Milky Way. [Xiangqun] Cui says the issue is not with the telescope, but with increasing dust and humidity at the site, which now gets only 120 clear nights a year, down from more than 200 when LAMOST was being planned.
- ↑ "LAMOST Data Release 8 v1.0".