توس-۱

توس-۱
ТОС-1
TOS-1 Buratino/TOS-1A Solntsepyok
Object 634/634B/MO.1.01.00
توس-۱ای Solntsepyok در طول نمایشگاه ارتش-۲۰۲۰
نوعراکت‌انداز چندگانه
خاستگاهشوروی
تاریخچه خدمت
خدمت۱۹۸۸–اکنون
استفاده‌شده توسطروسیه (تاریخی)، روسیه، آذربایجان، ارمنستان، الجزایر، سوریه، عراق
جنگ‌هاجنگ شوروی در افغانستان
مناقشه قره‌باغ کوهستانی
جنگ دوم چچن
جنگ داخلی عراق (۲۰۱۷–۲۰۱۴)[۱]
جنگ داخلی سوریه
جنگ در دونباس
جنگ ناگورنو قره‌باغ (۲۰۲۰)
حمله ۲۰۲۲ روسیه به اوکراین
تاریخچه تولید
طراحدفتر طراحی امسک ترانسماش
تاریخ طراحی۱۹۸۸
سازندهاورال‌واگن‌زاود
تاریخ تولیدتوس-۱: ۱۹۸۷–اکنون
توس-۱ای: ۲۰۰۳–اکنون
توس-۲: ۲۰۲۱–اکنون
گونه‌هاتوس-۱ای، توس-۲
ویژگی‌ها
وزن۴۵٫۳ تن (۱۰۰٬۰۰۰ پوند)
طول۹٫۵ متر (۳۱ فوت ۲ اینچ)
عرض۳٫۶ متر (۱۱ فوت ۱۰ اینچ)
ارتفاع۲٫۲۲ متر (۷ فوت ۳ اینچ)
خدمه۳

کالیبر۲۲۰ میلیمتر (۸٫۷ اینچ)
نرخ آتش۳۰ دور/۱۵ ثانیه
برد مؤثر۵-۳ کیلومتر (توس-۱)
۱۰ کیلومتر (توس-۱ای)

موتوروی-۸۴ دیزل
۸۴۰ اسب بخار (۶۳۰ کیلووات)
برد
عملیاتی
۵۵۰ کیلومتر (۳۴۰ مایل)
بیشینهٔ سرعت۶۰ کیلومتر بر ساعت (۳۷ مایل بر ساعت)

توس-۱ (به روسی: тяжёлая огнемётная система [ТОС-1]، سیستم شعله‌افکن سنگین) یک راکت‌انداز چندگانه ۲۲۰ میلی متری ۳۰ بشکه (سیستم اصلی، Object 634 یا TOS-1M) یا ۲۴ بشکه (Object 634B یا TOS-1A) شوروی است که قادر به استفاده از کلاهک‌های ترموباریک است که بر روی شاسی تانک تی-۷۲ نصب شده‌است. توس-۱ برای حمله به مواضع مستحکم دشمن و خودروهای زرهی سبک و ترابری، به‌ویژه در زمین‌های باز طراحی شده بود. اولین آزمایش‌های جنگی در سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ در دره پنجشیر در طول جنگ شوروی و افغانستان انجام شد. توس-۱ برای اولین بار در سال ۱۹۹۹ در امسک به نمایش گذاشته شد.[۲]

توس-۱ به واحدهای توپخانه نیروهای مسلح روسیه اختصاص ندارد اما در نیروهای حفاظتی ان‌بی‌سی روسیه یافت می‌شود.[۳]

منابع

[ویرایش]
  1. "Iraq: See the EXPLOSIVE Russian firepower helping Iraqi forces fight IS". Archived from the original on 18 January 2016. Retrieved 23 December 2014 – via YouTube.
  2. "TOS-1". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-12-11.
  3. «Ukrainian army fires TOS-1A Heavy Flamethrower against its former Russian owner | Ukraine - Russia conflict war 2022 | analysis focus army defence military industry army». www.armyrecognition.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۲-۱۶.