تکوین بدن انسان
رشد و نمو به تغییرات و دگردیسی های پی‌درپی و منظمی گفته می‌شود که از زمان زایش و تولد تا مرگ رخ میدهد. این تغییرات در ابعاد و جنبه های گوناگون جسمانی، عاطفی، شناختی و اجتماعی به وجود می‌آید و دارای الگو و نظم خاصی‌است و دارای آثار بلند مدّتی در زندگی فرد می‌باشد. رشد در دو بعد رسش و یادگیری انجام می‌پذیرد.
همچنین، رشد یک فرایند مرحله‌ای اما مداوم و پیوسته‌است؛ و عموماً به هشت دورهٔ نوباوگی، نوپایی، کودکی، نوجوانی، جوانی، بزرگسالی، میان‌سالی، پیری
رشد فرآیندی کل‌گراست و ابعاد مختلفی دارد که مهم‌ترین آن‌ها از دین روان‌شناختی ادراک، زبان، یادگیری، تفکر و حرکت است.
انعطاف‌پذیری در رشد به این معناست که انسان برای تغییر در مقابل تجربیات مثبت یا منفی زندگی خودش انعطاف‌پذیر است. متخصصین رشد معتقدند که بر اساس تغییرات گوناگون زندگی فرد دورة رشد نیز می‌تواند به‌طور ناگهانی تغییر یابد، این انعطاف‌پذیری به انسان کمک می‌کند تا نقایص و اختلالات رشدی را برطرف کند.
رشد تحت‌تأثیر زمینه‌ها و شرایط تاریخی و فرهنگی قرار دارد، زیرا هر جامعه الگوهای ویژه‌ای از باورها، ارزش‌ها، عادات، رسوم، مهارت‌ها دارد که آن را به نسل‌های بعدی خود منتقل می‌کند. این الگوهای اجتماعی و فرهنگی، تأثیر زیادی بر به وجود آمدن صفات و شایستگی‌ها در فرد دارند. رشد به واسطهٔ تغییرات اجتماعی زمان از قبیل حوادث تاریخی و جنبش اجتماعی تأثیر می‌پذیرد.
روان‌شناسی رشد رشته‌ای از روان‌شناسی است که به مطالعهٔ رشد می‌پردازد.
منابع
[ویرایش]
- هیلگارد، ارنست روپیکوت (۱۳۶۲)، زمینهٔ روان‌شناسی، ترجمهٔ حسن رفیعی، تهران: ارجمند، ص. ۴۴۸
 | این یک مقالهٔ خرد روان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |