جنبش پذیرش چاقی

دو پیکره در محوطهٔ موزهٔ هنر-سوئد

جنبش پذیرش چاقی (انگلیسی: Fat acceptance movement) که با نام‌هایی مانند پذیرش سایز، برابری طلبی چاقی و چاق گرایی نیز شناخته می‌شود، یک جنبش اجتماعی است که به دنبال کم کردن گرایش ضد چاقی در نگرش مردم جامعه است. این جنبش از دههٔ ۶۰ میلادی آغاز شد و هدفش مبارزه برای بدست آوردن حقوق اجتماعی و قانونی متساوی با دیگر افراد جامعه برای اشخاص چاق بود.

سومو زنان

موضوعات کمپین‌ها

بحث جنبش قبول چاقی این است که افراد چاق در جامعه بیشتر مورد تنفر و تبعیض قرار می‌گیرند و به‌طور مشخصتر زنان چاق بیشتر از مردان چاق در زیر بار فشار اجتماعی هستند. این جنبش بیان می‌دارد که در قوانین اجتماعی و به صورت معمول ترس از چاقی در بین این رفتارها وجود دارد. به خصوص در رسانه‌های بزرگ که افراد چاق بیشتر مورد تمسخر و تاسف قرار می‌گیرند. این تبعیضات موجب کمبود دسترسی به خدمات شهروندی (مثل نبود لباس سایز بزرگ) و حتی شغلی می‌شود. اعضای این جنبش نگرش‌های منفی اجتماعی را به عنوان چیزی مداوم و بر اساس این فرضیه که چاقی در شخصیت افراد تأثیر بدی می‌گذارد، درک کرده‌اند. حال فعالان جنبش چاقی در تلاش برای تغییر نگرش‌های اجتماعی، فردی و درمانی نسبت به افراد چاق هستند. تلاش بیشتر سازمان‌های قبول چاقی معطوف به آموزش‌های جمعی در مورد افسانه‌های مربوط افراد چاق است.

تبعیضات

افراد چاق در طول زندگی خود تبعیضات بسیار زیادی رو بخاطر وزن خود متحمل می‌شوند. حال این تبعیضات مربوط به حوزهٔ سلامت، یافتن شغل، آموزش، روابط فردی و بین فردی و در رسانه‌ها است. این تبعیضات فرد را از هردو جنبهٔ سلامت فیزیکی و روحی و روانی تحت تأثیر قرار می‌دهد.

سلامت

فعالان این حوزه بر این باورند که روندهای ضد چاقی و رژیم‌های خشن باعث بروز مشکلات عدیدهٔ روحی و فیزیکی بین افراد چاق شده‌است. همچنین طبق تحقیقات نشان داده شده که فرهنگ‌های نوین که تأکید بسیاری برای کاهش وزن دارند پایه ای بر اساس تحقیقات علمی ندارند اما ب به نظر می‌رسد که از علم به عنوان وسیله ای برای کنترل انحراف افرادی که در تلاش برای کنار آمدن با این وضعیت به اصطلاح ناخوشایند هستند استفاده می‌کنند.

منتقدان رژیم از بیشترین میزان شکست از تلاش‌های مداوم برای کاهش وزن، خطر نوسانات وزن و جراحی‌های کم کردن وزن می‌گویند. آن‌ها معتقدند که موضوعات مربوط به حوزهٔ سلامت در مورد چاقی و افراد چاق بیش از حد بزرگنمایی شده یا نادرست است؛ و همچنین از موضوع سلامتی به عنوان پوششی برای تعصبات فرهنگی و زیبایی‌شناسی استفاده می‌شود. طرفداران جنبش چاقی حامی اینکه همهٔ افراد در هر سایز و شکلی می‌توانند برای تناسب اندام و سلامت جسمی تلاش کنند هستند و معتقدند سلامتی موضوعی مجزا از وزن افراد است. باتوجه به این رویکرد روانشناسانی که از روش‌های درمانی برای افراد چاق ناراضی بودند جنبش سلامتی در هر سایزی (Health at Every Size) را به راه انداختند. این جنبش نیز به نوبهٔ خود شامل پنج هدف زیر می‌باشد:

1. افزایش سلامتی
2. سایز و قبول خود
3. لذت خود غذا خوردن (غذای خوب خوردن)
4. لذت در حرکت بودند
5. پایان دادن به تعصبات وزنی

نقد

جنبش پذیرش چاقی از جنبه‌های متعدد مورد انتقاد قرار گرفته‌است. در درجه اول بر سر پزشکی شدن چاقی و متخصصان سلامت که از مدافعان پذیرش چاقی به خاطر نادیده گرفتن مسایل سلامتی که مطالعات بسیاری آن را مرتبط با چاقی نشان داده‌اند، نزاعی در میان بوده‌است.^[۱] پذیرش چاقی از نقطه نظر اخلاقی هم به چالش گرفته شده و به خاطر بیرون بودن از جریان اصلی از آن انتقاد شده‌است.^[۲]

انتقاد پزشکی

از جنبش پذیرش چاقی به این خاطر که به بحث بر سر سلامت انسان ارزشی اضافه نمی‌کند انتقاد شده‌است، و برخی منتقدان این جنبش را به «ترویج یک شیوه زندگی که می‌تواند تبعات سلامتی وخیمی داشته باشد» متهم کرده‌اند.^[۳][۴][۵] در سال ۲۰۱۸, دانشگاه انجلیای شرقی گزارشی منتشر کرد که می‌گوید پذیرش چاقی و مثبت‌نگری به بدن «عادی سازی سایز پلاس» دارد به درک و دریافت مردم از چاقی آسیب می‌زند، و باعث می‌شود افراد دارای اضافه وزن و بیش از حد چاق کمتر به دنبال توجه پزشکی در موقع لزوم بیفتند، و ابتکارهای حکومتی به منظور فائق آمدن بر این مشکل را تضعیف می‌کند.^[۶]

در پاسخ، مدافعان پذیرش چاقی می‌گویند که چاقی به خودی خود از مشکلات سلامتی نیست و این که روش‌های درازمدت کاهش وزن در اکثر موارد ناموفق هستند.^[۷] به هر روی شواهد قابل ملاحظه ای وجود دارد که اضافه وزن داشتن با احتمال بالاتر مرگ مرتبط است و کاهش وزن قابل توجه (بالای ۱۰٪) با استفاده از انواع مختلف رژیم غذایی نشانگان‌های سوخت و سازی و دیگر عواقب مرتبط با اضافه وزن و چاقی مفرط را بهبود می‌دهد یا برعکس می‌کند^{[۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲]}

آهنگ سوخت و ساز هنگام استراحت در بین افراد تفاوت اندکی دارد، زین رو، از دست دادن و اضافه کردن وزن را می‌توان مستقیماً به رژیم و فعالیت (بدنی) نسبت داد.^[۱۳][۱۴] به این ترتیب شواهد اندکی برای پشتیبانی از این دیدگاه که برخی افراد دارای چاقی مفرط کم می‌خورند ولی به خاطر سوخت و ساز کند وزن شان زیاد می‌شود وجود دارد؛ به‌طور میانگین، افراد چاق از آنجا که انرژی مورد نیاز برای بدنی با حجم بزرگتر بیشتر است، مصرف انرژی بیشتری دارند.^[۱۵][۱۶]

جستارهای وابسته

• بی‌اشتهایی عصبی
• پرخوری عصبی

منابع

1. Worth, Tammy (6 January 2010). "Is the fat acceptance movement bad for our health?". CNN. Retrieved 9 December 2015.
2. Miller, Steve (2014-11-27). "Why Getting Tough on Fat Is the Kindest Gesture". The Huffington Post. Retrieved 9 December 2015.
3. "Fat Acceptance: 'Young, Fat and Fabulous' Say No to Yo-Yo Diets". شرکت پخش رسانه‌ای آمریکا. 2009-06-15. Retrieved July 23, 2012.
4. "In the Fatosphere, Big Is In, or at Least Accepted". نیویورک تایمز. 2008-01-22. Retrieved July 22, 2012.
5. "Is the fat acceptance movement bad for our health?". CNN. Archived from the original on July 23, 2012. Retrieved July 23, 2012.
6. Muttarak, Raya (22 June 2018). "Normalization of Plus Size and the Danger of Unseen Overweight and Obesity in England". Obesity. 26 (7): 1125–1129. doi:10.1002/oby.22204. ISSN 1930-7381. PMC 6032838. PMID 29932517.
7. Bacon, Linda; Aphramor, Lucy (2011-01-24). "Weight Science: Evaluating the Evidence for a Paradigm Shift". Nutrition Journal. 10 (1): 9. doi:10.1186/1475-2891-10-9. ISSN 1475-2891. PMC 3041737. PMID 21261939.
8. Jensen, MD; Ryan, DH; Apovian, CM; Ard, JD; Comuzzie, AG; Donato, KA; Hu, FB; Hubbard, VS; Jakicic, JM; Kushner, RF; Loria, CM; Millen, BE; Nonas, CA; Pi-Sunyer, FX; Stevens, J; Stevens, VJ; Wadden, TA; Wolfe, BM; Yanovski, SZ; Jordan, HS; Kendall, KA; Lux, LJ; Mentor-Marcel, R; Morgan, LC; Trisolini, MG; Wnek, J; Anderson, JL; Halperin, JL; Albert, NM; Bozkurt, B; Brindis, RG; Curtis, LH; DeMets, D; Hochman, JS; Kovacs, RJ; Ohman, EM; Pressler, SJ; Sellke, FW; Shen, WK; Smith SC, Jr; Tomaselli, GF; American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice, Guidelines.; Obesity, Society. (24 June 2014). "2013 AHA/ACC/TOS guideline for the management of overweight and obesity in adults: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and The Obesity Society". Circulation (Professional society guideline). 129 (25 Suppl 2): S102-38. doi:10.1161/01.cir.0000437739.71477.ee. PMC 5819889. PMID 24222017.
9. Thom, G; Lean, M (May 2017). "Is There an Optimal Diet for Weight Management and Metabolic Health?" (PDF). Gastroenterology. 152 (7): 1739–1751. doi:10.1053/j.gastro.2017.01.056. PMID 28214525.
10. Thom, G; Lean, M (May 2017). "Is There an Optimal Diet for Weight Management and Metabolic Health?" (PDF). Gastroenterology (Review). 152 (7): 1739–1751. doi:10.1053/j.gastro.2017.01.056. PMID 28214525.
11. Kuchkuntla, AR; Limketkai, B; Nanda, S; Hurt, RT; Mundi, MS (December 2018). "Fad Diets: Hype or Hope?". Current Nutrition Reports (Review). 7 (4): 310–323. doi:10.1007/s13668-018-0242-1. PMID 30168044. S2CID 52132504.
12. "Obesity and overweight". www.who.int (به انگلیسی). 2018.
13. Sources:
    • "Does metabolism vary between two people?". Examine.com. January 28, 2013.
    • Hall, Kevin D.; Heymsfield, Steven B.; Kemnitz, Joseph W.; Klein, Samuel; Schoeller, Dale A.; Speakman, John R. (2012). "Energy balance and its components: implications for body weight regulation". American Journal of Clinical Nutrition. 95 (4): 989–994. doi:10.3945/ajcn.112.036350. PMC 3302369. PMID 22434603.
    • Hensrud, Donald. "Is it possible to be overweight because of a slow metabolism?". Mayo Clinic.
    • DuVall, Jeremey (November 7, 2013). "The 5 Biggest Myths About Metabolism".
    • "Monday's medical myth: 'my slow metabolism makes me fat'". The Conversation. January 29, 2012.
14. Sources:
    • Wang, Catharine; Coups, Elliot J. (2010). "Causal beliefs about obesity and associated health behaviors: results from a population-based survey". International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity. 7: 19. doi:10.1186/1479-5868-7-19. PMC 2842229. PMID 20199677.
    • Barry, Colleen L.; et al. (2009). "Obesity Metaphors: How Beliefs about the Causes of Obesity Affect Support for Public Policy". Milbank Quarterly. 87 (1): 7–47. doi:10.1111/j.1468-0009.2009.00546.x. PMC 2879183. PMID 19298414.
    • Oliver, J. Eric; Lee, Taeku (2005). "Public Opinion and the Politics of Obesity in America". Journal of Health Politics, Policy and Law. 30 (5): 923–954. doi:10.1215/03616878-30-5-923. PMID 16477792.
    • Hankey, C. R.; et al. (2004). "Eating habits, beliefs, attitudes and knowledge among health professionals regarding the links between obesity, nutrition and health". Public Health Nutrition. 7 (2): 337–343. doi:10.1079/PHN2003526. PMID 15003142.
15. Adams JP, Murphy PG (July 2000). "Obesity in anaesthesia and intensive care". Br J Anaesth. 85 (1): 91–108. doi:10.1093/bja/85.1.91. PMID 10927998.
16. Kushner, Robert (2007). Treatment of the Obese Patient (Contemporary Endocrinology). Totowa, NJ: Humana Press. p. 158. ISBN 978-1-59745-400-1. Archived from the original on January 7, 2017. Retrieved April 5, 2009.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fat acceptance movement». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ مه ۲۰۱۵.