جنگ نخست کنگو | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از پیامدهای نسلکشی رواندا; جنگ داخلی بوروندی و دومین جنگ داخلی سودان | |||||||
Map showing the AFDL offensive | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
سودان[۱] Mai-Mai[الف] |
AFDL Mai-Mai[الف] | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
موبوتو سسه سوکو Donatien Mahele Lieko Bokungu کریستین تاورنیه عمر حسن البشیر جوناس ساویمبی Paul Rwarakabije Robert Kajuga Tharcisse Renzaho |
لوران کابیلا André Kisase Ngandu † پل کاگامه James Kabarebe یووری موسونی پیر بویویا ژوزه ادوآردو دوس سانتوس | ||||||
قوا | |||||||
زئیر: ح. ۵۰٬۰۰۰[ب] Interahamwe: ۴۰٬۰۰۰ – ۱۰۰٬۰۰۰ مجموع[۱۳] UNITA: ح. ۱٬۰۰۰[۱۳] |
AFDL: ۵۷٬۰۰۰[۱۴] رواندا: ۳٬۵۰۰[۱۴] اریتره: ۱ گردان[۱۵] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
۱۰٬۰۰۰–۱۵٬۰۰۰ کشته هزاران تسلیم شده | ۳٬۰۰۰–۵٬۰۰۰ کشته | ||||||
۲۵۰٬۰۰۰–۸۰۰٬۰۰۰ کشته ۲۲۲٬۰۰۰ پناهنده مفقود شده[۱۶] |
جنگ نخست کنگو در سالهای ۹۷–۱۹۹۶ بین شورشیان مخالف دولت زئیر با حمایت چندین کشور همسایه علیه این دولت درگرفت و در پی آن لوران کابیلا رهبر شورشیان چپگرای کنگویی موفق به سرنگونی حکومت موبوتو سِسه سِکو و به دست گرفتن قدرت شد. کابیلا پس از موفقیت نام این کشور را به جمهوری دمکراتیک کنگو تغییر داد.
یکی از دلایل آغاز این جنگ ناآرامیهایی بود که پس از نسلکشی رواندا در بخشهای شرقی زئیر اتفاق افتاد و در پی آن زمینههای لازم برای طغیان علیه حکومت ناکارآمد مستقر در کینشاسا را فراهم آورد. مخالفان حکومت سسه سکو که در قالب سازمانی به نام «ائتلاف نیروهای دمکراتیک برای آزادی کنگو» با یکدیگر متحد شده بودند در این جنگ از حمایت مستقیم نیروهای نظامی کشورهای رواندا، اوگاندا، آنگولا و بوروندی برخوردار بودند در حالی که دولت زئیر نیز سازمان یونیتا (مخالف دولت آنگولا) و ارتش آزادیبخش رواندا (مخالف دولت رواندا) را در کنار خود میدید.
اتحاد مخالفان کنگویی با روانداییها و اوگانداییها چندان بادوام نبود به طوریکه کابیلا یک سال بعد از به قدرت رسیدن برای جلوگیری از وقوع کودتا علیه حکومت خود دستور اخراج نیروهای نظامی رواندایی و اوگاندایی را از کشور صادر کرد[۱۷] و در پی آن جنگ دوم کنگو آغاز شد. جنگی طولانیتر و خونبارتر که مرگبارترین جنگ پس از پایان جنگ جهانی دوم توصیف شدهاست. در جریان جنگ دوم کنگو نه کشور آفریقایی و بیست گروه مسلح بهطور مستقیم درگیر جنگ شدند و ۵٫۴ میلیون نفر در طول ده سال قربانی آن شدند.[۱۸] با توجه به این موضوع برخی از کارشناسان این دو نبرد را به عنوان یک جنگ در نظر میگیرند.
Guerrillas of Angola's former rebel movement UNITA, long supported by Mobutu in an unsuccessful war against Angola's government, also fought for Mobutu against Kabila's forces.
Kabila's forces – which are indeed backed by Rwanda, Angola, Uganda and Burundi, diplomats say – are slowly advancing toward the capital from the eastern half of the country, where they have captured all the regions that produce Zaire's diamonds, gold, copper and cobalt.
{{cite journal}}
: Cite journal requires |journal=
(help)