جهان فردا | |
---|---|
نامهای دیگر | عالم الغد, El Mundo del Mañana, The Julian Assange Show |
ژانر | تاک شو سیاسی |
سازنده | جولین آسانژ |
مجری | جولین آسانژ |
سازنده موسیقی متن | ام.آی.ای. |
زبان(های) اصلی | انگلیسی عربی روسی اسپانیایی |
شمار فصلها | ۱ |
شمار قسمتها | ۱۲ |
تولید | |
مکان تولید | الینگهام هال، نورفولک |
دوربین | چند دوربینه |
مدت | ۲۶ دقیقه |
تولیدکنندهها | کوییک رول پروداکشنز دارتموث فیلمز |
پخش | |
شبکهٔ اصلی | آرتی |
انتشار اولیه | ۱۷ آوریل ۲۰۱۲ ۳ ژوئیه ۲۰۱۲ | –
وبگاه |
جهان فردا یا نمایش جولیان آسانژ یک مجموعه برنامه تلویزیونی ۲۰۱۲ است که شامل مصاحبههای سیاسی ۲۶ دقیقهای است که توسط بنیانگذار و سردبیر ویکیلیکس جولیان آسانژ میزبانی شد و شبکه آرتی، رسانه تحت کنترل کرملین، تامین مالی آن را انجام داد.[۱][۲] دوازده قسمت قبل از پخش این برنامه فیلمبرداری شد.[۳][۴] اولین بار در ۱۷ آوریل ۲۰۱۲، پانصدمین روز از «محاصره مالی» ویکی لیکس، در آرتی پخش شد و آخرین بار در ۳ ژوئیه ۲۰۱۲ پخش شد.[۵]
# | عنوان قسمت | زمان پخش | مهمان(ها) | منبع |
---|---|---|---|---|
۱ | نصرالله | ۱۷ آوریل ۲۰۱۲ | حسن نصرالله | [۶] |
۲ | هوروویتز-ژیژک | ۲۴ آوریل ۲۰۱۲ | اسلاوی ژیژک دیوید هوروویتز |
[۷] |
۳ | مرزوقی | ۱ می ۲۰۱۲ | منصف مرزوقی | [۸] |
۴ | علاء-نبیل | ۸ می ۲۰۱۲ | علاء عبدالفتاح نبیل رجب |
[۹] |
۵ | کِیج | ۱۵ می ۲۰۱۲ | معظم بِیگ عاصم قریشی |
[۱۰] |
۶ | کورئا | ۲۲ می ۲۰۱۲ | رافائل کورئا | [۱۱] |
۷ | اِشغال | ۲۹ می ۲۰۱۲ | دیوید گریبر ماریسا هلمز الکسا اوبراین آرون پیترز نائومی کالوین |
[۱۲] |
۸ | سایفرپانکس ۱ | ۵ ژوئن ۲۰۱۲ | اندی مولر-ماگون ژرمی زیمرمن جیکوب اپلبام |
[۱۳] |
۹ | سایفرپانکس ۲ | ۱۲ ژوئن ۲۰۱۲ | اندی مولر-ماگون ژرمی زیمرمن جیکوب اپلبام |
[۱۴] |
۱۰ | خان | ۱۹ ژوئن ۲۰۱۲ | عمران خان | [۱۵] |
۱۱ | چامسکی-علی | ۲۶ ژوئن ۲۰۱۲ | نوآم چامسکی طارق علی |
[۱۶] |
۱۲ | انور | ۳ ژوییه ۲۰۱۲ | انور ابراهیم | [۱۷] |
این نمایش را کوییک رول پروداکشنز تولید کرد که جولیان آسانژ با کمک دارتموثفیلمز آن را تأسیس کرد. این برنامه توسط جرنیمنپیکچرز[۱۸] توزیع شد و به زبانهای انگلیسی، عربی، و اسپانیایی در سطح بینالمللی توسط آرتی و روزنامه ایتالیایی لسپرسو پخش شد، که هر دو برنامه را به صورت آنلاین در دسترس قرار دادند.[۱][۱۹][۲۰] موسیقی نمایش را ام.آی.ای.[۳][۴] ساخت.
مارگاریتا سیمونیان، سردبیر آرتی، گفت که آسانژ پس از پایان مشکلات قانونی، ساخت برنامهها و اجازه پخش آنها در تلویزیون روسیه را از سر خواهد گرفت.[۲۱]
رابرت مکی در وبلاگ خود در نیویورک تایمز، آرتی را «یک شریک عجیب» برای آسانژ نامید[۲۲] در حالی که رابرت کولویل با نوشتن این جمله نمایش آسانژ را مورد بررسی قرار داد «بعد از اینکه ویکیلیکس - و ماموریتش برای تغییر جهان - زیر بار ایگوی رهبرش از هم پاشید، آسانژ میزبان یک برنامه تلویزیونی با حمایت آن دوست برجسته آزادی، ولادیمیر پوتین، شد.[۲۳] لوک هاردینگ در مقالهای برای گاردین،این نمایش را دلیلی بر این دانست که آسانژ یک «احمق مفید» است.[۲۴] مقاله دیگری در گاردین به قلم میریام الدر گفت که تردید وجود دارد که «انقلابیون» روسی در فهرست مهمانان برنامه قرار بگیرند و توئیتی از الکساندر لبدف را گزارش کرد که آسانژ را مورد سرزنش قرار داد و در آن نوشت: «تصور کردنِ یک فینال بدتر سخت است برای یک «مخالف نظم جهانی»، کارمند «روسیه امروز» شدن که تحت کنترل دولت است.[۲۵] مجله نیویورک این برنامه را ناامید کننده خواند و گفت «حتی جالب نبود» و «پربارترین چند ثانیه پخش» تم آهنگ بود.[۲۶]
گلن گرینوالد از مجله سلان نمایش را ستایش کرد و مخالفانی که برای نیویورک تایمز و گاردین مینوشتند را محکوم کرد.[۲۷] در پایان فصل، تریسی کوان مقالهای به نام «من عاشق نمایش جولیان آسانژ هستم» نوشت و سریال را «اعتیادآور، پر جنب و جوش، گسترده و آموزنده» توصیف کرد. [۲۸]
{{cite news}}
: Cite has empty unknown parameter: |1=
(help); Missing or empty |title=
(help)