جین کوچ
| جین کوچ | |
|---|---|
 کوچ در سال ۱۹۹۸ | |
| آمار | |
| لقب(ها) | قاتل فلیتوود[۱] |
| وزن(ها) |
|
| قد | ۵ فوت ۷ ۱⁄۲ اینچ (۱۷۱ سانتیمتر) |
| ملیت | انگلستانی |
| زادهٔ | ۱۴ اوت ۱۹۶۸ (۵۶ سال) فلیتوود، لانکاشر، انگلیس |
| طرز ایستادن | ارتودکس |
| سوابق بوکس | |
| مجموع مبارزه‌ها | ۳۹ |
| تعداد برد | ۲۸ |
| برد با ناک‌اوت | ۹ |
| تعداد باخت | ۱۱ |
جین کوچ (زادهٔ ۱۴ اوت ۱۹۶۸) یک بوکسور حرفه‌ای بازنشسته بریتانیایی است که از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۷ رقابت می‌کرد. او در سال ۱۹۹۸ به‌عنوان اولین بوکسور زن دارای مجوز در بریتانیا شناخته شد.[۲] کوچ توانست در سال ۲۰۲۴ به تالار مشاهیر بوکس بین‌المللی راه یابد.[۳]
پیش‌زمینه
[ویرایش]کوچ در فلیتوود، لنکشایر متولد شد. او از مدرسه‌اش در بلکپول اخراج شد و پس از آن، زندگی‌ای پر از «مشروبات الکلی، مواد مخدر و دعواهای خیابانی» را تجربه کرد.[۱] در سن ۲۶ سالگی، پس از تماشای یک مستند تلویزیونی دربارهٔ بوکس زنان، تصمیم گرفت این ورزش را امتحان کند. در اولین مسابقه رسمی خود، که یک مسابقه «موی تای» بود، او یک افسر پلیس را شکست داد و دربارهٔ آن مسابقه بعدها گفت: «عالی بود که یک افسر پلیس را زمین انداختم و برایش پول گرفتم».[۱]
دوران حرفه‌ای در بوکس
[ویرایش]
هیئت کنترل بوکس بریتانیا در ابتدا به کوچ به دلیل زن بودن مجوز حرفه‌ای نداد و عنوان کرد که «سندرم پیش از قاعدگی» زنان را برای بوکس بی‌ثبات می‌کند.[۴][۵] با ادعای تبعیض جنسیتی و با حمایت کمیسیون فرصت‌های برابر، کوچ توانست این تصمیم را در دادگاهی در مارس ۱۹۹۸ لغو کند.[۶][۷] با این حال، انجمن پزشکی بریتانیا این تصمیم را «توسعه دیوانه‌وار فرصت‌های برابر» نامید.[۸] کوچ بعدها برای کسب حق مبارزه با یک حریف مرد تلاش کرد، اما موفق نشد. او دربارهٔ این موضوع گفت:
رفتن به رینگ مقابل یک مرد برای من مهم نبود. من هر روز هفته با مردان تمرین می‌کنم، بنابراین تجربه جدیدی برایم نخواهد بود. خیلی برایم مهم است که در ومبلی و در یک مسابقه رسمی حضور داشته باشم.[۹]
اولین موفقیت بزرگ کوچ در پنجمین مسابقه حرفه‌ای او در سال ۱۹۹۶ رقم خورد، زمانی که او با شکست دادن «ساندرا گیگر» از فرانسه در ده راند در کپنهاگ، دانمارک، عنوان قهرمانی سبک‌وزن فدراسیون بین‌المللی بوکس زنان (WIBF) را کسب کرد. کوچ در سال ۲۰۰۴ دربارهٔ این مسابقه گفت: «هیچ‌وقت در زندگی‌ام چنین ضربات سختی نخورده بودم»،[۱۰] و گیگر را «سخت‌ترین حریفی که با او مبارزه کردم» نامید.[۱۱] اولین مسابقه رسمی بوکس حرفه‌ای بین زنان در بریتانیا در نوامبر ۱۹۹۸ در استریتهام لندن بین کُوچ و سیمونا لوکیچ برگزار شد. کُوچ برنده این مسابقه بود و بدین ترتیب اولین مسابقه رسمی بوکس زنان در بریتانیا را کُوچ برد.[۱۲][۱۳] کُوچ در ۱ دسامبر ۲۰۰۸ بازنشستگی خود را اعلام کرد و گفت که قصد دارد به عنوان یک برگزارکننده مسابقات بوکس به کار خود ادامه دهد.[۱۴] او در آن زمان گفت:[۱۵]
بوکس برای مدت طولانی زندگی من بوده و همیشه هم خواهد بود، اما دلم برای این که سرم در رینگ له شود تنگ نخواهد شد.
دیگر دستاوردها
[ویرایش]در سال ۲۰۰۱، کوچ زندگی‌نامه خود را با عنوان «جین کوچ – قاتل فلیتوود» منتشر کرد.[۱۶]
کوچ در سال ۲۰۰۷ نشان امپراتوری بریتانیا (MBE) را کسب کرد و این عنوان را در همایش افتخارات ملکه به صورت رسمی دریافت کرد.[۱۷]
در سال ۲۰۱۲، کوچ به خاطر نقشی که در افزایش آگاهی و پذیرش عمومی مبارزان زن ایفا کرد، جایزه «مشارکت برجسته بیداری را دریافت» کرد.[۱۸]
در سال ۲۰۱۶، کوچ به تالار مشاهیر بین‌المللی بوکس زنان در فورت لادردیل، فلوریدا وارد شد.[۱۹]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Jane Couch biography". Wban.org. Archived from the original on 23 December 2008. Retrieved 4 December 2008.
- ↑ "Nicola Adams to fight 3-minute rounds in next bout". ۴ مه ۲۰۲۲. Archived from the original on 4 May 2022.
- ↑ Joseph Santoliquito (۷ دسامبر ۲۰۲۳). "Diego Corrales and Ricky Hatton top the 2024 Hall of Fame Class". The Ring. Retrieved 13 June 2024.
- ↑ "Round one for women's boxing". BBC News. ۲۴ نوامبر ۱۹۹۸. Retrieved 5 December 2008.
- ↑ Bentham, John (فوریه ۱۹۹۸). "۱۲ و ۱۳ فوریه ۱۹۹۸ – دادگاه ۱، ۱۰۰ خیابان لندن، کرویدون، بریتانیا". #4. Punkcast. Retrieved 12 February 2010.
- ↑ "March: Jane Couch". BBC News. ۲۲ دسامبر ۱۹۹۸. Retrieved 1 December 2008.
- ↑ "Couch Interview". ۱۹ سپتامبر ۱۹۹۹. Archived from the original on 22 June 2020. Retrieved 4 December 2008.
- ↑ "Just give her a ring". The Guardian. London. ۷ ژانویه ۲۰۰۱. Retrieved 5 December 2008.
- ↑ "Jane Couch in legal battle for right to fight a man". The Daily Telegraph. London. ۹ ژوئن ۲۰۰۱. Archived from the original on 28 August 2010. Retrieved 1 December 2008.
- ↑ "Women's Boxing: Jane Couch Interview". www.womenboxing.com.
- ↑ Worsell, Elliot (۱۲ ژانویه ۲۰۱۸). "Jane Couch says today's female fighters "couldn't lace Lucia Rijker's boots" - Boxing News". www.boxingnewsonline.net.
- ↑ ""Boxing: First Night Jane Couch - Women face an even bigger fight"" (به انگلیسی).
- ↑ «BBC News | Sport | Women's boxing makes instant impact». news.bbc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ «Couch calls time on boxing career» (به انگلیسی). ۲۰۰۸-۱۲-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ «Jane Couch boxer retires | Bristol News | This Is Bristol». web.archive.org. ۲۰۰۹-۰۳-۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ مارس ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ Couch, Jane (February 2001). Jane Couch – Fleetwood Assassin. Blake. ISBN 978-1-85782-435-3.
- ↑ The London Gazette: (Supplement) no. 58358. p. . 16 June 2007.
- ↑ "AOCA / Awakening Outstanding Contribution Award". Awakeningfighters.com. Retrieved 2016-02-24.
- ↑ "About the IWBHF". Wban.net. 2014-07-10. Retrieved 2016-09-25.