حداکثر اکسیژن مصرفی یا اکسیژن مصرفی بیشینه یا ماکزیمم اکسیژن مصرفی یا VO2 max(همچنین حداکثر جذب اکسیژن) حداکثر میزان اکسیژن مصرفی است که به عنوان اندازهگیری کردن مقدار اکسیژن در یک فعالیت ورزشی میباشد.[۱]
حداکثر اکسیژن مصرفی مربوط به ایروبیکتناسب اندام یک فرد نیز میشود و یکی از عاملهای تعیینکننده حداکثر میزان تحمل یک فرد در هنگام ورزش کردن است.[۱]
نامهایی که شامل آن میشود: V- حجم، O2-گاز اکسیژن، max-حداکثر[۱]
دامنهٔ نرمال ماکزیمم اکسیژن مصرفی در افراد تمرین نکرده برای مردان ۴۰–۳۵ میلیلیتر در ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه[۷][۸] و برای زنان ۳۱–۲۷ میلیلیتر در ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه میباشد.[۷]
ماکزیمم اکسیژن مصرفی در برخی از گونههای حیوانات نیز اندازهگیری شده است برای نمونه ماکزیمم اکسیژن مصرفی موشها در طی شنا کردن در حدود ۱۴۰ میلیلیتر بر کیلوگرم وزن در دقیقه بود.[۹] ماکزیمم اکسیژن مصرفی اسبهای مسابقه پس از ۱۸ هفته تمرینات پرشدت تقریباً ۱۹۳ میلیلیتر بر کیلوگرم وزن در دقیقه بود[۱۰]؛ و سگهای نژاد هاسکی آلاسکا که در مسابقات سورتمهرانی شرکت نمودند بیش از ۲۴۰ میلیلیتر بر کیلوگرم وزن در دقیقه بود.[۱۱] برآورد میشود که ماکزیمم اکسیژن مصرفی برآورد شده برای شاخچنگالی آنتلوپ (نوعی گوزن کوهی) بیش از ۳۰۰ میلیلیتر بر کیلوگرم وزن در دقیقه باشد[۱۲]
.
↑ ۷٫۰۷٫۱Heyward, V (1998). "Advance Fitness Assessment & Exercise Prescription, 3rd Ed". p. 48.
↑Guyton, A.; Hall, J.E. (2011). "Textbook of Medical Physiology, 12th Ed". pp. 1035–1036.
↑Glaser, R. M.; Gross, P. M.; Weiss, H. S. (1972). "Maximal aerobic metabolism of mice during swimming". Experimental Biology and Medicine. 140: 230–233. doi:10.3181/00379727-140-36431.
↑Kitaoka, Y.; Masuda, H.; Mukai, K.; Hiraga, A.; Takemasa, T.; Hatta, H. (2011). "Effect of training and detraining on monocarboxylate transporter (MCT) 1 and MCT4 in Thoroughbred horses". Experimental Physiology. 96 (3): 348–55. doi:10.1113/expphysiol.2010.055483. PMID21148623.
↑Lindstedt, S. L.; Hokanson, J. F.; Wells, D. J.; Swain, S. D.; Hoppeler, H.; Navarro, V. (1991). "Running energetics in the pronghorn antelope". Nature. 353 (6346): 748–50. doi:10.1038/353748a0. PMID1944533.