حسگرهای الکترونوری (به انگلیسی: Electro-optical sensors) آشکارسازهای الکترونیکی هستند که نور یا تغییرنور را به یک سیگنال الکترونیکی تبدیل میکنند. آنها در بسیاری از کاربردهای صنعتی و مصرفی مورد استفاده قرار میگیرند، بهعنوان مثال:
یک حسگر نوری پرتوهای نور را به سیگنالهای الکترونیکی تبدیل میکند. کمیت فیزیکی نور را اندازهگیری میکند و سپس آن را به شکلی قابل خواندن توسط ابزاری ترجمه می کند. یک حسگر نوری عموماً بخشی از سامانه بزرگتر است که منبع نور، یک دستگاه اندازهگیری و حسگر نوری را در خود ادغام میکند. این اغلب به یک تریگر الکتریکی (به انگلیسی: electrical trigger) وصل میشود. تریگر به تغییر سیگنال درون حسگر نور واکنش میدهد. یک حسگر نوری میتواند تغییرات یک یا چند پرتو نور را اندازهگیری کند. هنگامی که تغییر رخ میدهد، حسگر نور به عنوان یک تریگر فوتوالکتریک عمل میکند و بنابراین خروجی الکتریکی را افزایش یا کاهش میدهد. کلید نوری سیگنالهای فیبر نوری یا مدارهای مجتمع نوری را قادر میسازد تا به صورت انتخابی از یک مدار به مدار دیگر سوئیچ شوند. کلید نوری میتواند با وسایل مکانیکی یا با اثرات الکترونوریک، اثرات مغنانوری و همچنین با روشهای دیگر کار کند. کلیدهای نوری افزارههای نوریی هستند که با مدارهای میکروالکترونیکی یکپارچه یا گسسته قابل ادغام هستند.
انواع مختلفی از حسگرهای نوری وجود دارند که متداولترین آنها عبارتند از:[۱]
کلیدهای نوری معمولاً در فیبر نوری مورد استفاده قرار میگیرند، جایی که از اثر الکترونوری برای تغییر وضعیت از یک مدار به مدار دیگر استفاده میشود. این حسگرها میتوانند به عنوان مثال با سامانه میکروالکترومکانیکی یا سامانههای پیزوالکتریک استفاده شوند.