خشونت جناحی در لیبی (۲۰۱۴–۲۰۱۱)

خشونت جناحی در لیبی
بخشی از بحران لیبی (۲۰۱۱–تاکنون) (تبعات جنگ داخلی ۲۰۱۱ لیبی)
شبه نظامیان در خیابان‌های طرابلس پس از ستیزه‌ها، ۲۰۱۲. از پایان جنگ داخلی لیبی، شبه نظامیان مسلح در سرتاسر کشور به ستیزه پرداخته‌اند.
تاریخ ۱ نوامبر ۲۰۱۱ – ۱۶ مه ۲۰۱۴ (۲ سال، ۶ ماه، ۲ هفته و ۱ روز) موقعیت لیبی نتایج شبه نظامیان به مدت کوتاه بنی‌ولید را تصرف کردند ; در ۲۰۱۲ دولت آن را باز پس گرفت حملات اسلامگرایان به نمایندگی‌های خارجی[۷] گروه‌های متعددی از سوی دولت در غرب لیبی منحل شدند.[۸] گروگانگیری نخست وزیر لیبی (اکتبر 2013)[۹] شبه نظامیان در شرق لیبی مسلح مانده‌اند.[۸] دو تلاش برای کودتا از سوی ژنرال خلیفه حفتر در ۲۰۱۴ فروپاشی دولت و خطر جنگ داخلی.[۱۰] جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۴) فرودگاه بین‌المللی طرابلس به دست شبه نظامیان اسلامگرا افتاد[۱۱]
طرف‌های درگیر
ارتش ملی لیبی نیروهای ویژه(الصاعقة) نیروی هوایی لیبی[۱] نیروی دریایی لیبی[۲] شبه نظامیان مسلح مورد حمایت دولت کمیته عالی امنیتی	گروه‌های شبه نظامی با یا بی حمایت دولت وفاداران به قذافی جبهه تبو برای نجات لیبی نیروهای حفتر: Zintan Brigade Brigade 93 Pro Haftar Libyan National Army factions Mashashya tribe (alleged)[۳] Katibat Al-Awfiyah brigade Al-Awfea brigade (alleged)[۴]	مجلس شورای انقلابیون بنغازی[۵][۶] انصار الشریعه(لیبی) سپر لیبی ۱
فرماندهان و رهبران
Col. Wanis Bukhamada (Special Forces and Benghazi commander)[۱۲]	ژنرال خلیفه حفتر	Salim Derby[۱۳] Mohamed Ali al-Zahawi[۱۴] Ahmed Abu Khattala  (اسیر)[۱۵]
942–1,096 کشته در ۲۰۱۱–۲۰۱۲ ۲۳۳ کشته در 2014[۱۶]

با پایان یافتن جنگ داخلی لیبی در سال ۲۰۱۱ که منجر به سرنگونی حکومت معمر قذافی در اکتبر ۲۰۱۱ میلادی شد، سپس کشور لیبی دچار سلسله‌ای از خشونت‌ها، ترورها و درگیری‌های گوناگون در میان گروه‌های مختلف شبه نظامی و نیروهای امنیتی و نظامی دولت جدید شد. این خشونت‌ها بالا گرفت و منجر به جنگ داخلی کنونی این کشور شده‌است.

شبه نظامیان شامل چریک‌ها، اسلامگرایان، و شبه نظامیانی هستند که علیه حکومت قذافی جنگیدند ولی سپس از تحویل دادن سلاح‌های خود پس از سرنگونی حکومت معمر قذافی، خودداری کردند. به گفته برخی از رهبران غیرنظامی، هدف این شبه نظامیان از به تعویق انداختن تحویل سلاح‌های خود، این بود که شبه نظامیان قصد داشتند تا یک نقش پیوستهٔ سیاسی را به عنوان «پاسداران انقلاب» ایفا کنند. برخی از بزرگترین و مجهزترین گروه‌های شبه نظامی مرتبط با گروه‌های اسلامگرا نیز به تدریج به تشکیل احزاب سیاسی مشغول شدند.^[۱۷] پیش از پایان رسمی دشمنی‌ها بین نیروهای وفادار و اپوزیسیون، گزارش‌هایی از ستیزهای پراکنده بین گروه‌های شبه نظامی رقیب و کشتارهای انتقامی پارتیزانی وجود داشت.^[۱۷][۱۸]

در سپتامبر ۲۰۱۲، اسلامگرایان به ساختمان کنسولگری ایالات متحده آمریکا در بنغازی حمله کردند و سفیر آمریکا و سه نفر دیگر را کشتند. این حادثه منجر به یک اعتراض مردمی علیه گروه‌های شبه نظامی و شبه قانونی شد که هنوز فعالیت می‌کردند. در پی این رویدادها معترضین به پایگاه‌های متعدد شبه نظامیان اسلامگرا حمله کردند.^[۱۹][۲۰]

جستارهای وابسته

• تبعات جنگ داخلی ۲۰۱۱ لیبی
• اعتراضات به فیلم بی‌گناهی مسلمانان

منابع

1. «Clashes between Libyan soldiers, residents and militants in Benghazi kill 9». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۵.
2. "Three marines کشته در fighting near Benghazi". Libya Herald. Retrieved 23 October 2014.
3. "Fighters clash again near Tripoli, several dead". Reuters. 12 November 2011. Archived from the original on 17 December 2011. Retrieved 13 November 2015.
4. George Grant and Rida Akil (6 June 2012). "Exclusive – New details emerge about Tripoli airport seizure as Libya Herald gains access to prisoners at Metiga airbase". Libya Herald. Libya Herald. Retrieved 30 June 2012.
5. 28 قتیلا من قوات الصاعقة ببنغازی منذ بدء الاشتباکات مع أنصار الشریعة بایگانی‌شده در ۲ اوت ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine Youm7 29 July 2014 Accessed 3 August 2014
6. تدهور الوضع الأمنی فی بنغازی وطرابلس نذیر حرب جدیدة بایگانی‌شده در ۹ اوت ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine Al-Arab 27 July 2014. Accessed 3 August 2014
7. "Guide to key Libyan militias and other armed groups". BBC News. Retrieved 23 October 2014.
8. • گروگانگیری نخست وزیر لیبی (اکتبر 2013)
   Libya: Militia Mischief Strangles The Economy
9. Libya: Militia Mischief Strangles The Economy
10. Chris Stephen. "Libya: western countries urge citizens to leave as civil war intensifies". the Guardian. Retrieved 23 October 2014.
11. "Libya Islamist militias 'seize Tripoli airport'". Yahoo News. 23 August 2014. Retrieved 23 October 2014.
12. "Government appoints security supremo for Benghazi". Libya Herald. Retrieved 23 October 2014.
13. [۱] Egypt Independent
14. Meeting Mohammad Ali al-Zahawi of Libyan Ansar al-Sharia BBC، 18 September 2012
15. "U.S. captures Benghazi suspect in secret raid". Washington Post. Retrieved 23 October 2014.
16. "Total for 2014". Libya Body Count. Retrieved 23 October 2014.
17. Kirkpatrick, David D. (1 November 2011). "In Libya, Fighting May Outlast the Revolution". The New York Times. Tripoli. Retrieved 16 November 2011.
18. Meo, Nick (31 October 2011). "Libya: revolutionaries turn on each other as fears grow for law and order". The Telegraph. Tripoli. Retrieved 16 November 2011.
19. Hauslohner, Abigail (24 September 2012). "Libya militia leader: Heat-seeking missiles, other weapons stolen during firefight". Washington Post. Retrieved 25 September 2012.
20. "Libyan demonstrators wreck militia compound in Benghazi". Al Arabiya. 21 September 2012. Archived from the original on 24 September 2012. Retrieved 24 September 2012.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Factional violence in Libya (2011–14)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۵.