بخشی از مجموعه مباحث درباره |
کمونیسم |
---|
خوجهایسم (به انگلیسی: Hoxhaism) اصطلاحی غیررسمی است که برای توصیف گسترهای از گرایشهای مارکسیست-لنینیستی ضد ریویزیونیستی به کار میرود که در دههٔ ۱۹۷۰ در نتیجهٔ شکاف در جنبش مائوییستی پس از تشکیل خطی متشکل از حزب کمونیست چین و حزب کار آلبانی در سال ۱۹۷۸ ظهور کردند. آلبانیاییها گرایش بینالمللی جدیدی به راه انداختند. این گرایش خودش را به صورت دفاع سفت و سخت از میراث ژوزف استالین، و نیز انتقاد تند از تقریباً همهٔ دستهبندیهای کمونیستی دیگر، به عنوان ریویزیونیست، نشان میداد.
انور خوجه در انتقاد از ایالات متحده، شوروی، چین و یوگسلاوی، سه کشور اخیرالذکر را سوسیال-امپریالیست خواند و تهاجم شوروی به چکسلواکی را با خروج از پیمان ورشو محکوم کرد.[۱]
خوجه اعلام کرد، آلبانی تنها دولت قانونی است که پس از ۱۹۷۸ به مارکسیسم-لنینیسم وفادار مانده است. آلبانیاییها میتوانستند در میان مائوئیستها به ویژه در آمریکای لاتین و جریانهایی مانند ارتش آزادیبخش خلق و حزب کمونیست مارکسیست-لنینیست اکوادور و همینطور در حزب کمونیست برزیل متحدان زیادی داشته باشند و در کل پیروی بینالمللی عمدهای را متوجه خود کنند. این گرایش پس از خوجه گهگاه با نام خوجهایسم مطرح شد.[۲]
پس از فروافتادن دولت کمونیست در آلبانی، حزبهای طرفدار آلبانی پیرامون همایش بینالمللی و انتشارات اتحاد و مبارزه گرد آمدند.