داستان سیاسی (به انگلیسی: Political fiction) روایتی که از رویدادهای سیاسی، نظام‌ها و نظریه‌ها استفاده می‌کنند. آثار سیاسی، مانند رمان‌های سیاسی، «مستقیماً یک جامعه را نقد می‌کنند، یا یک واقعیت بدیل ارائه می‌دهند».[۱] داستان سیاسی با درام اجتماعی، رمان پرولتریایی و داستان‌های علمی اجتماعی هم‌پوشانی دارد.
جمهوری افلاطون که مکالمات سقراطی است، و در حدود ۳۸۰ پیش از میلاد نوشته شده‌است، یکی از تأثیرگذارترین آثار فلسفه و نظریه سیاسی جهان، هم از نظر فکری و هم از نظر تاریخی بوده‌است.[۲][۳] جمهوری با عدالت و دولت شهر عادل و انسان عادل سروکار دارد.[۴] دیگر آثار تأثیرگذار با مضمون سیاسی عبارتند از اتوپیای توماس مور (۱۵۱۶)، سفرهای گالیور جاناتان سوییفت (۱۷۲۶)، کاندید ولتر (۱۷۵۹)، و کلبه عمو تام هریت بیچر استو (۱۸۵۲).
داستان‌های سیاسی اغلب از طنز استفاده می‌کنند، و اغلب در ژانرهای آرمان‌شهری و ویران‌شهری جای می‌گیرند. مانند دیستوپیاهای توتالیتر اوایل قرن بیستم مثل پاشنه آهنین جک لندن، این‌جا نمی‌تواند اتفاق بیفتد سینکلر لوئیس و ۱۹۸۴ جورج اورول است.