داستان‌سرایی تعاملی

برای بازی ماجراجویی این سرگرمی، داستان تعاملی و رمان تصویری را ببینید.

داستان‌سرایی یا قصه‌گویی تعاملی (به انگلیسی: Interactive storytelling) (که با نام درام تعاملی (به انگلیسی: interactive drama) هم شناخته می‌شود) نوعی سرگرمی دیجیتال است که در آن خط داستانی از پیش تعیین نشده باشد. نویسنده فضا و محیط، شخصیت‌ها و موقعیتی را ایجاد می‌کند که روایت در آنجا شکل می‌گیرد، اما کاربر (خواننده یا بازیکن) بر اساس تعامل خود با دنیای بازی و تصمیم‌گیری در طول داستان، داستان منحصر به فرد خودش را تجربه می‌کند. معماری این سازوکار، مدیر داستان، مدل انتخاب‌های کاربر است که به ترتیب، جنبه‌های تولید قصه، کنش‌های منحصر به فرد بازیکن و دانش و رفتار شخصیت را کنترل می‌کند. این سازوکارها با هم شخصیت‌هایی ایجاد می‌کنند که «انسانی» عمل می‌کنند و در واکنش به کاربر، جهان بازی را تغییر می‌دهند.

زمینه مطالعاتی پیرامون داستان‌سرایی تعاملی شامل بسیاری از زمینه‌های مختلف از جمله روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، علوم شناختی، زبان‌شناسی، پردازش زبان‌های طبیعی، طراحی واسط کاربر، علوم رایانه و هوش نوظهور است. تمام زمینه‌ها تحت اصطلاح تعامل انسان و رایانه (HCI) قرار می‌گیرند.

منابع

[ویرایش]

برای مطالعه بیشتر

[ویرایش]
  • Glassner, Andrew (2004-02-26). Interactive Storytelling: Techniques for 21st Century Fiction. A. K. Peters. ISBN 978-1-56881-221-2.
  • Crawford, Chris (2005). Chris Crawford on Interactive Storytelling. New Riders. ISBN 978-0-321-27890-6.
  • Murray, Janet (1997). Hamlet on the Holodeck: The Future of Narrative in Cyberspace. The MIT Press. ISBN 978-0-262-63187-7.
  • Bhatty, Michael (January 1999). Interaktives Story Telling: Zur historischen Entwicklung und konzeptionellen Strukturierung interaktiver Geschichten. Shaker Verlag. ISBN 978-3-8265-6717-9.

پیوند به بیرون

[ویرایش]