دایل-آپ

دسترسی به اینترنت تلفنی شکلی از دسترسی به اینترنت است که از امکانات شبکه تلفن عمومی سوئیچ‌شده (PSTN) برای برقراری ارتباط با ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی (ISP) با شماره‌گیری یک شماره تلفن در یک خط تلفن معمولی استفاده می‌کند. اتصالات شماره‌گیری از مودم‌ها برای رمزگشایی سیگنال‌های صوتی به داده‌ها برای ارسال به روتر یا رایانه و برای رمزگذاری سیگنال‌های دو دستگاه آخر برای ارسال به مودم دیگری در ISP استفاده می‌کنند.[۱][۲][۳][۴]

مودم‌های شماره‌گیر جدید معمولاً دارای حداکثر سرعت تئوری ۵۶ کیلوبیت بر ثانیه هستند اگرچه در اکثر موارد به علت بار اضافه یا همان داده‌های سربار (overhead) ممکن است تنها ۵۳ کیلوبیت بر ثانیه سرعت داشته باشد.[۵][۶]

صدای متصل شدن یک Dial-Up به اینترنت

روش نام‌برده برای سازمان‌های بزرگی که دارای کاربران متعدد با نوع استفاده متنوع از اینترنت می‌باشند، راه حل مناسبی است. سازمان‌ها و نهادهایی هم که تمایل به راه‌اندازی وبگاه یا سرویس پست الکترونیکی و سایر سرویس‌های اختصاصی خود در اینترنت را دارند، می‌توانند از گزینه یادشده بهره بگیرند.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "What's it like to use AOL dial-up internet in 2017?". Digital Trends (به انگلیسی). 2017-04-01. Retrieved 2018-06-03.
  2. ↑ "Dial-up internet used by hundreds of thousands in Canada | CBC News". CBC (به انگلیسی). Retrieved 2018-06-03.
  3. ↑ Cossick, Samantha (2019-06-20). "Dial-up Internet And Our Fondness For The First Internet Connection". Allconnect (به انگلیسی). Retrieved 2024-01-21.
  4. ↑ "U.S. household dial-up internet connection usage 2019". Statista (به انگلیسی). Retrieved 2024-01-21.
  5. ↑ "H-Net Discussion Networks – SprintLink Commercial Availability Announced (fwd)". h-net.msu.edu. 31 July 1992. Archived from the original on 5 March 2016. Retrieved 16 October 2015.
  6. ↑ "How the UK got connected". The Telegraph (به انگلیسی). 2016-10-27. ISSN 0307-1235. Archived from the original on 2022-01-12. Retrieved 2019-09-17; "About PIPEX". GTNet. Archived from the original on 2012-11-01. Retrieved 2012-06-30.
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد اینترنت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.