درک پارفیت

درک پارفیت
درک پارفیت در دانشگاه هاروارد آوریل ۲۰۱۵
زادهٔ۱۱ دسامبر ۱۹۴۲
درگذشت۱ ژانویهٔ ۲۰۱۷ (۷۴ سال)
آکسفورد، انگلستان
تحصیلاتکالج ایتن
محل تحصیلBalliol College, Oxford
همسرJanet Radcliffe Richards
جوایزRolf Schock Prizes in Logic and Philosophy (2014)
دورهContemporary philosophy
حیطهWestern philosophy
مکتبفلسفه تحلیلی
علایق اصلی
فلسفه اخلاق، هویت، خردگرایی، پیامدگرایی، فلسفه ذهن
ایده‌های چشمگیر
Relation R
Repugnant conclusion
Triple Theory

درک پارفیت (۱۱ دسامبر ۱۹۴۲–۱ ژانویه ۲۰۱۷) فیلسوف انگلیسی است که در زمینه فلسفه اخلاق و عقلانیت فعالیت داشت.

زندگی

[ویرایش]

درک پارفیت در چین به دنیا آمد. پدر و مادر او هر دو پزشک‌های انگلیسی بودند که برای آموزش پزشکی به چین رفته بودند.[۱] هنگامی که درک یک سال داشت پدر و مادر او به شهر آکسفورد در انگلستان بازگشتند. پارفیت علاقه داشت که شاعر بشود ولی در نوجوانی شعر را کنار گذاشت و به سمت فلسفه رفت.

اخلاق

[ویرایش]

پارفیت بر این باور است که اخلاق غیردینی در حال برداشتن گام‌های نخست خود است و برای همین می‌بایست دقت کرد که آن را از گزندهایی که متوجه آن است با عقلانیت محافظت کرد. از نظر پارفیت بسیاری از نظریه‌های اخلاقی دارای تناقض‌هایی درونی هستند و بخش زیادی از نوشته‌های او به نشان دادن این تناقض‌ها اختصاص یافته‌است. درک پارفیت خودخواهی را از الزامات اخلاقی بودن برشمرده‌است.[۲]

درک پارفیت، از دریافت‌کنندگان جایزه رولف شاک است که برای نوشته‌های نوآورانه‌اش در زمینه اخلاق و هویت این جایزه به او اختصاص یافته‌است.[۳]

پارفیت دست به اصلاح نظریه امر مطلق کانت زده‌است. او خود در این باره چنین می‌نگارد: «در نسخه تجدید نظر شده من از این فرمول، ما باید تصمیم بگیریم که توصیف اخلاقی مربوط به عمل ما چیست. سپس ما دو جهان ممکن را مقایسه می‌کنیم، یا دو راهی که ممکن است تاریخ آینده جهان ما در آن پیش برود. ما می‌پرسیم چه اتفاقی می‌افتد اگر همه بر اساس یک فرض عمل کنند، و اگر هیچ‌کس انجام ندهد، زیرا همه بر اساس یک اصل دیگر عمل می‌کنند.»[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. «HOW TO BE GOOD».
  2. «قربانیان دوراهی‌های اخلاقی».
  3. «Rolf Schock Prizes». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اكتبر ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  4. Parfit, Derek. (2013). On What Matters: Volume One. United Kingdom: Oxford University Press.

پیوند به بیرون

[ویرایش]