دهستان عربخانه
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | خراسان جنوبی |
| شهرستان | نهبندان |
| بخش | سرداران |
| مرکز دهستان | دهک |
| جمعیت | ۳٬۵۸۸ نفر (۱۳۹۵) |
| تعداد آبادی | ۸۴ |
| پیش‌شمارهٔ تلفنی مرکز | ۰۵۶ |
دهستان عربخانه، یکی از دهستان‌های بخش سرداران شهرستان نهبندان در استان خراسان جنوبی ایران است. مرکز این دهستان روستای دهک است.[۱]
ویژگی‌ها
[ویرایش]منطقه عربخانه در جنوب بیرجند، کیلومتر ۱۳۰ جاده زاهدان و در شمال نهبندان است که از شرق به کشور افغانستان و از غرب به کویر و از شمال به سربیشه و از جنوب به بخش شوسف منتهی می‌شود و امروز از نظر تقسیمات کشوری از مناطق پر جمعیت بخش شوسف شهرستان نهبندان به‌شمار می‌رود.
بر خلاف نویسندگان فرهنگ جغرافیایی، شمار آبادی‌های آن از مرز چهارصد پارچه آبادی هم می‌گذرد و جمعیت آن نیز با وجود مهاجرت‌های بسیاری که به شهرهایی چون تهران، زاهدان، مشهد، کرمان، بیرجند و… شده، باز هم چشمگیر است. پیشه اصلی مردم آن دیار، دامپروری و کشاورزی است که به جهت نداشتن الگوی درست و خشکسالی‌های پیاپی، سخت مورد تهدید قرار گرفته است. قالی‌بافی و گلیم و پلاس و جاجیم از شمار هنرهای دستی محل بوده و عمده محصولات کشاورزی غلات است و میوه‌های متنوعی چون انار، زردآلو، انگور و… نیز به دست می‌آید.
مردم این دهستان را اقوام عرب (نظریه اول) که از قبیله خزیمه، خزاعه و بنی لام هستند که دودمان آن تیره خزیمه‌ها در عربستان و عبدالخان در خوزستان است و اقوام فارس تشکیل می‌دهند. بنا به گفتهٔ رزم‌آرا عرب‌ها در زمان نادرشاه از خوزستان منتقل شده‌اند. در ۱۹۵۰، در هجده روستای دهستان عربخانه و در دو روستا در دهستان‌های مجاور نهارجانات و نهبندان هنوز عربی رایج بود. طایفه عرب خزیمه نیز جد آنها در ایران خازم بن خزیمه بود که توانست قهستان را فتح نماید.[۲]
جمعیت
[ویرایش]بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این دهستان ۳۵۸۸ نفر بوده است.[۳]
| جمعیت تاریخی | ||
|---|---|---|
| سال | جمعیت | ±% |
| ۱۳۸۵ | ۵٬۷۳۸ | — |
| ۱۳۹۰ | ۵٬۳۴۱ | ۶٫۹٪− |
| ۱۳۹۵ | ۳٬۵۸۸ | ۳۲٫۸٪− |
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Mousavi، Reza (۲۰۲۱-۱۲-۰۸). «Reza Mousavi». Authors group. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۱۴.
- ↑ . http://www.iranicaonline.org/articles/arab-iv: Finally, most of the inhabitants of the dehestān of ʿArabḵāna (pop. 10,598 in 1951), southwest of Bīrǰand, are Arab. According to Razmārā, these Arabs were moved there from Ḵūzestān by Nāder Shah (ibid. , p. 266). In the 1920s they were described as “extremely impoverished,” many of them being employed as coolies in Bīrǰand (W. Ivanov, “Notes on the Ethnology of Khurasan,” The Geographical Journal 67, January-June, 1926, p. 156). In the 1950s Arabic was still spoken in eighteen villages in the dehestān of ʿArabḵāna, and in two villages in the neighboring dehestāns of Nahārǰānāt and Nehbandān (Razmārā, IX, pp. 55, 92, 105, 115, 118, 121, 129, 133, 136, 147, 158, 171, 197, 349, 356, 373, 405).
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۰» (اکسل). درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
