دی‌متیل‌دی‌کلروسیلان
| دی‌متیل‌دی‌کلروسیلان | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
Dichlorodimethylsilane | |||
دیگر نام‌ها Dichlorodimethylsilane dichlorodimethylsilicon dimethylsilicon dichloride dimethylsilane dichloride DMDCS | |||
| شناساگرها | |||
| شماره ثبت سی‌ای‌اس | 75-78-5 
| ||
| پاب‌کم | 6398 | ||
| کم‌اسپایدر | 6158
| ||
| UNII | 8TSJ92JX69
| ||
| جی‌مول-تصاویر سه بعدی | Image 1 | ||
| |||
| |||
| خصوصیات | |||
| فرمول مولکولی | C2H6Cl2Si | ||
| جرم مولی | ۱۲۹٫۰۶ g mol−1 | ||
| شکل ظاهری | clear liquid | ||
| چگالی | 1.064 g·cm-3 (مایع) | ||
| دمای ذوب | −۷۶ درجه سلسیوس (−۱۰۵ درجه فارنهایت؛ ۱۹۷ کلوین) | ||
| دمای جوش | ۷۰ درجه سلسیوس (۱۵۸ درجه فارنهایت؛ ۳۴۳ کلوین) | ||
| انحلال‌پذیری در آب | Decomposes in water | ||
| خطرات | |||
| کدهای ایمنی | R۱۱ R۳۶ R۳۷ R۳۸ | ||
| شماره‌های نگهداری | S۱۶ S26 S۲۹ S۳۳ S37/39 | ||
| نقطه اشتعال | |||
| به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |||
 (بررسی) (چیست:  / ؟)
| |||
| Infobox references | |||
|
| |||
دی‌متیل‌دی‌کلروسیلان (به انگلیسی: Dimethyldichlorosilane) یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۶۳۹۸ است. شکل ظاهری این ترکیب، مایع شفاف است.
تاریخچه
[ویرایش]اولین ترکیبات ارگانوسیلیکن در سال 1863 توسط چارلز فریدل و جیمز کرافت گزارش شد که تترااتیل سیلان را از دی اتیل روی و تتراکلرید سیلیکون سنتز کردند. با این حال، پیشرفت عمده در شیمی ارگانوسیلیکون اتفاق نیفتاد تا زمانی که فردریک کیپینگ و شاگردانش شروع به آزمایش دی ارگانودی کلروسیلان ها (R2SiCl2) کردند که از واکنش تتراکلرید سیلیکون با واکنشگرهای گریگنارد تهیه شده بود. متأسفانه این روش از مشکلات تجربی زیادی رنج می برد.
در دهه 1930، تقاضا برای سیلیکون ها به دلیل نیاز به عایق های بهتر برای موتورهای الکتریکی و مواد آب بندی برای موتورهای هواپیما و به همراه آن نیاز به سنتز کارآمدتر دی متیل دی کلروسیلان افزایش یافت. برای حل این مشکل، جنرال الکتریک، کورنینگ گلس ورکز و شرکت داو کمیکال شراکتی را آغاز کردند که در نهایت به شرکت داو کورنینگ تبدیل شد. در طول 1941-1942، یوجین جی. روچو، شیمیدان از جنرال الکتریک، و ریچارد مولر، که به طور مستقل در آلمان کار می کردند، یک سنتز جایگزین از دی متیل دی کلروسیلان را یافتند که به آن اجازه می داد در مقیاس صنعتی تولید شود. این سنتز مستقیم یا فرآیند مستقیم که در صنعت امروزی مورد استفاده قرار می گیرد، شامل واکنش سیلیکون عنصری با متیل کلرید در حضور کاتالیزور مس است.
آماده سازی
[ویرایش]
سنتز روچو شامل عبور متیل کلرید از یک لوله گرم شده پر از سیلیکون آسیاب شده و کلرید مس (I) بود. روش صنعتی فعلی سیلیکون ریز آسیاب شده را در یک راکتور بستر سیال در حدود 300 درجه سانتیگراد قرار می دهد. کاتالیزور به صورت Cu2O اعمال می شود. سپس متیل کلرید از راکتور عبور داده می شود تا عمدتاً دی متیل دی کلروسیلان تولید شود.
مکانیسم سنتز مستقیم مشخص نیست. با این حال، کاتالیزور مس برای ادامه واکنش ضروری است.
محصولات این واکنش علاوه بر دی متیل دی کلروسیلان شامل CH3SiCl3، CH3SiHCl2 و (CH3)3SiCl است که با تقطیر جزء به جزء از یکدیگر جدا می شوند. بازده و نقطه جوش این محصولات در نمودار زیر نشان داده شده است.
کاربرد
[ویرایش]هدف اصلی دی متیل دی کلروسیلان برای استفاده در سنتز سیلیکون ها است، صنعتی که در سال 2005 بیش از 10 میلیارد دلار در سال ارزش داشت. همچنین در تولید پلی سیلان ها که به نوبه خود پیش سازهای کاربید سیلیکون هستند، استفاده می شود.در کاربردهای عملی، دی کلرودی متیل سیلان را می توان به عنوان پوششی روی شیشه برای جلوگیری از جذب ذرات میکرو استفاده کرد.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "Dimethyldichlorosilane". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-05-12.
- «IUPAC GOLD BOOK». دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲.
 | این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |