رِندانگِ اصیلِ مینغکاباو، تیرهرنگ و کمی خشک است و با «کِتوپات» (نوعی دامپلینگ برنج) سرو میشود. | |
نامهای جایگزین | راندانگ (با لهجهٔ مردمان مینغکاباو) |
---|---|
بخش | غذای اصلی |
خاستگاه | اندونزی |
منطقه | سوماترای غربی |
دمای سرو | داغ یا ولرم |
مواد اصلی | گوشت (گوشت گاو، گوشت گوسفند یا بز)، شیر نارگیل، فلفل تند، زنجبیل، گالانگال، زردچوبه، علف لیمو، سیر، موسیر |
انواع | رندانگ مرغ، رندانگ ایتیک (مرغابی)، رندانگ جگر، رندانگ طحال |
رِندانگ (اندونزیایی: Rendang) یک خوراکِ گوشتیِ پرادویه است که در اصل غذای قوم مینغکاباو در کشور اندونزی بود[۱] و اینک در تمامی نقاط این کشور طبخ و مصرف میشود.[۲] این غذا را در مراسمهای مناسبتی (همچون عروسی و عید فطر) و همچنین برای میهمانان مهم خود سِرو میکنند.[۳]
رِندانگ در کشورهای مالزی، سنگاپور، برونئی و فیلیپین هم پخته میشود. یکی از نخستین اشاراتی که به این غذا وجود دارد، در کتاب مالایایی «حکایتهای امیرحمزه» در اوایل قرن شانزدهم میلادی است.[۴]
در سال ۲۰۱۱ میلادی، ۳۵٬۰۰۰ خوانندهٔ وبگاه سیانان، این غذا را در یک نظرسنجی تحتِ عنوانِ «۵۰ غذای خوشمزه جهان»، به عنوان خوشمزهترین غذای جهان برگزیدند.[۵]