روابط آلمان و اسرائیل

روابط آلمان–اسرائیل
نقشهٔ مکان‌نمای آلمان و اسرائیل

آلمان
اسرائیل
سفارتخانه
سفارت آلمان، تل‌آویوسفارت اسرائیل، برلین
سفارت اسرائیل در برلین، آلمان

روابط آلمان و اسرائیل (آلمانی: Deutsch-israelische Beziehungen ; عبری: יחסי גרמניה-ישראל‎) روابط دیپلماتیک بین جمهوری فدرال آلمان و دولت اسرائیل است. پس از پایان جنگ جهانی دوم و هولوکاست، با پیشنهاد آلمان‌غربی در سال ۱۹۵۲ برای پرداخت غرامت به اسرائیل[۱] روابط منجمد بین دو کشور به تدریج آب شد و روابط دیپلماتیک بین دو کشور در سال ۱۹۶۵ به‌طور رسمی برقرار شد. با این وجود، بدگمانی عمیق نسبت به مردم آلمان تا سال‌ها پس از آن، در اسرائیل و جوامع یهودی در سراسر جهان باقی ماند. روابط بین آلمان‌شرقی و اسرائیل هیچگاه تحقق نیافت. اسرائیل و آلمان اکنون «روابط ویژه» مبتنی بر باورهای مشترک، ارزش‌های غربی و آمیخته‌ای از چشم‌اندازهای تاریخی را برقرار کرده‌اند.[۲] از جمله مهم‌ترین عوامل در روابط بین آنها، نسل‌کشی یهودیان توسط آلمان نازی در اروپا در طی هولوکاست است.[۳]

سفارت آلمان، تل‌آویو

آلمان از طریق سفارت خود در تل‌آویو و کنسول‌های افتخاری در ایلات و حیفا در اسرائیل نمایندگی دارد. اسرائیل از طریق سفارت این کشور در برلین و سرکنسولگری آن در مونیخ، در آلمان نمایندگی دارد. هر دو کشور عضو کامل سازمان همکاری و توسعه اقتصادی و اتحادیه مدیترانه هستند.

تاریخچه

[ویرایش]

توافق‌نامه جبران خسارت

مقالهٔ اصلی: توافق جبران خسارت مابین اسراییل و آلمان غربی

در اوائل دهه ۱۹۵۰، مذاکرات میان داوید بن گوریون، نخست‌وزیر اسرائیل و رئیس کنفرانس دعاوی یهودیان، ناحوم گلدمن و صدر اعظم آلمان‌غربی، کنراد آدناوئر شروع شد. به خاطر حساسیت در مورد موضوع پذیرش خسارت، این تصمیم در کنست اسرائیل به شدت مور بحث قرار گرفت. در سال ۱۹۵۲، توافق جبران خسارت مابین اسراییل و آلمان غربی امضاء شد. تا سال ۲۰۰۷، آلمان در مجموع مبلغ ۲۵ میلیارد یورو بابت غرامت به دولت اسرائیل و بازماندگان هولوکاست اسرائیلی پرداخت کرد.[۴]

کنراد آدناوئر در دیدار با زالمان شائزیر در اسرائیل

در سال ۱۹۵۰، هرمان ماس (Hermann Maas) اولین فرد آلمانی بود که به صورت رسمی به اسرائیل دعوت شد.[۵] بعد از آن، پانزده سال زمان برد تا آلمان‌غربی و اسرائیل در روز ۱۲ مه ۱۹۶۵، روابط دیپلماتیک برقرار کردند.[۶] از آن به بعد، به‌طور مرتب بازدید دولتی متقابل صورت می‌پذیرد، هرچند سال‌های زیادی این روابط تحت تأثیر این واقعیت بود که یهودیان داخل و خارج اسرائیل نتوانسته بودند بدگمانی عمیق خود به آلمان و مردم این کشور را کنار بگذارند. رومان هرتسوگ، رئیس‌جمهور آلمان اولین دیدار رسمی خود از کشوری بیرون از اروپا را در سال ۱۹۹۴ از اسرائیل انجام داد. ایهود باراک، نخست‌وزیر اسرائیل اولین رهبر دولت خارجی بود که بعد از تغییر مکان استقرار دولت آلمان از بن در سال ۱۹۹۹، در برلین مورد پذیرش قرار گرفت. گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان در ماه اکتبر ۲۰۰۰ از اسرائیل بازدید کرد. در سال ۲۰۰۵، چهلمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک بین دو کشور، هورست کوهلر رئیس‌جمهور آلمان و موشه کاتساو رئیس‌جمهور سابق اسرائیل بازدیدهای دولتی بین دو کشور انجام دادند.[۷][۸]

حضور داوید بن گوریون و کورت گئورگ کیزینگر در مراسم خاک‌سپاری آدناوئر در بن، سال ۱۹۶۷

دو کشور، شبکه‌ای از ارتباطات پارلمانی، سازمان‌های دولتی و مردم‌نهاد، همچنین پیوندهای استراتژیک و امنیتی ایجاد کردند. در روز ۳۰ ژانویه ۲۰۰۸، سخنگوی آنگلا مرکل صدراعظم آلمان اعلام کرد که در ماه مارس ۲۰۰۸، به افتخار شصتمین جشن سالگرد ایجاد اسرائیل، کابینه دولت‌های آلمان و اسرائیل با یکدیگر دیدار خواهند کرد. اولین بار بود که کابینه دولت آلمان با کابینه دولت کشور دیگری در خارج از اروپا دیدار می‌کرد. پیش‌بینی گردیده بود که این نشست مشترک به بک رویداد سالانه تبدیل شود.[۹] در روز ۱۷ مارس ۲۰۰۸، مرکل با توجه به شصتمین سالگرد ایجاد اسراییل، یک دیدار سه روزه از این کشور انجام داد. مرکل و ایهود اولمرت نخست‌وزیر اسرائیل، توافق‌نامه‌هایی در گستره‌ای از طرح‌ها در بخش آموزش، محیط‌زیست و دفاع امضاء کردند.[۱۰] در روز ۱۸ مارس ۲۰۰۸، مرکل طی یک سخنرانی بی‌سابقه در کنست، حمایت خود از دولت یهود را عنوان کرد.[۱۱] در ماه ژانویه ۲۰۱۱، مرکل از اسرائیل بازدید کرد و با نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو و رهبر حزب اپوزیسیون کادیما، تسیپی لیونی دیدار داشت.[۱۲] در ماه فوریه ۲۰۱۱، نتانیاهو با مرکل تماس گرفت تا در مورد رای آلمان در شورای امنیت سازمان ملل متحد برای طرح فلسطین در جهت طرفداری از اسرائیل گفتگو کند. از قرار معلوم مرکل به نتانیاهو گفت، به علت عدم هیچ عملکرد مثبتی از طرف اسرائیل برای پیشرفت صلح، او ناامید شده است.[۱۳] برای رفع کدورت، از نتانیاهو برای بازدید از برلین در اواسط ماه مارس ۲۰۱۱ دعوت به عمل آمد.[۱۳]

در ماه سپتامبر، مرکل از اسرائیل به خاطر شهرک‌سازی در اورشلیم انتقاد کرد و گفت مجوزهای جدید خانه‌سازی، تردیدهای ایجاد شده در مورد آمادگی اسرائیل برای گفتگو با فلسطینی‌ها را برجسته می‌سازد.[۱۴]

آلمان جزو ۱۴ کشوری قرار داشت که در ماه اکتبر ۲۰۱۱، وفق مفاد طرح فلسطین ۱۹۴، علیه عضویت فلسطین در یونسکو رای داد.

در ماه مارس ۲۰۲۲، صدراعظم جدید آلمان، اولاف شولتس اولین بازدید رسمی خود از اسرائیل را انجام داد.[۱۵]

تجارت

[ویرایش]
دیدار شالوم سیمهون، وزیر بازرگانی اسرائیل با مقامات آلمانی

آلمان بزرگ‌ترین شریک تجاری اسرائیل در اروپا و دومین شریک تجاری مهم اسرائیل پس از ایالات متحده است. واردات اسرائیل از آلمان سالانه حدود ۲٫۳ میلیارد دلار است، در حالی که اسرائیل چهارمین شریک تجاری آلمان در منطقه شمال آفریقا و خاورمیانه است.[۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "The Reparations Agreement of 1952 and the response in Israel". National Library of Israel. 16 January 2017.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Israel's foreign relations. The Israel-German special relationship". Britain Israel Communications and Research Centre. 23 November 2005. Archived from the original on 28 September 2007. Retrieved 18 August 2006.
  3. ↑ "German Embassy. Background Papers. Germany and Israel". Archived from the original on 27 September 2007.
  4. ↑ "Congressional Research Service: Germany's Relations with Israel: Background and Implications for German Middle East Policy, Jan 19, 2007. (page CRS-2)" (PDF).
  5. ↑ Yad Vashem: "Hermann Maas" بایگانی‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine
  6. ↑ "Beziehungen zu Deutschland (Relations to Germany)". Federal Foreign Office. Retrieved 31 March 2014.
  7. ↑ Address by Horst Köhler, President of the Federal Republic of Germany, to the Knesset (Israel MFA) 2 February 2005
  8. ↑ Israeli President Katsav: "Germany is a True Friend of Israel" (German embassy) 2 June 2005
  9. ↑ "AFP: Merkel to visit Israel marking 60th anniversary". Archived from the original on 20 May 2011.
  10. ↑ "Historic agreement for Israel, Germany - CNN.com". Archived from the original on 26 May 2008. Retrieved 17 March 2008.
  11. ↑ "Merkel admits Germany's 'Holocaust shame'". CNN. 18 March 2008. Retrieved 11 June 2009. German Chancellor Angela Merkel told Israel of Germany's "Holocaust shame," and asserted its support for the Jewish state during an unprecedented speech to the Knesset on Tuesday.
  12. ↑ "Netanyahu Heads to Germany for Reconciliation With Merkel". Haaretz. 6 April 2011.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Barak Ravid and DPA (11 April 2011). "Netanyahu heads to Germany for reconciliation with Merkel". Haaretz. Retrieved 7 January 2012.
  14. ↑ Barak Ravid (30 September 2011). "Germany reprimands Israel over new Jerusalem construction". Haaretz. Retrieved 7 January 2012.
  15. ↑ "German Chancellor Olaf Schultz visits Israel for the first time". The Jerusalem Post. 2 March 2022.

برای مطالعه بیشتر

[ویرایش]
  • Auerbach, Yehudit. "Turning-point decisions: A cognitive-dissonance analysis of conflict reduction in Israel-West German relations." Political Psychology (1986): 533-550. online
  • De Vita, Lorena. Israelpolitik: German–Israeli relations, 1949–69 (Manchester University Press, 2020), online book review
  • Fink, Carole. West Germany and Israel: Foreign Relations, Domestic Politics, and the Cold War, 1965–1974 (2019) online book review
  • Herf, Jeffrey. Undeclared wars with Israel: East Germany and the West German far left, 1967–1989 (Cambridge University Press, 2016).
  • Hirsch, Philipp. "West German foreign policy towards the Arab states, 1967-1979: history of a disappointment" (PhD dissertation, University of Cambridge, 2021) online
  • Lavy, George. Germany and Israel: moral debt and national interest (Routledge, 2014) online.
  • Leber, Hubert, and Dona Geyer. "Arms Exports and Holocaust Memory: Saudi Arabia, Leopard Tanks, and Bonn's Secret Israel Clause of 1982." German Yearbook of Contemporary History 6.1 (2022): 199-240. excerpt
  • Lewan, Kenneth M. "How West Germany Helped to Build Israel." Journal of Palestine Studies 4.4 (1975): 41-64.
  • Marwecki, Daniel. Germany and Israel: Whitewashing and Statebuilding (Oxford University Press, 2020) online at https://doi.org/10.1080/13507486.2021.1923805.
  • Von Hindenburg, Hannfried. Demonstrating Reconciliation: State and Society in West German Foreign Policy toward Israel, 1952-1965 (Berghahn, 2007) online.

پیوند به بیرون

[ویرایش]