روزنامه‌نگاری موسیقی

تعدادی از روزنامه‌نگاران موسیقی (از چپ به راست) رابرت کریستگاو، ان پاورز و چارلز کروننگولد، استاد موسیقی‌شناسی در در کنفرانس پاپ ۲۰۰۷

روزنامه‌نگاری موسیقی (یا «انتقاد موسیقی») انتقاد و گزارش رسانه‌ها دربارهٔ موضوعات موسیقی از جمله موسیقی عامه‌پسند، موسیقی کلاسیک و موسیقی فولکلور است. روزنامه نگاران نوشتن دربارهٔ موسیقی به عنوان تفسیری دربارهٔ آنچه که به عنوان موسیقی کلاسیک در نظر گرفته شده‌است را در قرن هجدهم آغاز کردند.[۱] در دهه ۱۹۶۰، روزنامه‌نگاری موسیقی پس موفقیت بیتلز، با پوشش موسیقی محبوب مانند راک و پاپ آغاز شد. در فضای امروزه روزنامه‌نگاری موسیقی شامل بررسی ترانه‌ها، آلبوم‌ها و کنسرت‌های زنده، نمایه هنرمندان ضبط و گزارش اخبار هنرمندان و رویدادهای موسیقی است.[۲][۳]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Sandow, Greg, "Yes, Classical-Music Criticism Is in Decline but the Last Thing the Industry Should Do Is Blame the Press" بایگانی‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۲ توسط Wayback Machine, Wall Street Journal. Accessed on March 9, 2010.
  2. ↑ Bujić, Bojan (n.d.), "Criticism of Music" in The Oxford Companion to Music, Oxford Music Online.
  3. ↑ “Concerning Ruth Miller”, Chicago Tribune, November 7, 1920, p. 97; Hannah Edgar, Chicago on the Aisle: Claudia Cassidy's Music Criticism and Legacy, BA Thesis, University of Chicago: 2018.
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد پیرامون روزنامه‌نگاری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.