روسکو پوند

روسکو پوند
پوند در حدود ۱۹۱۶
نام هنگام تولدناتان روسکو پوند
زادهٔ۲۷ اکتبر ۱۸۷۰
لینکلن، نبراسکا، ایالات متحده
درگذشت۳۰ ژوئن ۱۹۶۴ (۹۳ سال)
کمبریج، ماساچوست، ایالات متحده
محل تحصیلدانشگاه نبراسکا-لینکلن (کارشناسی علوم، کارشناسی ارشد، پی‌اچ‌دی)
دانشگاه هاروارد

ناتان روسکو پوند (به انگلیسی: Nathan Roscoe Pound)، (زاده ۲۷ اکتبر ۱۸۷۰ – درگذشته ۲۸ ژوئن ۱۹۶۴) یک پژوهشگر حقوق و معلم آمریکایی بود. او از سال ۱۹۰۳ تا ۱۹۱۱ به‌عنوان رئیس کالج حقوق دانشگاه نبراسکا و از سال ۱۹۱۶ تا ۱۹۳۶ رئیس دانشکده حقوق هاروارد بود. او عضو دانشگاه نورث‌وسترن، مدرسه حقوق دانشگاه شیکاگو و هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس در سال‌های اولیه تأسیس این دانشکده، از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲ بود.[۱] مجله مطالعات حقوقی پوند را به‌عنوان یکی از پراستنادترین دانشمندان حقوقی قرن بیستم معرفی کرده‌است.[۲]

سنین جوانی و تحصیل

[ویرایش]

حرفه

[ویرایش]

پونددر سال ۱۹۰۳، رئیس کالج حقوق دانشگاه نبراسکا شد. او در سال ۱۹۱۱ به عضویت آکادمی هنر و علوم آمریکا انتخاب شد.[۳] در همان سال تدریس در هاروارد را آغاز کرد و در سال ۱۹۱۶ رئیس مدرسه حقوق دانشگاه هاروارد شد و تا سال ۱۹۳۷ در این سمت خدمت کرد. او «تفسیر جعلی» را در سال ۱۹۰۷، طرح کلی سخنرانی‌های فقهی در سال ۱۹۱۴، روح حقوق عمومی[۴] در سال ۱۹۲۱، قانون و اخلاق در سال ۱۹۲۴، و عدالت کیفری در آمریکا را در سال ۱۹۳۰ نوشت.

در سال ۱۹۰۸ او بخشی از هیئت تحریریه مؤسس اولین مجله حقوق تطبیقی در ایالات متحده، بولتن سالانه دفتر حقوق تطبیقی کانون وکلای دادگستری آمریکا بود. در سال ۱۹۰۹ در مدرسه حقوق دانشگاه شیکاگو تدریس کرد.[۵] اگرچه در حال حاضر اغلب از آن یاد نمی‌شود، پوند یک دانشمند حقوق رومی بود. او این موضوع را در نبراسکا، نورث‌وسترن و هاروارد تدریس کرد.[۶] پوند به اندازه کافی در زبان لاتین مهارت داشت تا حقوق رومی را به انگلیسی ترجمه کند تا منبعی را که برای آن کلاس‌ها استفاده می‌کرد، ترجمه کند، و پروفسور جوزف هنری بیل گفته بود که «روح حقوق روم را به هاروارد آورده‌است».[۷][۸] پوند همچنین بنیان‌گذار جنبش «جامعه‌شناسی حقوق» بود، یکی از منتقدان تأثیرگذار پرونده‌های «آزادی قرارداد» (اصل آزادی قرارداد) دیوان عالی ایالات متحده، که نماد آن لوچنر علیه نیویورک (۱۹۰۵) بود. یکی از رهبران اولیه جنبش برای رئالیسم حقوقی آمریکایی، که برای تفسیری عمل‌گرایانه‌تر و منفعت عمومی از قانون و تمرکز بر چگونگی فرایند حقوقی در واقع، برخلاف (از نظر او) فرمالیسم حقوقی خشک بحث می‌کرد. به گفته پوند، این جنبش‌های فقهی از «تطبیق اصول و آموزه‌ها با شرایط انسانی که قرار است بر آن حاکم باشد، به‌جای اصول اولیه مفروض» حمایت می‌کردند.[۹] زمانی که پوند رئیس دانشگاه بود، ثبت‌نام در دانشکده حقوق تقریباً دو برابر شد، اما استانداردهای او به‌قدری دقیق بود که یک سوم از کسانی که تحصیل کرده بودند مدرک دریافت نکردند. در میان این افراد، بسیاری از نوآوران سیاسی بزرگ‌سال‌های نیو دیل بودند.[۱۰][الف]

در سال ۱۹۲۹ رئیس‌جمهور هربرت هوور پوند را به‌عنوان یکی از یازده عضو اصلی کمیسیون ویکرشام در مورد مسائل مربوط به اجرای قانون، فعالیت‌های جنایتکارانه، خشونت پلیس و ممنوعیت الکل در ایالات متحده آمریکا منصوب کرد.[۱۱]

در دوره اول روزولت، پوند در ابتدا از نیو دیل حمایت کرد.[۱۰] در سال ۱۹۳۷، پس از آن‌که روزولت پیشنهاد داد دادگاه‌های فدرال را جمع‌آوری کند و آژانس‌های مستقل را به قوه مجریه وارد کند، پوند به‌طور کلی علیه نیو دیل و جنبش رئالیسم قانونی روی آورد.[۱۰][۱۲] عوامل دیگری که در این «محافظه‌کاری نهفته» در درون پوند نقش داشتند شامل نبردهای تلخ با لیبرال‌ها در دانشکده حقوق هاروارد، مرگ همسرش و تبادل نظر شدید با کارل لولین بود.[۱۳] پوند برای سال‌ها مدافع صریح این اصلاحات درباری و اداری بود که روزولت پیشنهاد کرد[۱۰] و پذیرفته شد که او تنها به این دلیل محافظه‌کار شد که پس از این‌که همکاران هاروارد ایده‌های او را تغییر دادند فرصتی برای جلب توجه اصلاحات دولتی پس از پیشنهاد روزولت دید.[۱۰][۱۴]

در سال ۱۹۳۷ پوند از ریاست دانشکده حقوق هاروارد استعفا داد تا استاد دانشگاه شود[۱۰] و به یکی از منتقدان برجسته رئالیست‌های حقوقی تبدیل شد.[۱۰][۱۴] او ایده‌های خود را در مورد اصلاحات دولتی به چیانگ کای‌شک، رهبر چین پیشنهاد کرد.[۱۰] در سال ۱۹۳۴ پوند مدرک افتخاری را از دانشگاه برلین دریافت کرد که توسط سفیر آلمان در ایالات متحده ارائه شد.[۱۵] او از جمله حقوق‌دانان مشهور آمریکایی بود که به آدولف هیتلر علاقه داشت.[۱۶]

در دهه ۱۹۴۰، پوند تمایل زیادی به جایگزینی جان پی هیگینز به‌عنوان قاضی در دادگاه توکیو داشت، که در حال اجرای یک محاکمه جنایات جنگی در توکیو بود، هرچند که قرار ملاقاتی انجام نشد.[۱۷] او در سال ۱۹۴۰ به عضویت انجمن فیلسوفان آمریکا انتخاب شد.[۱۸] او در سال ۱۹۴۹، سال افتتاح دانشکده حقوق، به هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه کالیفرنیا پیوست و تا سال ۱۹۵۲ در این دانشکده باقی ماند.

یادداشت

[ویرایش]
  1. ↑ «نیو دیل» مجموعه‌ای از برنامه‌ها، پروژه‌های عمومی، اصلاحات مالی و مقرراتی بود که توسط رئیس‌جمهور فرانکلین دی. روزولت در ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۳۳ و ۱۹۳۸ وضع شد.

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ دن گوردون، «تاریخ دانشکده حقوق دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس: تاریخچه نوآوری»، مجله حقوقی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، بهار ۲۰۰۴، ۱۰.
  2. ↑ شاپیرو, فرد آر. (2000). "پراستنادترین دانشمندان حقوق". مجله مطالعات حقوقی. ۲۹ (۱): ۴۰۹–۴۲۶. doi:10.1086/468080. S2CID 143676627.
  3. ↑ "روسکو پوند". آکادمی هنر و علوم آمریکا (به انگلیسی). 9 فوریه 2023. Retrieved 2023-05-01.
  4. ↑ روسکو پوند (۵ اوت ۱۹۲۱). "«روح قانون مشترک» اثر روسکو پوند". دانشکده حقوق، انتشارات دانشکده. Digitalcommons.unl.edu. Retrieved 2012-09-05.
  5. ↑ پل دی. کارینگتون، «اسقف‌شناسی مبلغ شیکاگو»، 44 مجله آموزش حقوقی ۴۶۷ (۱۹۹۴)
  6. ↑ پل سایر، زندگی راسکو پاوند، صص. ۱۴۳، ۱۵۵، و ۲۱۳ (۱۹۴۸).
  7. ↑ کتاب خوانش‌هایی در حقوق روم و قانون مدنی و کدهای مدرن به‌عنوان تحولات آن است (ویرایش دوم، 1914). به تیموتی جی. کرلی، حقوق رومی، آموزش کلاسیک و محدودیت‌های مشارکت کلاسیک در آمریکا در قرن بیستم 132-133 (2022) مراجعه کنید.
  8. ↑ Id. at 75.
  9. ↑ روت، دیمون (۱۱/۰۲/۲۰۱۱) «آیا ما همه اصالت‌گرا هستیم؟»، مجله ریزن
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ ۱۰٫۵ ۱۰٫۶ ۱۰٫۷ "روسکو پوند در 93 سالگی درگذشت، سیستم حقوقی احیاشده". The Harvard Crimson. ۳ July ۱۹۶۴. Retrieved 2012-09-05.
  11. ↑ دایرةالمعارف جنایت و مکافات، جلد ۱، ویرایش دیوید لوینسون، ص. ۱۷۰۸
  12. ↑ ویلریچ, مایکل (2003). شهر دادگاه‌ها: اجتماعی کردن عدالت در عصر مترقی شیکاگو. نیویورک: انتشارات دانشگاه کمبریج. p. 332. ISBN 978-0-521-79403-9.
  13. ↑ "موضوع‌ها و سریال‌ها | انتشارات دانشگاه هاروارد". Archived from the original on 2006-09-03.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ داکسبری, نیل (1997). الگوهای فقه آمریکا. نیویورک: انتشارات دانشگاه آکسفورد. p. ۵۳۶. ISBN 978-0-19-826491-0.
  15. ↑ نوروود, استیون اچ. (2009). رایش سوم در برج عاج: هم‌دستی و درگیری در دانشگاه‌های آمریکا. انتشارات دانشگاه کمبریج. ISBN 978-0-521-76243-4. فصل ۲، «مشروعیت بخشیدن به نازیسم: دانشگاه هاروارد و رژیم هیتلر، ۱۹۳۳-۱۹۳۷».
  16. ↑ جیمز کیو ویتمن، مدل آمریکایی هیتلر: ایالات متحده و ایجاد قانون نژادی نازی، (پرینستون: انتشارات دانشگاه پرینستون، ۲۰۱۷)، ص. ۱۵
  17. ↑ نامه‌نگاری، سر ویلیام وب، به‌عنوان رئیس دادگاه نظامی بین‌المللی برای خاور دور به دکتر اوات، وزیر امور خارجه و دادستان کل. نامه ۳ ژوئیه ۱۹۴۶.
  18. ↑ "تاریخچه عضو انجمن فیلسوفان آمریکا". search.amphilsoc.org. Retrieved 2023-05-01.

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
سِمَت‌های علمی
پیشین:
ازرا ریپلی تایر 		رئیس دانشکده حقوق هاروارد
۱۹۱۶–۱۹۳۶ 		پسین:
جیمز ام. لندیس