ریبوزوم میتوکندریایی یا میتوریبوزوم یک مجموعه پروتئینی است که در میتوکندری فعال است و بهعنوان یک پروتئین ریبوزومی برای ترجمهآرانایهای پیامرسان میتوکندریایی کدگذاری شده در دیانای میتوکندریایی عمل میکند. میتوریبوزوم به غشای داخلی میتوکندری متصل است.[۱] میتوریبوزومها، مانند ریبوزومهایسیتوپلاسمی، از دو زیرواحد بزرگ (mtLSU) و کوچک (mt-SSU) تشکیل شدهاند.[۲] میتوریبوزومها از چندین پروتئین خاص و آرانایهای ریبوزومی کمتری تشکیل شدهاند.[۲] در حالی که آرانایهای ریبوزومی میتوکندری در ژنوم میتوکندری کدگذاری میشوند، پروتئینهایی که میتوریبوزومها را میسازند در هسته کدگذاری شده و توسط ریبوزومهای سیتوپلاسمی پیش از جایگیری در میتوکندری آماده میشوند.[۳]
میتوکندری حاوی حدود ۱۰۰۰ پروتئین در مخمر و ۱۵۰۰ پروتئین در انسان است. با اینحال، تنها ۸ و ۱۳ پروتئین در دیانای میتوکندریایی بهترتیب در مخمر و انسان کدگذاری میشوند. بیشتر پروتئینهای میتوکندری از طریق ریبوزومهای سیتوپلاسمی سنتز میشوند.[۴] پروتئینهایی که اجزای کلیدی در زنجیره انتقال الکترون هستند در میتوکندری ترجمه میشوند.[۵][۶]
میتوریبوزومهای پستانداران دارای زیرواحدهای کوچک ۲۸اس و ۳۹اس بزرگ هستند که با هم یک میتوریبوزوم ۵۵اس را تشکیل میدهند.[۷][۸] میتوریبوزومهای گیاهی دارای زیرواحدهای کوچک ۳۳اس و ۵۰اس بزرگ هستند که با هم یک میتوریبوزوم ۷۸اس را تشکیل میدهند.[۷][۸]
میتوریبوزومهای جانوری فقط دو آرانای ریبوزومی دارند، ۱۲اس (SSU) و ۱۶اس (LSU) که هر دو در مقایسه با همولوگهای بزرگترشان بسیار به حداقل اندازه رسیدهاند.[۷] بیشتر یوکاریوتها از آرانای میتوریبوزومی ۵اس استفاده میکنند، جانوران، قارچها، حبابچهداران و Euglenozoansها استثنا هستند.[۹]
مانند خود میتوکندری، ریبوزومهای میتوکندری نیز از ریبوزومهای باکتریایی منشأ میگیرند. با اینحال، با تکامل میتوکندریها، واگرایی قابل توجهی بین این دو وجود دارد که منجر به تفاوت در پیکربندی و عملکرد میشود.[۱] در پیکربندی، میتوریبوزوم شامل پروتئینهای اضافی در هر دو زیرواحد بزرگ و کوچک است. از نظر عملکرد، میتوریبوزومها از نظر پروتئینهایی که ترجمه میکنند بسیار محدودتر هستند و پروتئینهای کمی تولید میکنند که بیشتر در غشای میتوکندری استفاده میشوند.[۱] جدول زیر برخی از ویژگیهای ریبوزومهای مختلف را نشان میدهد:
از آنجایی که میتوریبوزوم مسئول ساخت پروتئینهای لازم برای زنجیره انتقال الکترون است، عملکرد نادرست در میتوریبوزوم میتواند منجر به بیماری متابولیک شود.[۱۰][۳] در انسان، بیماری بهویژه در اندامهای متکی به انرژی مانند قلب، مغز و ماهیچهها ظاهر میشود.[۳] بیماری یا از جهش در آرانای ریبوزومی میتوکندری یا در ژنهای کدکنندهٔ پروتئینهای میتوریبوزومی منشأ میگیرد.[۳] در مورد جهش پروتئین میتوریبوزومی، وراثت بیماری بهدنبال توارث مندلی است زیرا این پروتئینها در هسته کدگذاری میشوند.[۱۰] از سوی دیگر، بهدلیل اینکه آرانای ریبوزومی میتوکندری در میتوکندری رمزگذاری میشود، جهش در آرانای ریبوزومی از طریق مادر به ارث میرسد.[۱۰] نمونههایی از بیماریهای ناشی از این جهشها در انسان شامل سندرم لی، ناشنوایی، اختلالات عصبی و کاردیومیوپاتیهای مختلف است.[۱۰] در گیاهان، جهش در پروتئینهای میتوریبوزومی میتواند منجر به کاهش اندازه و رشد برگها شود.[۱۲]