رینر بانهام | |
|---|---|
| نام هنگام تولد | پیتر رینر بانهام |
| زادهٔ | ۲ مارس ۱۹۲۲ |
| درگذشت | ۱۹ مارس ۱۹۸۸ (۶۶ سال) |
| ملیت | بریتانیایی |
| پیشه(ها) | منتقد و مورخ معماری |
| شناخته‌شده برای | نقد معماری و طراحی |
| آثار برجسته | نظریه و طراحی در نخستین عصر ماشینی (۱۹۶۰) |
رینر بانهام (۲ مارس ۱۹۲۲–۱۹ مارس ۱۹۸۸) نویسنده و منتقد معمار بریتانیایی بود که به خصوص به خاطر تألیف دو کتاب مهم نظریه و طراحی در نخستین عصر ماشینی (۱۹۶۰) و لس آنجلس: معماری چهار اکولوژی شهرت دارد.[۱]
او در سال ۱۹۴۹ وارد مؤسسه هنر کورتالد در لندن شد و به آموزش زیر نظر زیگفرید گیدیون، نیکولاس پوزنر و آنتونی بلانت پرداخت. پوزنر استاد راهنمای دوره دکتری او بود و از او دعوت کرد که به مطالعه تاریخ معماری مدرن بپردازد.[۲]
او از سال ۱۹۵۲ شروع به همکاری با مجله «مرور معماری» کرد.[۳] نظریات او در دهه ۱۹۶۰ بر کار تفکر سدریک پرایس، پیتر کوک و آرکیگرام تأثیر بسیاری گذاشت. او روزنامه‌نگار پرکاری بود (با قریب به ۷۵۰ مقاله) که نوشته‌هایش هم در مجلات معماری و هم مجلات غیرمعماری منتشر می‌شدند.[۴]
بانهام سابقه تدریس در مدرسه بارتلت کالج دانشگاهی لندن، دانشگاه ایالتی نیویورک در بافلو و دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز را دارد. در سال ۲۰۱۴ کالج دانشگاهی لندن به افتخار او کرسی استادی تاریخ و نظریه معماری رینر بانهام را نامگذاری کرد.[۵]