زبان‌های اوراسیایی

اوراسیایی
پراکنش:پیش از سده ۱۶، سراسر اوراسیا؛ امروزه سراسر جهان
تبار:نوستراتیک
  • اوراسیایی
نیا:نیااوراسیایی
زیرگروه‌ها:
نیوخ (گاهی)
اتروسکی (گاهی)
آلگی (گاهی)
واکاشی (به ندرت)
{{{mapalt}}}
پراکندگی جهانی کلان‌خانواده زبان‌های اوراسیایی بر اساس پاژل و همکاران

زبان‌های اوراسیایی (Eurasiatic)[۱] یک کلان‌خانواده زبانی پیشنهادی است که شامل بسیاری از خانواده‌های زبانی است که در طول تاریخ در شمال، غرب و جنوب اوراسیا صحبت می‌شده‌است.

شاخه‌های پیشنهادی اوراسیایی در میان مراجع متفاوت است، اما معمولاً شامل هندواروپایی، اورالی، آلتایی (مغولی، تونگوزی و ترکی)، چوکوتکا-کامچاتکایی و اسکیمو-آلیوت می‌شود - اگرچه گرینبرگ به جای آن از طبقه‌بندی بحث‌برانگیز اورالی-یوکاغیر استفاده می‌کند. شاخه‌های دیگری که گاهی شامل می‌شوند، خانواده‌های کارتولی، دراویدی، کره‌ای، ژاپنی و آینو هستند و گاه زبان‌های تک‌خانواده نیوخ و اتروسکی نیز به آن‌ها افزوده می‌شود. برخی از پیشنهادها اوراسیایی را با کلان‌خانواده‌های حتی بزرگتر، مانند نوستراتیک گروه‌بندی می‌کنند. باز هم بسیاری دیگر از زبان‌شناسان حرفه‌ای روش‌های استفاده‌شده را نامعتبر می‌دانند.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Evolution of Human Languages (March 2014).
  • Campbell, Lyle (1997). American Indian Languages: The Historical Linguistics of Native America. Oxford: Oxford University Press.
  • Gell-Mann, Murray; Ilia Peiros; George Starostin (2009). "Distant Language Relationship: The Current Perspective" (PDF). Journal of Language Relationship (1).
  • Harold Fleming. "Afrasian and Its Closest Relatives: the Borean Hypothesis". Archived from the original on 2007-06-09. Retrieved 2010-12-20.

پیوند به بیرون

[ویرایش]