بخشی از مقالات مرتبط با |
انرژیهای تجدیدپذیر |
---|
![]() |
زیسوخت پایدار، زیستسوختی است که به شیوه ای پایدار تولید میشود و بر اساس نفت یا سایر سوختهای فسیلی نیست. زیست سوخت شامل استفاده از گیاهانی است که برای مواد غذایی مورد استفاده قرار میگیرند تا سوخت تولید کنند و در نتیجه عرضه غذای جهان را مختل میکند.
در سال ۲۰۰۸، میزگردی برای زیسوختهای پایدار استانداردهای پیشنهادی خود را برای زیسوختهای پایدار منتشر کرد که شامل ۱۲ اصل است.[۱]
تولید سوخت اتانول در برزیل از نیشکر به دهه ۱۹۷۰ برمی گردد، به عنوان راهکاری برای بحران نفتی ۱۹۷۳ بود. برزیل پیشرو صنعت زیسوخت و اولین اقتصاد زیسوختی پایدار در جهان در نظر گرفته میشود.[۲][۳] در سال ۲۰۱۰، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، اتانول نیشکر برزیلی را به عنوان زیسوختی پیشرفته به دلیل کاهش ۶۱ درصدی برآورد شده توسط EPA از انتشار گازهای گلخانه ای در چرخه زندگی، از جمله انتشار مستقیم غیرمستقیم تغییر کاربری زمین، تعیین کرد.[۴][۵] موفقیت و پایداری برنامه سوخت اتانول نیشکر برزیل مبتنی بر کارآمدترین فناوری کشاورزی برای کشت نیشکر در جهان است،[۶] از تجهیزات مدرن و نیشکر ارزان به عنوان خوراک استفاده میکند، پسماند نیشکر باقیمانده (باگاس) برای پردازش گرما و حرارت استفاده میشود.[۲][۷]
محصولات زراعی مانند جاتروفا که برای تولید بیودیزل استفاده میشود، میتوانند در زمینهای کشاورزی حاشیهای که در آن درختان و محصولات زیادی رشد نمیکنند، رشد کنند و رشد آهسته دارند.[۸][۹] کشت جاتروفا مزایایی را برای جوامع محلی به همراه دارد.
کشت و چیدن میوه با دست به حدود یک نفر در هکتار نیاز دارد. در بخشهایی از مناطق روستایی هند و آفریقا، این مشاغل بسیار مورد نیاز را فراهم میکند – در حال حاضر حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر در سراسر جهان از طریق جاتروفا شغل پیدا میکنند. علاوه بر این، روستاییان اغلب متوجه میشوند که میتوانند محصولات دیگری را در سایه درختان بکارند. جوامع آنها از واردات گازوئیل گرانقیمت اجتناب خواهند کرد و مقداری نیز برای صادرات وجود خواهد داشت.[۱۰]
کامبوج هیچ ذخایر سوخت فسیلی اثبات شدهای ندارد و برای تولید برق تقریباً بهطور کامل به سوخت دیزل وارداتی وابسته است. در نتیجه، مردم کامبوج با عرضه ناامن مواجه هستند و برخی از بالاترین قیمتهای انرژی را در جهان میپردازند. اثرات این امر گستردهاست و ممکن است مانع توسعه اقتصادی شود.[۱۱]
سوختهای زیستی ممکن است جایگزینی برای سوخت دیزلی باشد که میتواند به صورت محلی با قیمت پایینتری مستقل از قیمت بینالمللی نفت تولید شود. تولید محلی و استفاده از زیسوختی مزایای دیگری مانند بهبود امنیت انرژی، فرصتهای توسعه روستایی و مزایای زیستمحیطی را نیز ارائه میدهد. به نظر میرسد گونه جاتروفا کارکس منبع مناسبی برای زیسوختی است زیرا در حال حاضر معمولاً در کامبوج رشد میکند. تولید پایدار محلی زیسوختی در کامبوج، بر اساس جاتروفا یا منابع دیگر، مزایای بالقوه خوبی را برای سرمایه گذاران، اقتصاد، جوامع روستایی و محیط زیست ارائه میدهد.[۱۲]
جاتروفا بومی مکزیک و آمریکای مرکزی است و احتمالاً در دهه ۱۵۰۰ توسط دریانوردان پرتغالی به هند و آفریقا منتقل شد زیرا متقاعد شده بودند که کاربردهای دارویی دارد. در سال ۲۰۰۸، مکزیک با درک نیاز به تنوع بخشیدن به منابع انرژی و کاهش انتشار، قانونی را تصویب کرد که برای توسعه سوختهای زیستی که امنیت غذایی را تهدید نمیکند، تصویب کرد و وزارت کشاورزی از آن زمان تاکنون حدود ۲٫۶ میلیون هکتار زمین را شناسایی کردهاست. پتانسیل بالایی برای تولید جاتروفا دارد.[۱۳] به عنوان مثال، شبه جزیره یوکاتان، علاوه بر اینکه منطقه ای برای تولید ذرت است، دارای مزارع متروکه سیزال نیز میباشد، جایی که رشد جاتروفا برای تولید بیودیزل جایگزین غذا نمیشود.[۱۴]
راش هندی از حبوبات بومی استرالیا، هند، فلوریدا (ایالات متحده آمریکا) و بیشتر مناطق گرمسیری است و اکنون به عنوان جایگزین جاتروفا برای مناطقی مانند شمال استرالیا، جایی که جاتروفا به عنوان یک علف هرز مضر طبقهبندی میشود، در نظر گرفته میشود.[۱۵] این درخت که معمولاً با نام ساده «پونگامیا» شناخته میشود، در حال حاضر توسط انرژیهای تجدیدپذیر اقیانوس آرام در استرالیا تجاری میشود، به عنوان جایگزین دیزل برای کارکردن در موتورهای دیزلی اصلاحشده یا برای تبدیل به بیودیزل با استفاده از تکنیکهای بیودیزل نسل اول یا دوم، برای کارکردن در موتورهای اصلاحنشده استفاده میشود.[۱۶]
سورگوم شیرین بر بسیاری از کاستیهای سایر محصولات زیسوختی غلبه میکند. با سورگوم شیرین، فقط از ساقه آن برای تولید زیسوختی استفاده میشود، در حالی که دانه آن برای غذا یا خوراک دام ذخیره میشود. تقاضای زیادی در بازار جهانی غذا ندارد و بنابراین تأثیر کمی بر قیمت مواد غذایی و امنیت غذایی دارد. سورگوم شیرین در زمینهای خشک از قبل پرورشیافته که ظرفیت ذخیرهسازی کربن پایینی دارند، کشت میشود، بنابراین نگرانیها در مورد پاکسازی جنگلهای بارانی وجود ندارد. سورگوم شیرین نسبت به سایر محصولات زیسوختی در هند آسانتر و ارزانتر رشد میکند و نیازی به آبیاری ندارد که در مناطق خشک مورد توجه قرار میگیرد.[۱۷] برخی از گونههای سورگوم شیرین هندی اکنون در اوگاندا برای تولید اتانول کشت میشوند.[۱۸]
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)