پسسازگاری یا سازگاری عقبرو (انگلیسی: backward compatibility) یک ویژگی از ابزار یا فناوریهایی است که توانایی کار کردن با ورودیهای درستشده در نسخههای پیش از خود را در آنها ممکن میسازد و غالباً در مخابرات و رایانش مطرح میشود. اگر فرآوردهای بنابر استانداردهای تازه درست شده باشد ولی توانایی خواندن، مشاهده کردن یا پخش استانداردها و قالبهای پیش از خود را هم داشته باشد، این فرآورده پسسازگار خوانده میشود یا میگوییم دارای پسسازگاری است.[۱]
به تغییر یک سامانه به نحوی که قابلیت سازگاری عقبرو نداشته باشد، گاهی «شکستن» سازگاری عقبرو میگویند. (انگلیسی: "breaking" backward compatibility) گفته میشود.[۲]
↑Paul Belleflamme; Martin Peitz (2010), "Strategies in standard wars", Industrial Organization: Markets and Strategies, Cambridge University Press, ISBN978-0-521-86299-8